بزرگنمايي:

آسيب‌هاي رباط صليبي در دو دسته برخوردي و غيربرخوردي تقسيم مي‌شود. آسيب‌هاي رباط صليبي در دو دسته برخوردي و غيربرخوردي تقسيم مي‌شود، در نوع غيربرخوردي عواملي مانند کيفيت بد زمين و کفش ورزشکار مي‌تواند به بروز اين عارضه منجر شود به طوري که چمن‌هاي مصنوعي غيراستاندارد به دليل اصطکاک کمتر و چمن‌هاي طبيعي فاقد کيفيت نيز به‌دليل پستي و بلندي مي‌توانند باعث پارگي رباط صليبي شوند.

اما طبق آمارها 56 درصد پارگي رباط صليبي بدون برخورد به وجود آمده و فرد ورزشکار به‌دلايل مختلف دچار اين آسيب مي‌شود. توقف ناگهاني، چرخش‌هاي شديد، حرکت به اطراف و پيچش روي زانو در کنار فرود نامناسب از اين دسته عوامل هستند. در مورد آسيب‌هاي ناشي از برخورد هم وارد شدن ضربه به شکل تکل به زانو و تغيير جهت آن در شرايطي که مفصل زانو ثابت است و قابليت چرخش ندارد، سبب پارگي مي‌شود. از اين‌رو به ورزشکاران توصيه مي‌کنيم که هنگام دويدن، حرکت خود را ناگهان قطع نکنند و بعد از تصميم براي ايستادن چند قدمي راه بروند و سپس بايستند.

زمين خوردن مناسب يکي از راه‌هاي پيشگيري از پارگي رباط صليبي است. برخي ورزشکاران به غلط گمان مي‌کنند که اگر خودشان را به هر شکلي نگه دارند تا زمين نخورند، کار خوبي کرده و مانع بروز آسيب‌ديدگي رباط مي‌شوند، در صورتي که اين درست زمين خوردن است که مي‌تواند تا حد زيادي از بروز اين آسيب بکاهد. يک فرود درست هنگام پرش هم مي‌تواند عامل مهمي در جلوگيري از آسيب ديدگي رباط صليبي باشد. ما عموما به ورزشکاران توصيه مي‌کنيم هنگام فرود از روش ژيمناست‌ها الهام بگيرند چرا که ورزشکاران اين رشته بهترين شکل فرود را انجام مي‌دهند.

فرهنگ بومي کشور ما، ورزش‌ها و آداب سنتي زيادي داشت که اگر نگاه دقيقي به آنها داشته باشيم متوجه مي‌شويم که اين سنت‌ها با همين تمرينات مدرني که اکنون پزشکان توصيه مي‌کنند، همخواني زيادي دارد. فعاليت‌هايي مانند لي لي، طناب بازي، گرگم به هوا، خروس جنگي و رقص با چوب که به نوعي تمرين تعادل و ايجاد استحکام در زانو است، کمک زيادي به پيشگيري از پارگي رباط مي‌کند، اما متاسفانه با عبور از جامعه سنتي اين رسم‌ها هم رفته رفته رو به فراموشي است.

آرتروز در کمين آسيب‌ديده‌ها

شايد ورزشکاري باشد که با وجود رباط پاره احساس مشکل نکرده و به کارش ادامه دهد. اين افراد هرچند در ظاهر چيزي احساس نمي‌کنند، اما رباط پاره تاثيرش را رفته رفته روي مينيسک و غضروف فرد خواهد گذاشت و حاصل آن آرتروز بسيار شديد در آينده خواهد بود. بنابراين زماني که پارگي رباط صليبي توسط آزمون‌هاي پزشکي و تصويربرداري محرز شد، جراحي تنها راه درمان است.

بعد از عمل حدود دو ماه ورزشکار بايد تحت نظر باشد و فيزيوتراپي انجام دهد و به وسيله عصا راه برود و بتدريج بعد از شش ماه که ريکاوري مناسبي انجام شد ورزشکار بايد تمرينات رشته ورزشي خود را آغاز کند.

اما به هر ترتيب بهبودي در هر شخص به نکات زيادي بستگي دارد. مثلا زانوي فردي با شش ماه ترميم مي‌شود، ولي در شخص ديگري زمان بيشتري را بايد صرف کرد. اگر دوره درمان کوتاه شود، امکان آسيب‌ديدگي‌ مجدد وجود دارد و اين نکته برعکس هم صدق مي‌کند يعني اگر ورزشکار مدت طولاني از روي ترس تمرين نکند امکان آسيب‌ديدگي‌ سريع‌تر وجود دارد. در کشور ما ورزشکار فقط فيزيوتراپي مي‌کند، در صورتي که بيمار بايد بعد از دو تا سه ماه بايد تمرينات اختصاصي و سبک را زير نظر فرد آگاه انجام دهد تا از آسيب‌ديدگي‌ جلوگيري شود.


www.
منبع:sport.jamejamonline.ir


مطالب پيشنهادي :تغذيه ورزشکاران در فصل گرما
راه‌هاي درمان آسيب ديدگي‌ شانه
اختلالات شايع در زنان ورزشکار سه‌گانه ريحانا يک باشگاه انگليسي مطرح مي خرد!
نقاشي سوپراستارهاي دنياي فوتبال + تصاوير