بزرگنمايي:

چه خبر -

ما در دنيايي زندگي مي‌کنيم که بسيار پر سر وصدا است و پيدا کردن لحظه‌اي سکوت در آن بسيار دشوار است و اين چيزي است که براي سلامتي ما ضرر بسياري دارد.

در سال 2011، سازمان بهداشت جهاني طي گزارشي آلودگي صوتي را «طاعون مدرن» ناميد، و اعلام کرد که «شواهد بسياري وجود دارد دال بر اين که قرار گرفتن در معرض اصوات محيطي سلامت جامعه را به خطر مي‌اندازد.»

ما در طول روز به طور مداوم موسيقي گوش مي‌کنيم، تلويزيون مي‌بينيم، پادکست مي‌شنويم، و البته، به صداي ذهني خود در مغزمان گوش مي‌سپاريم. جداٌ به اين فکر کنيد: روزانه چه مقدار از وقتتان را در سکوت کامل مي‌گذرانيد؟ پاسخ احتمالا اين است که: زماني بسيار اندک.

در شرايطي که صداهاي ذهني و اصوات محيط پيراموني ما روز به روز بلندتر و گوش‌خراش‌تر مي‌شوند، تعداد جويندگان آرامش هم بيشتر و بيشتر مي‌شود. روش‌هايي که اين افراد براي فرار از سر و صدا انتخاب مي‌کنند متفاوت است: از 10 دقيقه مديتيشن در روز گرفته تا 10 روز گوشه نشيني.

آيا شما هم مي‌خواهيد از سکوت در زندگي روزمره خود بهره ببريد؟ با خواندن 4 دليل علمي زير متوجه مي‌شويد که چرا سکوت براي مغز مفيد است، و چرا وقت گذاشتن براي آن خلاقيت و تمرکز را بيشتر مي‌کند و اضطراب را کاهش مي‌دهد. سکوت تمرکز و خلاقيت شما را بيشتر مي کند، و اضطرابتان را نيز کاهش مي دهد

1. سکوت تنش و استرس را از بين مي‌برد

فلورانس نايتينگل، پرستار مشهور انگليسي و فعال اجتماعي قرن نوزدهم، زماني نوشت: «سر و صداي غيرضروري زيان‌آور‌ترين دشمن بهداشت بيماران و حتي افراد سالم است که ناخواسته به آن‌ها تحميل مي‌شود.»

دليلي هم که براي اين گفته‌اش مي‌آورد، اين بود که اين امر باعث هراسناک و پريشان شدن بيماران رو به بهبودي مي‌شود، و آن‌ها را بي‌خواب مي‌کند.

در همين راستا، تحقيقات انجام شده نشان مي‌دهد که آلودگي صوتي منجر به افزايش فشارخون مي‌شود، احتمال حمله قلبي را زياد مي‌کند، و برشنوايي و در کل سلامت ما تاثير منفي مي‌گذارد. به گفته دانشمندان، صداهاي بلند بخشي از مغز به نام آميگدالا را تحريک مي‌کنند، و بدين وسيله باعث مي‌شوند هورموني به نام کورتيزول ترشح شود، که استرس را افزايش مي‌دهد.

در عين حال، با توجه به پژوهش منتشر نشده‌اي که در سال 2004 توسط دکتر کرگ زيمرينگ روانشناس زيست محيطي انجام شده است، افزايش سر و صدا در واحد مراقبت هاي ويژه نوزادان(NICU) در بيمارستان، منجر به ازدياد فشار خون، تپش قلب بيشتر و اختلال در چرخه خواب آن‌ها مي‌شود.

آن طور که محققان مي‌گويند، دقيقا به همان ميزان که سر و صدا استرس و تنش را زياد مي‌کند، سکوت نقش بازدارنده دارد، و باعث رهايي مغز و بدن ما از اضطراب و پريشاني مي‌شود.

طبق پژوهشي که در سال 2006 در نشريه هارت Heart منتشر شد و در آن ميزان فشار و گردش‌خون در مغز افراد اندازه‌گيري شده بود، دو دقيقه سکوت از گوش‌کردن موسيقي‌هاي «آرام بخش»، آرام بخش‌تر خواهد بود.

