بزرگنمايي:

چه خبر - چه زماني بايد لکنت زبان کودکان را درمان کرد

دکترمرتضي فرازي عضو هيات علمي گروه آموزشي گفتار درماني دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي: از آنجا که مشکلات اضطراب اجتماعي ممکن است در سال هاي مدرسه شروع شود، مداخله زودهنگام پس از شروع لکنت و قبل از شروع دوران مدرسه توصيه مي شود.
لکنت، يکي از شايعترين اختلالات گفتاري و ارتباطي بحث برانگيز، پيچيده و چندعاملي است که غالباً در دوران کودکي به علل گوناگون روي مي‌دهد.
اين استاد دانشگاه تصريح کرد: گزارشي از بررسي شيوع اختلالات گفتاري در ايران بر اساس معاينات پزشکي نشان مي دهد که لکنت 9 درصد اختلالات گفتاري را شامل مي شود.
فرازي با اشاره به اينکه گفتار کودک داراي لکنت به صورت تکرار صداها و کلمات و به صورت توليد گفتار منقطع با تلاش و تقلاي بيشتر و گاه با شروع سريع مي باشد، گفت: اين اختلال اگر در دوران کودکي درمان نشود، مقاوم شده و مشکلات رواني، اجتماعي و آموزشي بسياري براي او ايجاد مي کند ، بطوري که بيش از 15 درصد کودکان دچار اختلال يادگيري، از لکنت رنج مي برند.
وي افزود: احتمال بهبودي در کودکاني که خدمات مداخله اي زودهنگام دريافت مي کنند، 7.7 برابر بيشتر از کودکاني است که اين خدمات را دريافت نمي کنند و اين مداخله زودرس بايد توسط آسيب شناس گفتار و زبان (گفتاردرمانگر) انجام شود.
اين محقق گفتاردرماني همچنين درباره زمان شروع لکنت نيز گفت: زمان شروع لکنت غيرقابل پيش بيني است و مي تواند کاملا ناگهاني و هنگامي که کودک توليد جملات ساده را آغاز مي کند ، شروع شود.
وي در عين حال که علت اصلي لکنت را ناشناخته دانست، گفت: تصويربرداري مغز فرد داراي لکنت نشان مي دهد که مشکلي در فرآيند عصبي گفتار مرتبط با ناهنجاري هاي عملکردي يا ساختماني مغز، در نقاط مسئول زبان (مرکز زبان) وجود دارد. ضمن اينکه شواهد ژنتيکي نيز تائيد مي کند که حدود 3.2 کودکان داراي لکنت، سابقه اين اختلال را در خانواده دارند.
فرازي، ظهور علايم لکنت زودرس را در سنين 2 تا 5 سالگي عنوان کرد و افزود: اين علايم بيشتر بواسطه ماهيت نگران کننده اي که دارد، موجب برانگيختگي والدين مي شود.

وي همچنين ميزان شيوع اين اختلال رواني گفتار را در طول سال هاي مدرسه، حدود يک درصد برآورد کرد و اظهار داشت: اگرچه نسبت ابتلاي دختر و پسر در سنين بسيار پايين، تقريبا يکسان است، اما نسبت جنس مذکر به مونث به تدريج افزايش مي يابد تا جايي که در کلاس اول ابتدايي، به رقم 3 به يک مي رسد و متاسفانه با تنوعي از رفتارهاي وابسته نظير واکنش‏ هاي ‏عاطفي- هيجاني ، شناختي و افت تحصيلي همراه مي شود.
وي افزود: متاسفانه به کودکان داراي لکنت در مدرسه بيش از ديگر همسالان زور گفته مي شود. همسالان کودک مبتلا به لکنت از او درک منفي دارند و اين با مشکلات برقراري ارتباط و تعامل اجتماعي مرتبط است.
فرازي به والدين و معلمان کودکان مبتلا به لکنت توصيه کرد که در ارتباط و صحبت کردن با اين کودکان، از کلمات ساده و در خور فهم کودک استفاده کرده و تعاملات ارتباطي برقرار کنند و به کودک فرصت صحبت کردن بدهند تا صحبتش را کامل کند.
وي افزود: والدين و معلمان، از کيفيت و کميت کار دانش آموزان داراي لکنت همان انتظاري را داشته باشند که از دانش آموزان بدون لکنت دارند. لکنت را عامل شرمندگي جلوه ندهند و با دادن مسئوليت هاي ساده و انجام شدني به کودک، عزت نفس او را تقويت کنند، ضمن آنکه شرايطي را که موجب ناراحتي، ناتواني و عصبانيت کودک مي شود، ايجاد نکنند.

بيشتر بدانيد : هيپنوتراپي لکنت زبان

بيشتر بدانيد : لکنت زبان در کودکان

بيشتر بدانيد : توصيه هايي براي رفع لکنت

منبع : irna.ir