بزرگنمايي:

چه خبر - به مناسبت اول دسامبر، روز جهاني ايدز، داستان خواندني پشت پرده مشهورترين قطعه عکسي که راجع به بيماري ايدز است را براي شما بازگو مي کنيم و اين عکس تاثير گذار که افکار عمومي جهانيان را نسبت به بيماري ايدز، دگوگون کرد را. براي شما به نمايش مي گذارد.

در نوامبر سال 1990، مجله لايف، عکسي از مرد جواني به نام ديويد کربي منتشر کرد. عکسي از جسمي که توسط ايدز به يغما رفته، نگاه خيره اي که به چيزي وراي اين دنيا مي نگرد و نفس هاي آخري، که ميان هاله ي حمايت افراد خانواده، از جسمي خسته، بيرون مي طراود. اين عکس خيره کننده و شکارگر، که از بستر مرگ کربي، توسط يک دانشجوي خبرنگاري به نام «ترزه فرر» گرفته شده، به سرعت به عنوان عکس مرجع بيماري ايدز در دنيا شناخته شد. از زمان انتشار اين عکس، ميليون ها نفر در اين کره خاکي، به ويروس اچ آي وي، مبتلا گشته اند.

پس از گذشت بيش از دو دهه از انتشار اين عکس، سايت مجله لايف در بيست و پنجمين روز جهاني ايدز، داستاني تکان دهنده، درباره آنچه در ‍پس پرده ي اين عکس ديده مي شود، به همراه خاطرات شخص عکاس، منتشر کرده است.

« من تحصيلات ارشدم را ژانويه سال 1990، در دانشگاه اوهايو شروع کردم. به محض شروع تحصيل، به صورت داوطلبانه در خانه" پتر نوستر" ، که از بيماران خاص، حمايت مي کرد، مشغول به کار شدم. سه ماه بعد، شروع به عکس گرفتن از بيماران موسسه کردم و با کارکنان آنجا و با خيري که به صورت داوطلبانه از ديويد و باقي بيماران مراقبت مي کرد، به نام "پيتا" آشنا شدم.

ديويد کربي، در شهري کوچک، در اوهايو به دنيا آمد و بزرگ شد. در اواخر دهه هشتاد به بيماري خود ‍پي برد. او که به دور از خانواده، در کاليفرنيا زندگي مي کرد، ‍پس از پي بردن به اينکه بيماري ايدزش به شدت پيشرفته، از خانواده درخواست بازگشت کرد و به آغوش خانواده اش باز گشت. کيربي ميگفت که مي خواهد هنگام مرگ، کنار اعضاي خانواده اش باشد.

پتا مرد فوق العاده اي بود. دورگه اي نيمه سفيد - نيمه بومي امريکايي( سرخپوست) که زماني خود در اين موسسه بستري بوده و بعد از بهبودي نسبي اش، به صورت داوطلبانه به بيماران کمک مي کرد. فرر که امروزه در سياتل امريکا کار و زندگي مي کند، به لايف گفت: روز مرگ ديويد، من پتا را ديدم. بقيه پرستاران شيفت هاي او را به گردن گرفتند، تا در واپسين دم حيات ديويد، کنارش باشد. پتا مرا همراه خود برد و من بيرون در، به انتظار ايستاده بودم و به کارهاي خودم فکر مي کردم. تا اينکه مادر ديويد از اتاق بيرون آمد و از من درخواست کرد از آخرين خداحافظي ها، از بدرود واپسين ديويد و اطرافيانش عکس بگيرم. به داخل اتاق رفتم و در گوشه اي ايستادم. به ندرت حرکت مي کردم و در سکون کامل، از اين لحظات دردناک عکس مي گرفتم. همانجا بود که فهميدم، چيزي خارق العاده و عظيم در اين اتاق ، درست در مقابل چشمان من وجود دارد.


فرر ادامه داد: روزهاي اول حضورم در موسسه، از ديويد پرسيدم اجازه مي دهد ازش عکس بگيرم و ديويد پاسخ داد تا وقتيکه از عکس ها براي منافع شخصي استفاده نکنم، ايرادي نخواهد داشت. و همين طور هم شد، تا به حال حتي يک سنت از اين عکس، به حسابم واريز نشده است. و من فکر مي کنم چون ديويد در آگاهي رساني درباره ايدز فعاليت مي کرد، انتشار اين عکس ها در راستاي آگاهي بخشي بيشتر به دنيا، انجام مي شود. فرر در گفتگو با لايف، مکث کوتاهي کرد و با خنده گفت: هرچند آن زمان به خودم ميگفتم: چه کسي عکس هاي مرا خواهد ديد؟
اما در بيست سال گذشته، بيشتر از يک ميليارد نفر از مردم دنيا، اين عکس فرر را ديده اند و اين عکس تاريخي، بارها و بارها، در روزنامه ها، مجلات و برنامه هاي تلويزيوني منتشر شده است. و اکثر ذهن ها را به خود عکس، نه داستان هاي حاشيه اي اش، معطوف کرد.

عکسي که ترزه فرر از ديويد در حال احتضار ، در آغوش خانواده اش گرفت، هنگامي که در لايف منتشر شد، توجهات زيادي به خود جلب کرد و جوايزي چون جايزه ي مهم " ورد پرس" ، را به دست آورد. اما اثر گذاري بيشترش، دو سال بعد بود، وقتي " بنتون" ، از ورژن رنگي عکس، براي تبليغات کمپين عليه ايدزش استفاده کرد. اين تبليغات، با واکنش هاي زيادي مواجه شد. از اعتزاض کاتوليک ها که به دليل شباهت ديويد و شمايل رنجور حضرت عيسي مسيح به خشم آمده بودند، تا فعالان حقوق مبتلايان ايدز، که اين تصوير را نااميدانه مي ديدند. نشريات معتبر فشن و مد، مانند "ووگ" و" ال" هم از اين عکس ها استفاده نکردند. موسسه خيريه لندن هم تلاش کرد تا اين تبليغات را ممنوع کند.

