بزرگنمايي:

چه خبر - تشخيص انحراف جنسي از طريق مصاحبه شغلي

پس از خبرساز شدن حادثه مدرسه‌ غرب تهران، اظهاراتي در شبکه‌ هاي اجتماعي يا توسط مسئولان درباره ضرورت تدوين پروتکل ارزيابي سلامت روان و جنسي پيش از مصاحبه‌هاي شغلي بويژه در سيستمي همچون آموزش و پرورش مطرح شد؛ پروتکلي که طبق آن بتوان اختلالات يا انحراف‌هاي جنسي را پيش از بروز حوادث ناگواري مانند اين مدرسه، شناسايي کرد.
بعد از اين حادثه، بخشي از نگراني‌هايي که در اين زمينه مطرح شد، بر محوريت ابتلاي اين افراد به اختلالات و انحرافات جنسي مي‌چرخيد و متعرض را فردي بيمار مي‌دانستند؛ موضوعي که دکتر عباسعلي ناصحي،رئيس کميته سلامت جنسي انجمن علمي روانپزشکان ايران تاکيد مي‌کند که به راحتي قابل تشخيص نيست. علاوه بر آن تمام موارد بروز تعرض‌هاي جنسي نيز مربوط به اختلالات و انحرافات جنسي نيست، بلکه رفتارهاي ضد اجتماعي نيز در اين خصوص دخيل هستند.
درباره امکان تشخيص انحرافات جنسي يا پارافيلياها Paraphilia در مصاحبه‌هاي شغلي به اين صورت توضيح داده مي شود : اين افراد مشکل خود را مخفي مي‌کنند و نمي‌توان با استفاده از پروتکل‌هاي پيش از استخدام وجود چنين مشکلي را در آنها مشخص کرد. اين کار نياز به تست و مصاحبه تخصصي دارد و به راحتي نمي‌توان تعيين کرد افراد دچار مشکل هستند يا خير ؟
بروز مواردي مانند تعرض جنسي الزاما ناشي از انحرافات جنسي نيست و ميتواند در شرايط محيطي مساعد بروز پيدا کند. بيشتر افرادي که دست به اين اقدامات مي‌زنند در واقع بيمار نيستند، بلکه دست به نوعي رفتار ضد اجتماعي زده‌اند و اگر بخواهيم نام بيمار روي آنها بگذاريم، از اين افراد رفع تکليف کرده‌ايم؛ يعني نشان مي‌دهيم که انجام اين کار دست خودشان نبوده، غير ارادي بوده و بايد به جاي مجازات، درمان شوند.
همچنين اغلب اين افراد معيارهاي انحرافات جنسي يا اختلالات پارافيليک را ندارند. اينکه در جامعه مجازات مناسبي براي اين افراد اعمال نميشود موجب خواهد شد که افراد به آساني وسوسه شده و به راحتي به اين اعمال خلاف اقدام کنند.
يکي از مسائل مهم در کشور ما اين است که اين مسائل به راحتي افشا نمي‌شود و مجرمان در حاشيه امنيت هستند؛ در حالي که اگر قوانين محکمي در اين زمينه داشته باشيم، ميزان بروز آنها کاهش پيدا مي‌کند. علاوه بر آن لازم است تمرکز ما روي موضوع پيشگيري از بروز اين آسيب‌ها در سطح فردي، خانوادگي و اجتماعي باشد. در سطح فردي بايد آموزشهاي لازم براي جلوگيري از مورد سوء استفاده واقع شدن از دوره کودکي شروع شده و تا بزرگسالي ادامه يابد. اين آموزشها بايد به مقدار کافي، با کيفيت مناسب و متناسب با سن باشند. آموزش خانواده‌ها نيز مهم است؛ والدين بايد بدانند چگونه مراقب فرزندان خود باشند و از آنها در برابر سوء رفتارهاي جنسي محافظت کنند. پيشگيري در سطح اجتماع نيز شامل آگاهسازي، حساس کردن همه افراد جامعه نسبت به اين مشکلات و همچنين تصويب و اجراي مناسب قوانين، بازدارنده است. در کشور ما متاسفانه در همه سطوح پيشگيري، ضعف وجود دارد.

درمان اين انحرافات به طور کلي سخت و زمان‌بر است و در صورتي قابل انجام است که خود فرد مبتلا انگيزه لازم را براي درمان داشته باشد، اما متاسفانه بيشتر آنها انگيزه کافي نداشته و براي درمان مراجعه نمي‌کنند؛ به همين دليل بايد تمرکز بيشتر بر روي آموزش و پيشگيري در سطوح مختلف باشد.
همه کساني که دست به مواردي مانند تعرض و ... مي‌زنند، بيمار نيستند، اما وقتي در شرايطي قرار مي‌گيرند که عامل بازدارنده‌اي هم وجود ندارد، ممکن است وسوسه شوند و دست به اقدام خلافي بزنند. براي مثال بيماري اعتياد به الکل وجود دارد، اما به اين معني نيست که هر کسي الکل ميخورد بيمار است و به آن اعتياد دارد. ما نبايد دنبال اين باشيم که اين افراد را بيمار رواني يا جنسي قلمداد کنيم؛ چون باعث مي‌شود ديگر مسئوليتي متوجه اين افراد نباشد.
با توجه به اينکه ممکن است بعضي از اين اختلالات ريشه در کودکي داشته باشند، اگر آگاهي اجتماعي را بالا ببريم، آموزش‌هاي لازم را انجام دهيم و قوانيني داشته باشيم که از اين رفتارها پيشگيري کند، موثرتر است. اگر تمرکز فقط روي بيماري باشد، نتيجه‌اي به دنبال ندارد.در کشورهايي که در اين زمينه موفق عمل کرده‌اند، از کودکي به مردم آموزش داده مي‌شود که چگونه از خود مراقبت کنند. خانواده‌ها نيز ياد مي‌گيرند که چگونه از فرزند خود بيشتر مراقبت کنند.
در سطح اجتماع هم سخت‌گيري زيادي نسبت به اين افراد ايجاد مي‌شود و باعث ميشود که افراد خلافکار از ترس فشارهاي اجتماعي و قوانين از اقدام به اين کار خودداري کنند. براي مثال در بعضي از کشورها کسي که سابقه سوء رفتار جنسي با کودکان داشته باشد، بعد از تحمل مجازات، در هر محلي که بخواهد زندگي کند تا شعاع مشخصي به همسايه‌هاي او اطلاع مي‌دهند که اين فرد در گذشته چنين رفتاري داشته است و مراقب او باشيد. در نتيجه زندگي براي چنين فردي سخت مي‌شود؛ اين کار به معني پيشگيري در سطح اجتماع است.
يکي ديگر از اقداماتي که در خصوص پيشگيري اجتماعي در برخي کشورها انجام مي‌شود، اعلام علني موارد سوءرفتار جنسي است؛ به اين ترتيب فرد ديگر نمي‌تواند رفتار مشابهي داشته باشد و براي ديگران نيز عبرت مي‌شود، اما در ايران آموزش‌هاي فردي انجام نمي‌شود و قوانين نيز کافي و موثر نيست. علاوه بر آن هميشه سعي مي‌شود مواردي از اين دست مخفي نگه داشته شود.

اگر مي خواهيد بيشتر بدانيد : انواع انحراف جنسي را بشناسيد

اگر مي خواهيد بيشتر بدانيد : کودک آزاري و انحراف جنسي پدوفيليا، مراقبت از کودکان را جدي بگيريم

اگر مي خواهيد بيشتر بدانيد : چگونه از انحراف جنسي فرزندمان پيشگيري کنيم؟

منبع : isna.ir