بزرگنمايي:
چه خبر -
به محض اينکه بخانه ميرسم؛ اولين کارم روشن کردن تلويزيون يا راديو ست حتي اگر در حال درست کردن شام، عوض کردن لباسها، دوش گرفتن، مطالعه، تلفن يا کارکردن درخانه باشم به هر حال آن (صدا) بايد وجود داشته باشد؛ مهم نيست چه برنامه يا فيلم و چه صدا و تصويري باشد. دليلش چيست؟؟
شما نياز داريد تا حواستان پرت شود و از خودتان دور باشيد. نمي خواهيد مجبور شويد تا با آنچه که هستيد روبرو شويد؛ و يا اينکه از تنها ماندن با خودتان وحشت داريد. شما بدنبال عوامل خارجي هستيد تا صداها و سئوالات درونتان را خاموش کنيد. براي پيدا کردن آرامش بايد حواستان را پرت کنيد. کسي که درگير چنين عادتي است معمولا در مکالمات غالب است و مي تواند 20 دقيقه بي وقفه صحبت کند. بدون اينکه به کسي اجازه حرف زدن بدهد.
راهکار رفتاري براي غلبه بر اين سندروم:
1-مهارتهاي برقرارکردن ارتباط با ديگران را تمرين کنيد؛
تنهايي و گوشه گيري مولود ضعف مهارتهاي ارتباطي است. وقتي با ديگران ارتباط بيشتري برقرار مي کنيد نياز کمتري داريد که تنهايتان را با راديو و امثال آن پر کنيد. يک مکالمه موفق و دلچسب مي تواند ساعتها موجب گفتگو و برقراري ارتباط شود. براي کسب مهارتهاي ارتباطي ميتوانيد از کتب و جزوات و کلاسهاي واقعي (نه دکانهاي کاسبي) استفاده کنيد.
البته خيلي زود متوجه خواهيد شد که يکي از مهمترين اصول يک ارتباط موثر و موفق"يک شنونده خوب بودن"مي باشد. اگر تنها شما براي مدتي طولاني صحبت کنيد ديگر اين مکالمه يا ديالوگ نيست بلکه مونولوگ يا سخنراني است. وقتي کسي حرف مي زند:
- اگر مرتب فکر کنيد چه وقت حرفش تمام ميشود؟
- اگر حرفش تمام شد من چه بگويم؟
نمي توانيد ازتباط موثر برقرار کنيد.
بياييد درست گوش کردن را ياد بگيريم. بسياري از مشکلات و اختلافات ما ناشي از غلط گوش کردن است.
2- طفره رفتن و انکار را کنار بگذاريد و انرژي تان را بر روي يک کار خاص متمرکز کنيد تا آن را درست و کامل تمام کنيد.
بسياري از ما خود را در حواشي زندگي غرق مي کنيم و به همين دليل موقعييت هاي ارزشمند را براي انجام دادن کارهاي مهم مان ازدست مي دهيم. در همين هفته گذشته چند ساعت را با نگراني و دلواپسي در مورد کارهايي که بايد انجام مي داديد اما نتوانستيد آنها را به انجام برسانيد به بطالت گذرانيد؟؟ اگر تمام آن پنج؛ده؛پانزده دقيقه را بيهوده تلف کرديد باهم جمع کنيد؛به اين نتيجه مي رسيد که مي توانستيد يک يا دو يا چندين ساعت از وقت خود راصرف کاري مفيد و لازم نماييد.
اشتباه نکنيد من نمي گويم بايد دائما کار کنيد و به کار معتاد شويد بلکه منظورم اين است که از عمر و وقت خود به نحو احسن استفاده کنيد. فعاليتهايي مثل نقاشي، هندبال، جمع کردن تمبر و سکه نه تنها استرسهاي جسمي را از بين مي برند بلکه فوايد روحي و رواني با ارزشي در اختيارتان مي گذارند.
3- افکار منفي را از ذهنتان بيرون کنيد:
نگراني ها و مشکلات و دغدغه هاي خودتان را يادداشت و بطور هفتگي آنها را مرور کنيد.اينکه موضوعي از اهميت برخوردار است به معناي آن نيست که بايد دائما در موردش فکر کنيد. شما عادت کرده ايد که خود را درگير مسائل مختلف کنيد. اين تمرين به شما کمک مي کند تا چرخه نجواهاي ذهني تان را خاموش کرده و به افکارتان سر وسامان دهيد.
منبع:khabaronline.ir