2. سکوت باعث مي‌شود مراکز حسي مغز احيا شوند

در زندگي روزمره، داده ها به طور مرتب از هر گوشه و کنار به سمت ما پرتاب مي‌شوند، وقتي در معرض اين سيگنال‌هاي مختل‌کننده نباشيم، مراکز حسي ذهن ما فرصت پيدا مي‌کنند تا خود را بازسازي کنند.

در زندگي مدرن، حضور بي‌وقفه سيگنال‌هايي که توجه را جلب مي‌کنند، فشار زيادي را به قسمت جلوي مغر(لوب پيشاني)- که در فرآيند ادراک، تصميم‌گيري و حل مساله نقش ايفا مي‌کند- وارد مي‌آورد، نتيجه اين که، ذخاير حسي مغز ما تخليه مي‌شوند، و هنگامي که اين اتفاق مي‌افتد، از نظر ذهني خسته و پريشان مي‌شويم.

در اين شرايط، تمرکز کردن، حل مسائل، و دستيابي به ايده هاي جديد و خلاقانه بسيار دشوار مي‌گردد و مستلزم تلاشي دوچندان خواهد بود.

از طرف ديگر بر اساس نظريه ترميم حسي، در محيط هايي با دريافت‌هاي حسي کمتر از حد معمول، مغز مي تواند منابع ادراکي خود را ترميم کند. به عنوان مثال وقتي به تنهايي در محيطي آرام پياده روي مي‌کنيد، مغز شما گارد حسي‌اش را بر مي‌دارد و شروع به احياي خود مي‌کند.

3. در هنگام سکوت، ما مي‌توانيم به شبکه پايه مغز وارد شويم

شبکه مغزي پايه زماني فعال مي‌گردد که مشغول «خودشناسي»(self-generated cognition) باشيم. «خودشناسي» شامل کارهايي چون خيالبافي، مديتيشن، فکر کردن درباره آينده، و تامل آزادانه مي‌شود.

در شرايطي که مغز بي‌کار است و توسط عوامل بيروني تحريک نمي‌شود، آن وقت ما قادريم به جريان دروني افکار، احساسات، حافظه و ايده‌هايمان وارد شويم.

به کارگرفتن اين شبکه درون مغزي به ما کمک مي‌کند تا معناي تجربياتمان را درک کنيم، با ديگران همدردي و همدلي داشته باشيم، خلاق‌تر شويم و شرايط ذهني و احساسي خودمان را بازتاب دهيم.

در اين راستا، ضروري است که از عوامل‌پرت کننده حواس، که باعث مي‌شوند ذهن ما در شرايط سطحي خود بماند، دوري گزينيم و تفکر در سکوت، يکي از راه هايي است که به وسيله آن مي‌توانيم به اين هدف برسيم.

فعاليت در شرايط پايه به ما کمک مي‌کند تا عميق تر فکر کنيم و خلاق تر شويم. هرمان ملويل، نويسنده و شاعر آمريکايي قرن نوزدهم، زماني نوشت: «تمامي تجربيات و احساسات عميق در سکوت اتفاق مي‌افتند.»

4. نبود صدا منجر به توليد سلول‌هاي مغزي مي شود

سکوت به معناي واقعي کلمه ذهن را رشد مي‌دهد. در سال 2013، محققان طي پژوهشي که نتايج آن در نشريه برين استراکچر، اند فانکشن (Brain, Structure, and Function)به چاپ رسيد، تاثير اصوات محيط، نويز سفيد، و سکوت را بر مغز موش‌ها با هم مقايسه کردند.

در اين آزمايش قرار بود از سکوت فقط به عنوان يک عامل کنترل‌کننده استفاده شود (و در ابتدا قرار نبود تاثيرات آن به طور مستقل مورد بررسي قرار گيرد). اما در ادامه، خود به عنوان عاملي اصلي نظر دانشمندان را جلب کرد: آن‌ها متوجه شدند که دو ساعت سکوت در روز منجر به توليد سلول‌هاي جديدي در ناحيه هيپوکامپوس مغز مي‌شود. ناحيه‌اي که با يادگيري، حافظه و احساس در ارتباط است.

هرچند نتايج اين تحقيقات مقدماتي است، اما با اتکا به همين نتايج نيز مي‌توان گفت که سکوت بر بيماري‌هايي چون افسردگي و آلزايمر- که هردو آن ها به گفته دانشمندان با کاهش توليد نورون‌ها در هيپوکامپوس مرتبط اند- اثري درماني خواهد داشت.

seemorgh.com /health
منبع: salamati.ir