بزرگنمايي:

چه خبر - شجاعت و ريسک پذيري با توجه به جنسيت

نتايج مطالعات پژوهشگران دانشگاه هاي اکستر و ملبورن نشان مي دهد ريسک پذيري زنان و مردان تفاوت چنداني نداشته و تنها نوع ان متفاوت است و شرايط موجود در جامعه نيز برآمده از تفکرات سنتي و کليشه اي قالب است.
به طور کليشه اي و بر اساس نظرات سنتي، اين اعتقاد وجود دارد که انجام رفتارهاي مخاطره آميز، شجاعت و ريسک پذيري مردان بيشتر از زنان بوده و مردان بيشتر حاضر به انجام کارهايي مانند قمار، موتورسواري با سرعت زياد و بدون کلاه ايمني و .... هستند.
اين موضوع دستمايه تحقيقاتي در دانشگاه اکستر شد تا گروهي از پژوهشگران به سرپرستي دکتر تکلا مورگنروث (Thekla Morgenroth) ؛ پرفسور ميشلا ريان (Michelle Ryan) و با همکاري آنا جنتا (Anna Genat) از دانشگاه ملبورن به بررسي ميزان ريسک پذيري زنان و بررسي درصد احتمال انجام کارهايي مانند سوارکاري خطرناک يا خريد هاي پر ريسک اينترنتي بپردازند.

پژوهشگران در تحقيقات خود دريافتند که تحقيقات و بررسي هاي پيشين انجام شده در مورد رفتارهاي پر خطر، مويد فرضيات فرهنگي درباره کساني است که خود را بيشتر به خطر مي اندازند. ارزيابي قهرمان محسوب شدن جسور بودن يا شادابي اغلب بر رفتار سنتي مردانه مانند قمار يا پرش و سقوط آزاد تمرکز دارد. هنگامي که اين مساله اشتباه مورد توجه قرار مي گيرد، مشخص مي شود که زنان و مردان در اين مساله تفاوتي نداشته و به يک ميزان خود را در معرض خطر قرار مي دهند. به اين ترتيب اين سوال براي دانشمندان مطرح شد که آيا اصولا هنوز بايد ريسک پذيري را امري مردانه محسوب کرد و آيا همانطور که نتايج آزمايش ها نشان مي دهد، زنان نيز داراي قابليت ريسک پذيري بالائي هستند؟

دکتر تکلا مورگنروث پژوهشگر دوره پسا دکتراي دانشگاه اکستر در اين رابطه مي گويد: «زماني که از مردم درخواست مي کنيم به موضوعي مانند قابليت بالاي ريسک پذيري؛ قمار، تصميمات چالش بر انگيز مديريتي يا ورزش هاي خطرناکي مانند عبور از آسمان يک دره بزرگ فکر کنند، به طور پيش فرض يک مرد را در ذهن خود تجسم مي کنند. اين موضوع براي مطالعات علمي بسيار مهم بوده و دانشمندان بايد تلاش کنند به اين دام نيفتند.»

وي در ادامه توضيحات خود افزود: «مطالعات انجام شده نشان مي دهد زنان نيز به اندازه مردان حاضر به انجام کارهاي پرمخاطره اي از قبيل سواري خطرناک و ورود به روابط پيچيده بوده و احتمال زيادي وجود دارد که حتي کليه خود را به يکي از دوستان يا اعضاي خانواده شان اهدا کنند. در اين مطالعات زماني که ما از شرکت کنندگان درخواست کرديم که احتمال ريسک پذيري خود را در امور بيشتر زنانه اعلام کنند، شاهد از بين رفتن تفاوت جنسيتي بوده و در برخي موارد حتي احتمال ريسک پذيري زنان بيشتر نيز گزارش شده است. در حقيقت بايد پذيرفت که جامعه با پيش داوري هاي خود عموما مانع ريسک پذيري زنان مي شود.»

در اين مطالعات اقدام به بررسي آکادميک 238 فرد مختلف طي دو تحقيق مجزا شده و ميزان ريسک پذيري افراد به طور سنتي اندازه گيري و سوالات و چالش هاي هاي جديد براي اين افراد مطرح شد. به اعتقاد 99 نفر از اين مشارکت کنندگان، اين ريسک ها عمدتا داراي روحيات زنانه بودند.
در اين تحقيق مشخص شد هنگامي که از معيارهاي مردانه اي نظير قمار يا قايقراني در آب هاي خروشان استفاده مي شد، مردان با احتمال بيشتري درگير شده و خود را در معرض خطر قرار مي دادند. با اين حال، هنگامي که رفتارهاي جديدي که چالش برنگيز هستند مانند گرفتن يک کلاس ، رهبري يک گروه از تشويق کنندگان در استاديوم و يا پختن غذائي خاص و دشوار براي يک مهماني شام مطرح مي شد، زنان ريسک پذيري بيشتري از خود نشان دادند.

پرفسور ميشلا ريان در توضيح اين مساله گفت: «فهم اين موضوع که ماهيت جنسيت در ميزان ريسک پذيري تاثير دارد، داراي اهميت زيادي است و اين موضوع که به طور سنتي زنان را آسيب پذير تر نشان داده و مي کوشد همواره آن ها را در خطر نشان دهد، بسيار غلط و سبب ايجاد نابرابري و شکاف جنسيتي در جامعه و امور سياسي و مديريتي شده است. »
شرح کامل اين پژوهش و يافته هاي به دست آمده از آن در آخرين شماره مجله تخصصي روان شناسي اجتماعي و علوم شخصيتي (journal of Social Psychological and Personality Science) منتشر شده و در اختيار پژوهشگران قرار دارد.

منبع: sinapress.ir