بزرگنمايي:

چه خبر - چرا برخي بي‌امان زير تيغ جراحي زيبايي مي‌روند؟

موهايش را هرماه به رنگي جديد درمي‌آورد. رنگ تتوي ابروانش بايد با موهايش همخواني داشته باشد. چانه‌‌اش را با شانه‌‌اش همتراز مي‌کند و براي داشتن اندام ايده‌آل درکنار ورزش در باشگاه، هر از گاهي به پزشک مراجعه مي‌کند.

اوايل در حد معقول به ظاهرش توجه داشت، اما بتدريج جنبه افراطي گرفت. حال 90 درصد زندگي‌‌اش را در توجه به ظاهر مي‌بيند و موفقيت شغلي و عاطفي را در گرو زيبايي کمالگرايانه مي‌پندارد. به راستي دليل اين گونه عملکرد او و امثال او چيست؟

فائزه همراه خانواده‌‌اش به جشن عروسي يکي از اقوام دعوت بود. همه خانواده به فکر تهيه لباس بودند، اما فائزه مشغول وقت گرفتن از مطب‌ها و سالن‌هاي زيبايي براي تزريق ژل گونه، بالاکشيدن پلک، پروتز لب، استفاده از دستگاه سولاريوم، تتوي بدن و چندکار ديگر بود. خانواده اعتراض داشتند چرا که هزينه اين همه کار سر به آسمان مي‌زد؛ ولي فائزه مي‌گفت اگر من تمام اين کارها را انجام ندهم اعتماد به‌ نفس کافي براي حضور در جشن را ندارم.

به گفته ساناز مهدوي‌تبار، مشاور، بسياري از افرادي که به طور وسواس گونه به مقوله زيبايي مي‌پردازند از نداشتن اعتماد به‌ نفس رنج مي‌برند و از ظاهرگرايي به عنوان ابزار تاييد ديگران استفاده مي‌کنند.

مد زودگذر است و خيلي زود عامل تاييد از بين مي‌رود، به همين دليل آنها بايد به طور دائمي در فکر عوامل زيبايي بخش جديد باشند. اين کار از بيخ و بن اشتباه است. فردي که خود را از اعتماد به نفس دور مي‌بيند بايد به کمک مشاور، نشست و برخاست با افراد مناسب و مطالعه کتب انگيزشي، شخصيت حقيقي خود را پيداکند و اعتمادبه نفس خود را بيابد. توجه وسواس گونه به اعمال زيبايي نتيجه عکس در بر خواهد داشت.

در دهه‌هاي قبلي، پوست سرخ و سفيد طرفدار داشت. افرادي که چنين پوستي داشتند به خود مي‌باليدند و ديگران تلاش مي‌کردند به کمک کرم پودر، چهره خود را روشن کنند. حال سال‌هاست پوست تيره مد شده و هرسال يک درجه به تيرگي آن اضافه مي‌شود. بسياري خود را به دستگاه سولاريوم مي‌سپارند و کرم‌هاي تيره مي‌زنند تا ظاهري مطابق مد پيداکنند.

به گفته سرور بديعيان، روانشناس، براي فردي که هنوز استقلال فکري خود را پيدا نکرده، قدرت جمع بسيار زياد است. وقتي راجع به چيزي تبليغات شود و طرح و مدل و عملکرد خاصي هرچند غيرجذاب مد شود، تمام افرادي که به استقلال فکري دست نيافته‌اند، مجذوب آن مي‌شوند. جمع مانند رودخانه آنها را با خود مي‌برد. رنگ، طرح و مدل خاصي مد مي‌شود و بسياري از آنها استقبال مي‌کنند چون با پيروي از اين کار تاييد و مُديست modest (کسي که مطابق مد لباس مي پوشد) شناخته مي‌شوند. راه حل رويارويي با اين مساله،‌ شناخت هويت واقعي و يافتن استقلال فکري است.

مثل همه چيز، هزينه عمل‌هاي جراحي زيبايي در مناطق مختلف کشور و بسته به متخصص متفاوت است. اما آمارهاي کلي چنين مي‌گويد:

عمل بيني: بين 4 تا 16 ميليون تومان

پروتز لب: بين 1 تا 3 ميليون تومان

پروتز گونه: بين 3 تا 9 ميليون تومان

تتوي بدن: از 100 هزار تومان تا 10 ميليون تومان

زيبايي پلک: بين 2 تا 4ميليون تومان

اگر بحث يک عمل در ميان باشد، مساله‌اي نيست. هرچند همان يک عمل، مراحل ترميمي در پي دارد و مطمئنا هزينه به همان يک بار محدود نمي‌شود، اما وقتي فرد به طور وسواس گونه در پي انجام انواع اعمال زيبايي باشد و اصرار داشته باشد اعضاي صورت، پوست، مو و اندامش را همراه با مد به شکلي جديد دربياورد، هزينه امور زيبايي براي او به معضلي جدي تبديل مي‌شود و فرد از هر دو لحاظ مادي و معنوي به مشکل برمي‌خورد.

بسياري از افرادي که به فاصله کم به چند عمل زيبايي مختلف تن مي‌سپارند خيلي زود به افسردگي پس از عمل دچار مي‌شوند. آنها افق بسيار دلنشيني براي خود متصورند اما به گفته مهدوي‌تبار، مشاور خيلي وقت‌ها نتيجه آني نيست که تصور مي‌کردند و افسردگي به همراه دارد.

آنها پيش از تن سپردن به عمل جراحي يا ديگر امور زيبايي بايد دقيقا شرايط را بسنجند تا متوجه شوند آيا مشکل در تغيير ظاهري است و اگر اين عمل انجام شود دقيقا چه نتيجه‌اي حاصل خواهدشد. آنها بايد در صورتي به عمل رضايت دهند که صد در صد از نتيجه کار آگاهي يافته باشند و اطمينان حاصل کنند که از آن رضايت خواهند داشت. در غير اين صورت افسردگي پس از عمل، يکي از احتمالات قوي است.

پيشتر، افرادي که در بند تجمل پرستي بودند اصرار داشتند خانه بزرگ، ماشين لوکس و لوازم گرانقيمت منزلشان را به رخ ديگران بکشند، اما مدتي است دايره ابزار تجملاتي به مراتب از اين فراتر رفته و کارش به صورت و اندام افراد هم رسيده است.

اين ديدگاه فرد تجمل‌گراست. مهم نيست عمل جراحي به واقع او را زيبا مي‌کند يا نه، آن چه اهميت دارد اين که او با قدم گذاشتن در محافل مختلف به همه نشان مي‌دهد چه رقم سنگيني را براي خود خرج کرده است.

به راستي اين تجمل‌گرايي بيمارگونه تا کجا مي‌خواهد پيش برود؟

تا جايي که هزينه‌اي به مراتب سنگين‌تر از پول، يعني خدشه وارد کردن به سلامت جسم و روح درپي داشته باشد؟

منبع:jamejamonline.ir