بزرگنمايي:

چه خبر - اختلال خواب انگيزه خودکشي را افزايش مي دهد

محققان اين تحقيق دريافتند که جوانان بالغي که اختلالات خواب مانند بي خوابي، کابوس و داشتن زمان خواب نامنظم را تجربه مي کنند، بعد از سه هفته، نسبت به جوانان بالغي که مشکلي براي خواب خود نداشته و خوب خوابيده اند، انگيزه خودکشي شان افزايش مي يابد.

نويسنده ارشد اين تحقيق، دکتر ربکا برنرت Rebecca Bernert، استاديارروانپزشکي دانشکده علوم رفتاري دانشگاه استنفورد کاليفرنيا و همکارانش، اخيرا يافته هاي خود را در مجله روانپزشکي باليني گزارش کرده اند.

آمارها نشان مي دهند که در سال 2015، خودکشي باعث مرگ بيشتر از 44000 نفر در ايالات متحده شد؛ و خودکشي را به دهمين علت مرگ در کشور تبديل کرد.

از آن بيشتر، در سال 2014  بيشتر از يک ميليون نفر در U.S. گزارش دادند که تلاشي براي خودکشي داشتند؛ و در همان سال بيش از 9.4 ميليون بزرگسال گزارش دادند که داراي افکاري براي خودکشي بوده اند.

نيازي به گفتن نيست؛ خودکشي، يک نگراني عمده سلامت عمومي است. و يک نياز به شناسايي عوامل خطر براي خودکشي وجود دارد، به طوري که بتوان با دانستن اين عوامل خطر، اقدامات پيشگيرانه را انجام داد.

در مطالعه جديدي از دکتر برنرت و تيمش، نشان داده شده است که  "اختلال خواب"،  مي تواند يکي از همين عوامل خطر باشد.

محققان براي دسترسي به يافته هاي خود، از 50 بزرگسال بين سنين 23-18 سال ثبت نام کردند. همه شرکت کنندگان يا سابقه تلاش براي خودکشي داشته و يا اخيرا انديشه هايي در مورد خودکشي داشتند.

براي يک هفته، همه شرکت کنندگان مجبور بودند شب ها يک شتاب سنج accelerometer بر روي مچ دست خود ببندند. اين کار محققان را قادر به نظارت حرکات مچ دست شرکت کنندگان ميکرد؛ که البته در تحقيقات قبلي نشان داده شده بود که اين شتاب سنج، يک شاخص قابل اطمينان از الگوهاي خواب – بيدار افراد مي باشد.

شرکت کنندگان همچنين پرسشنامه هايي که به تفصيل شدت بي خوابي، کابوس، افسردگي، مصرف الکل و انگيزه خودکشي بود را پر کردند. پرسشنامه ها در دو نوبت، يکي در ابتداي تحقيق و ديگري 3 هفته پس از نظارت خواب تکميل شد.

در مقايسه با شرکت کنندگاني که هر روز در زمان مشخصي مي خوابيدند و بيدار مي شدند، آن دسته از شرکت کنندگاني که داراي تغييرات زيادي در اوقات خواب و بيداري خود بودند، بخصوص افرادي که سابقه آن را داشتند، يک تا سه هفته بعد، بيشتر احتمال داشت که انگيزه خودکشي در سر داشته باشند.

بنابراين، سوژه هايي که در زمان خواب، تغييرات بزرگتري را تجربه مي کردند، بيشتر احتمال داشت به اختلال بي خوابي و کابوس دچار شوند؛ که هر دوي اين پيش بيني ها مستقل از افکار خودکشي بودند.

دکتر برنرت ميگويد: در شبهاي بعد، زماني که سوژه به خواب مي رود، بيخوابي و کابوسهاي وي نيز بيشتر و دچار تغييرات بزرگتري شده، که در واقع بيان کننده چگونگي رشد بي خوابي در فرد است.

وي مي افزايد: خواب، در واقع خواب شاخص سلامت ماست؛ خواب شبانه ما به طور مستقيم بر چگونگي احساس ما در صبح روز بعد اثر ميگذارد.
دکتر برنرت مي افزايد: ما معتقديم که ممکن است خواب کم و نامطلوب تسکيني براي کاهش احساس پريشاني در زمان استرس نيست؛ عدم خواب کافي باعث مي شود تا براي چگونگي تنظيم خلق و خوي خود ناتوان شده و اين نيز به نوبه خود، آستانه رفتارهاي خودکشي را پايين مي آورد.

حتي بعد از بررسي شدت افسردگي در ميان شرکت کنندگان، ارتباط بين اختلالات خواب و افکار خودکشي هنوز باقي مانده بود.

براساس يافته هاي تيم تحقيق، دکتر برنرت و همکارانش  اعتقاد دارند که بي خوابي، تغييرات در زمان خواب و بيداري و ديگر اختلالات خواب ممکن است پيش بيني کننده وجود افکاري درباره خودکشي در بين جوانان، "يعني بيشترين جمعيتي که تحت تاثير خودکشي قرار دارند"، باشد.

همانگونه که دکتر برنرت مي گويد، اختلالات خواب، مهم ترين عاملي است که بايد براي جلوگيري از خودکشي، درمان شود.. اين تيم در حال حاضر در حال انجام دو آزمايش باليني است، که در آن کارآيي درمانهاي غيردارويي براي بي خوابي، براي جلوگيري از اقدامات خودکشي آزمايش مي شود.

دکتر برنرت مي افزايد: در مقايسه با ساير عوامل خطر براي خودکشي، خواب آشفته يا کابوس قابل درمان هستند و با مداخلات مختصر و سريع، به ميزان بالايي قابل درمان است.

نظر به اينکه "خواب" چيزي است که ما در سراسر جهان آن را تجربه مي کنيم، و ممکن است در مقايسه با سلامت روان خود، بيشتر مايل به صحبت درباره آن به طور آشکارا باشيم، اعتقاد داريم که مطالعه اين مقاله ممکن است نشان دهنده يک فرصت مهم براي جلوگيري از خودکشي باشد.

منبع: سيمرغ