با اين حال، مادر مرحوم ديويد به خبرنگار لايف گفت: «هيچ کس پسر مرا نمي شناخت، و هيچ کس نمي دانست که او کم و بيش از گرسنگي درگذشت. حضور اين عکس، در تبليغات بنتون، تنها راهي بود که آن زمان به نظر ما رسيد. که همگان، تصوير حقيقي پسر مرا، که به ايدز مبتلا شد و با زجر درگذشت را ببينند و بيشتر مواظب سلامتي خودشان باشند.

ديويد کربي در مارچ 1990 درگذشت و دو سال بعد، پيتا، مرد مهرباني که خودش به ايدز مبتلا بود و از ديويد مراقبت مي کرد، درگذشت. بعد از انتشار عکس هاي ديويد، متوجه شديم که ترزه فرر، بيشتر وقت خود را با پيتا مي گذراند، تا ديويد. فرر وقتي از پيتا صحبت مي کند، به وضوح احساساتي مي شود و مي توان احترام و علاقه اي عميق به پيتا را، در چشمانش خواند. در ابتداي سال 92، وقتي پتا متوجه شد که اچ اي وي مثبتش به ايدز تبديل شده، خانواده ي کربي ، همان طور که از پسرشان مواظبت مي کردند، به حمايت و مراقبت از او پرداختند. تا اينکه جان به جان آفرين تسليم کرد. در حقيقت، پدر و مادر ديويد، کري و بيل کربي، از پتا ، مثل پسرشان پرستاري کردند. مادر ديويد درباره ي پتا گفت:« وقتي ديويد از پيش ما رفت، مي دانستيم همچين وضعيتي براي پتا هم پيش مي آيد.

و مي دانستيم که ما، براي او، هميشه خواهيم بود. کنارش خواهيم بود و هيچ چيزي نمي تواند تغييرش دهد.» کلي اضافه کرد که پتا، بسيار تميز و واضح و قدرتمند بود و در طي دو سال که بيماريش بدتر و بدتر ميشد، فقط يکبار کنترل خودش را از دست داد و فرياد زد. که من هم با فرياد جواب دادم. چون مي دانستيم که نمي شود اين طوري ادامه داد. او گفت:« من و همسرم، از رفتاري که با پسرمان، در بيمارستان شهر کوچکمان در اوهايو داشتند، خيلي دل شکسته شديم. همه دکترها و پرستارها، تمام وقت ماسک و دستکش به دست داشتند. حتي کسي که موظف بود منوي غذا را بياورد، حاضر نبود وارد اتاق شود و منو را به ديويد بدهد، کنار در مي ايستاد و منوي غذا را مي خواند تا ديويد غذايش را انتخاب کند. همان زمان، با ديدن و حس کردن اين رفتار غير انساني، مصمم شديم کاري کنيم تا پتا و ديگر مبتلايان با ايدز، همچين رفتار سنگدلانه و بي رحمانه اي را تجربه نکنند».ترزه فرر گفت: من وقتي شروع به عکاسي در موسسه نورستر کردم، 12 سال بو د که خبرنگاري مي کردم و تحصيلات عاليه ام را دنبل مي کردم. اما وقتي در موسسه مشغول به کار شدم، فهميدم که چيزي بسيار بزرگ و مهم در حال اتفاق افتادن است. گرچه هيچ گاه فکر نمي کردم که اين عکس، اين همه معروف شود، جايزه ببرد و حتي مشمول مجادله و مناقشه بشود. وقتي ماجراهاي تبليغات بنتون اتفاق افتاد، من به شدت، دل آزرده بودم و درهم شکستم.

بسيار ناراحت بودم تا اينکه پدر ديويد، بيل، به من گفت:« فکر نکن که بنتون از اين عکس ما، سوءاستفاده کرده است. اين ماييم که از بنتون استفاده کرديم تا تصوير ديويد را هزاران نفر ببينيد، و اين دقيقا همان چيزي است که ديويد هميشه مي خواست.از وقتي جنجال بنتون فرو کش کرد، ترزه فرر به صورت خبرنگار آزاد براي بسياري از نشريات معتبر، از جمله " نيويورک تايمز" فعاليت کرده و در همين حين، سطح آگاهي عمومي، راجع به بيماري ايدز و مبتلايانش، بسيار بيشترش شده است.

در اين ميان، نمي توان نقش کليدي عکس فرر از ديويد را، ناديده گرفت. "باب کردل" ، مدير خير موسسه نورستر که زمان مرگ ديويد، در آنجا حضور داشته مي گويد:« عکس فرر از ديويد، بيشترين تاثير احساسي را روي مردم داشته است و اثر بخشي اش با بقيه عکس ها و مطالب منتشر شده درباره ي ايدز قابل قياس نيست. شما نمي توانيد به اين عکس نگاه کنيد و از يک مبتلاي به ايدز متنفر شويد. نمي توانيد. »




منبع: caffecinema.com



مطالب پيشنهادي:
دفاع جانانه بهاره رهنما از پژمان جمشيدي!گزارش تصويري: فريبرز عرب نيا و شهرزاد کمال زاده در سريال «رنگ شک»
راز سلامت، زيبايي و جوان ماندن برخي بازيگران ايراني + تصاوير
ابراز احساسات بازيگر هاليوودي در محل درگذشت «پل واكر» + ويدئو
يکتا ناصر: علاقه‌اي به گرفتن دوباره سيمرغ ندارم!