بزرگنمايي:

چه خبر -

سارا جمهوري،فيزيوتراپ کيميا عليزاده درباره آخرين وضعيت او بعد از بازگشت از مسابقات جهاني کره جنوبي گفته است که او دچار نوعي سندرم است که به نوعي سيستم عصبي و عضلات محيطي وي را درگير مي‌کند. البته درمان اين بيماري تا سه هفته‌ طول مي کشد. اما «سندرم گلين‌باره» که دارنده مدال نقره مسابقات جهاني به آن مبتلا شده چه خصوصياتي دارد؟

سندرم گيلن باره (Guillain-Barré syndrome)‏ اختلال نادري است که در اثر حمله سيستم ايمني بدن به اعصاب محيطي ايجاد مي‌شود. به دنبال اين حمله، احساس ضعف در ماهيچه‌ها، بي‌حسي، گزگز و گاهي اوقات فلجي ديده مي‌شود.

در اين بيماري سيستم ايمني بدن به اعصاب حمله مي‌کند که باعث ضعف بدن و مشکلات حسي مي‌شود. سوزش و حالت خواب رفتگي ناگهاني در پا و انتقال اين حس در نقاط مختلف بدن يکي از علايم بارز اين بيماري است که ممکن است با حسي در پا و همراه با ضعف عضلاني بدن رخ دهد. اين بيماري بيشتر در سنين 30 تا 40 سالگي ديده شده است، ولي ممکن است در هر سني اتفاق بيفتد.

اين بيماري مزمن نيست و با يک دوره دارويي قابل درمان است که در صورت درمان نشدن به موقع ممکن است مشکل تنفسي ايجاد کرده و بدن را بسيار ضعيف کند.

اختلالات خود ايمني به حالتي گفته مي شود که در آن سيستم ايمني بدن به جاي دفاع از بدن در مقابل عوامل بيماري زا، سلول هاي سالم را به عنوان يک عامل خارجي قلمداد مي کند و به آن حمله مي کند.
اين اختلال مي تواند بسته به پيشرفت، به يک يا چندين بافت بدن آسيب وارد کند. ديابت نوع 1، ام اس، آرتريت روماتوييد و لوپوس از شايع ترين بيماري هاي خود ايمني هستند. بيماري گلين باره نيز يکي از اختلالات خودايمني نادر است. در اين بيماري، پوشش اعصاب محيطي (ميلين) مورد هدف سيستم ايمني قرار مي‌گيرد.

گاهي اوقات آکسون‌هاي عصبي نيز مورد حمله قرار مي‌گيرند. زماني‌که پوشش سلول‌هاي عصبي از بين مي‌رود، اعصاب در انتقال احساس لمسي به مغز با مشکل مواجه مي‌شوند و از طرفي مغز قادر به انتقال سيگنال به اندام‌هاي بدن نيست و به همين دليل ماهيچه‌ها ضعيف مي‌شوند. اين بيماري کاملا اورژانسي است و به محض مشاهده اولين علايم درمان آغاز مي‌شود.

آمار نشان مي دهد از هر 100 هزار نفر، يک نفر به اين اختلال مبتلا مي‌شود. مهمترين مشخصه اين بيماري حمله به سيستم عصبي محيطي است که به ضعف و فلج بيمار منجر مي‌شود و مي‌تواند تا ماه‌ها ادامه داشته باشد.
معمولا اين بيماري به دنبال يک عفونت ويروسي ملايم آغاز مي‌شود و علايم آن 10 تا 14 روز بعد از عفونت بروز مي‌کند. علايم اوليه بيماري شامل سوزن‌سوزن شدن و ضعف عضلاني است.بيماري به ميزان پنج درصد احتمال عود دارد.يک نوع نادر از سندرم گلين باره ميلر فيشر نام دارد که روي عضلات صورت و حرکات چشم تاثير مي‌گذارد.

بيماري چه علائمي داد؟

-احساس ضعف در قسمت پايين بدن و به مرور قسمت‌هاي بالاي بدن
-عدم تعادل و ثبات هنگام راه‌رفتن
-عدم کنترل ماهيچه‌هاي صورت، به ويژه هنگام جويدن و صحبت‌کردن
-گرفتگي و درد عضلات به ويژه در شب
-عدم کنترل روده و مثانه
-احساس درد در 50 درصد بيماران
-افزايش ضربان قلب
-نوسانات فشار خون
-ايجاد لخته
-تنفس دشوار
-بروز مشکلات روانشناختي به دليل روند سريع بيماري و علايم ناتوان‌کننده‌

اين بيماري سه مرحله حاد، نقاهت و بهبودي دارد. معمولا افراد مبتلا به گلين باره بهبود مي يابند، اما ممکن است زمان زيادي طول بکشد. در اکثر افراد، ضعف در طي 2 تا 3 هفته بدتر شده و سپس شروع به بهتر شدن مي کند و بعد از مدتي به طور کامل از بين مي رود. اگرچه بهبودي کامل ممکن است تا دو سال طول بکشد.

چطور درمان مي‌شود؟

گلين باره درمان قطعي ندارد، اما راه‌هايي وجود دارد که علائم را بهبود مي‌بخشد:

- ايمنوگلوبولين درماني: اين دارو از جنس پروتئين است و از سيستم ايمني در برابر حملات آنتي بادي‌هاي مهاجم محافظت مي‌کند.

- پلاسما فرزيس: دستگاهي به بدن شما وصل مي‌شود که خون به درون آن کشيده مي‌شود و آنتي بادي‌هاي حمله کننده به اعصاب بدينوسيله از خون جدا مي‌شوند. اين آنتي بادي‌ها، پروتئين‌هايي هستند که در خون وجود دارند و باعث حمله به سيستم ايمني بدن مي‌شوند.

بيمار مبتلا به سندروم گيلن باره نياز دارد که چند روز تا چند هفته در بيمارستان بماند. زمان بستري ماندن در بيمارستان به شدت بيماري و مقدار مراقبت‌هايي که بيمار احتياج دارد، بستگي دارد. در موارد پيشرفته بيماري ممکن است فرد قادر به خوردن از راه دهان نباشد که براي او لوله بيني - معدي مي‌گذارند و از طريق لوله به او غذا داده مي‌شود. رژيم غذايي بيمار بايد پرکالري و پر پروتئين باشد تا قدرت عضلاتي او حفظ و بازسازي شود. همچنين ممکن است غذا با حجم کم و در دفعات زياد براي بيمار تجويز شود.

در زمان بستري بودن در بيمارستان، اگر ضعف عضلات تنفسي موجب اختلال تنفس در فرد شود، ممکن است به دستگاه تنفس مصنوعي نياز پيدا کند همچنين براي کمک به حفظ قدرت و انعطاف پذيري عضلات، فيزيوتراپي براي فرد انجام شود.

علاوه بر موارد فوق از داروهاي زير برحسب نياز و به منظور تسکين علايم استفاده مي‌شود:

- کورتون، که التهاب و تورم اعصاب را کاهش مي‌دهد.

- سرکوب کننده ايمني مانند آزارام يا سايتوکسان که در مرحله حاد بيماري تجويز مي‌شود.

- مُسکن‌ها و ضد درد‌ها

- ساير دارو‌ها مانند کاربامازپين




منبع: khabaronline.ir