بزرگنمايي:

چه خبر - بيش فعالي در کودکان و نشانه هاي آن

شايد شما هم کودکاني را ديده باشيد که جنب‌و‌جوش زيادي دارند و به اصطلاح از ديوار راست بالا مي‌روند؛ برخي والدين به اشتباه تصور مي‌کنند که اين شيطنت و بازيگوشي طبيعي است؛ در حالي‌که اين امکان وجود دارد فرزندشان دچار اختلال بيش فعالي Attention-deficit hyperactivity disorder يا ADHD باشد.
بيش فعالي اختلال رواني است که از سه سالگي قابل تشخيص است؛ اين اختلال به سه نوعتقسيم‌بندي مي‌شود که عبارتند از:

براي بررسي علائم اين اختلال و اينکه چطور بايد با کودکان بيش فعال رفتار کنيم با عطيه رضايي کارشناس ارشد روان شناسي باليني گفت‌و‌گو کرديم که در ادامه مشروح آن را مي‌خوانيد.

نشانه‌هاي عمومي کودکان بيش فعال به اين صورت است که : اين کودکان تکاليف و وظايف مدرسه‌شان را به موقع تمام نمي‌کنند؛ آن‌ها نسبت به سخنان و تدريس معلم خود هم بي‌توجه هستند.
کودکان بيش فعال در انجام کار‌ها و تکاليف مدرسه‌شان حواس‌پرت هستند؛ اين افراد تمرکز طولاني مدت ندارند و خيلي زود از انجام وظايف مدرسه‌شان خسته مي‌شوند.
کودکان بيش فعال کم حوصله هستند؛ آنها اغلب سخنان معلم و ديگران را در هنگام صحبت کردن قطع مي‌کنند؛ توجهي به رعايت نوبت ندارند و بي‌اجازه در کلاس و خانه راه مي‌روند و مي‌دوند؛ اين کودکان همچنين کار‌هاي خطرناک را بدون توجه به عواقب آنها انجام مي‌دهند.

اين کودکان بي‌قرار و ناآرام هستند و هيچگاه در يک مکان به شکل ثابت نمي‌نشينند و دائم در حال راه رفتن هستند؛ اين مشکلات در مدرسه نمود بيشتري پيدا مي‌کنند، زيرا موجب برهم زدن نظم کلاس مي‌شوند؛ آن‌ها همچنين تکانشگر هم هستند؛ يعني بدون فکر کردن اقدام مي‌کنند و معمولاً از کار‌هاي خود پشيمان نمي‌شوند.
اين کودکان پيوسته در حال رويا پردازي بوده و تمرکز لازم را ندارند که اين مشکل در مدرسه بيشتر خود را نشان مي‌دهد؛ کودکان بيش فعال از نوع نقص، تمايل ندارند تکاليفي را انجام دهند که نياز به دقت زيادي دارند؛ آن‌ها اغلب به علت نداشتن تمرکز و توجه، کلماتي را که نوشتن آن‌ها را هم بلد هستند در ديکته جا مي‌اندازند.

اين اختلال به سه نوع نقص توجه، تکانشي و مرکب تقسيم‌بندي مي‌شود.
کودکاني که دچار اختلال بيش فعالي از نوع نقص توجه هستند، توجه و تمرکز لازم را ندارند و در انجام دادن تکاليف مدرسه‌شان بي‌دقت هستند، همچنين کودکاني که اختلال بيش فعالي از نوع تکانشي دارند، بي‌قرار و ناآرام هستند؛ اين کودکان معمولاً زياد صحبت مي‌کنند؛ در بيش فعالي از نوع مرکب هم ترکيب علائم نقص توجه و تکانشي وجود دارد؛ بنابراين کودکان مبتلا به اين نوع بيش فعالي علاوه بر توجه نداشتن، در کنترل تکانش هم با مشکل مواجه هستند.

اختلال بيش فعالي از سه سالگي قابل تشخيص است؛ معلمان در مدرسه مي‌توانند کودکان دچار اين اختلال را شناسايي کنند؛ روانپزشکان و روان شناسان باليني هم از طريق آزمون‌ها و مشاهدات رفتاري اختلال بيش فعالي را تشخيص قطعي مي‌دهند.

علت اصلي ايجاد کننده اين اختلال ناشناخته است، اما عوامل متعدد ژنتيکي، عصبي، شيميايي، فيزيولوژيکي، اجتماعي و روان شناختي در بروز اختلال بيش فعالي نقش دارند.
در درمان اين اختلال دارو درماني تاثير زياد، اما کوتاه مدتي در کنترل علائم رفتاري کودکان بيش فعال دارد به همين علت در کنار درمان دارويي بايد از مداخلات روانشناختي هم استفاده شود. براي درمان بيش فعالي توجه به نکات زير اهميت زيادي دارد.

به بيش فعالي فرزند خود حساسيت فراوان نشان ندهيد، زيرا اين احتمال وجود دارد که اين رفتار براي جلب‌توجه باشد، حساسيت زياد نسبت به اين کودکان در بيشتر مواقع باعث مي‌شود که آن‌ها رفتار مخرب خود را بيش از پيش ادامه دهند بدون اينکه آن را اصلاح کنند.

با روش‌هايي هر چند کوتاه مدت، خانه را آرام نگه داريد، زيرا کودکان بيش فعال در محيط پرسر و صدا و شلوغ، تحريک‌پذيري بيشتري نشان مي‌دهند.

زماني که فرزند بيش فعال شما در خانه مشغول انجام تکليف مدرسه است با او صحبت نکنيد،رفت و آمدهايتان را هم محدود و صداي تلويزيون و ساير وسايل صوتي را کم کنيد، زيرا اين کودکان خيلي زود و با هرگونه محرک بيروني تمرکز خود را از دست مي‌دهند.

به کودکتان برنامه‌ريزي در کار‌ها را ياد بدهيد و به او کمک کنيد تا برنامه روزانه براي خودش بنويسد، تعداد کار‌هاي کمي را در زمان مشخص از او درخواست کنيد؛ دانش آموزان بيش فعال بايد در هر زمان کار‌هاي محدودي را انجام دهند.

اگر مي خواهيد بيشتر بدانيد : درمان بيش فعالي با دارو و يا بدون دارو؟

اگر مي خواهيد بيشتر بدانيد : آزموني براي تشخيص کودکان بيش فعال

منبع : yjc.ir