بزرگنمايي:

چه خبر - کسب شهرت و مجسمه افسانه‌اي اسکار نمي‌تواند تضميني بر ادامه زندگي به شکلي کامل و بي‌نقص باشد و تعدادي از بازيگران سرشناس سينماي جهان حتي با داشتن اين مجسمه طلايي و ثروت و شهرت دست به خودکشي زده‌اند.

هشتاد و ششمين مراسم آکادمي اسکار يکشنبه شب در هاليوود برگزار مي‌شود و براي بسياري از نامزدان دريافت جايزه بازيگري اسکار، اين شب يکي از بزرگترين شب‌هاي زندگي شان خواهد بود. بسياري از اين 20 نامزد قطعا در آينده به شهرت و ثروت بيشتري نيز دست مي يابند، با اين وجود بعضي از آنان نيز در آينده دچار سختي‌ها و نااميدي هاي مختلفي خواهند شد و اندوه آن يک شبي از زندگي شان را مي خورند که با قدرت و صلابت زير نورافکن قرار داشتند و مورد احترام تمام همکاران و بسياري از مردم سراسر دنيا بودند.

به دلايل مختلف 9 نفر از افرادي که در سال هاي گذشته نامزد دريافت جايزه بهترين بازيگر اسکار شده بودند، بعدها دچار سختي هاي بسيار شدند و دست به عملي بازگشت ناپذير زدند؛ به زندگي‌شان خاتمه دادند.

مرور سرنوشت اين افراد نشان‌دهنده اين است که شهرت در بسياري از موارد همه آن چيزي نيست که انسان‌ها به آن نياز دارند.

چستر موريس (1901-1970)
وي که بيشتر براي بازي در شخصيت بوستون بلکي در چندين فيلم کارآگاهي دهه 1940 شناخته مي‌شود، نامزدي اسکارش را سال 1929 و در دومين مراسم اسکار براي بازي در فيلم «بهانه» به دست آورده بود. اين بازيگر در سن 69 سالگي بر اثر مصرف زياد داروي مسکن باربيتوريک درگذشت. هيچ يادداشت خودکشي از وي پيدا نشد، با اين وجود اين موضوع مشخص بود که او در حال مرگ بر اثر بيماري سرطان بوده و باور مي‌رود که وي به همين دليل آگاهانه به زندگي‌اش خاتمه داده است.

سوزان پيترز (1921-1952)
اين بازيگر در اولين نقش آفريني بزرگش در فيلمي در سال 1942 با عنوان «خرمن تصادفي» در سن 21 سالگي نامزد دريافت جايزه اسکار و به يکي از جوان ترين نامزدهاي دريافت اين جايزه در آن زمان تبديل شد. در سال 1945، پيترز و همسرش در حال شکار اردک بودند که گلوله اي به طور اتفاقي از اسلحه شليک شد و باعث فلج شدن او از کمر به پايين شد. اين همسر و مادر 23 ساله بعد از آن به شدت افسرده و از همسرش جدا شد و در نهايت دست از غذا خوردن کشيد. او به دليل گرسنگي و از کار افتادن کليه از دنيا رفت.

جورج سندرز (1906-1972)
سندرز به خاطر نقش آفريني اش در فيلم «همه چيز درباره حوا» در سال 1950برنده جايزه اسکار بهترين بازيگر نقش مکمل شد. سندرز در سال هاي واپسين عمرش دچار يک حمله مغزي شد که در نهايت منجر به افسرده شدن او شد. يک شب، او وارد هتلي نزديک بارسلونا شد و دو روز بعد جسد او کنار پنج بطري باربيتوريک خالي پيدا شد. او يادداشتي نيز به اين مضمون از خود به جاي گذاشته بود: دنياي عزيز، من دارم مي روم چون خسته شدم. احساس مي کنم به اندازه کافي زندگي کرده ام. من تو را با نگراني هايت در اين مکان آلوده ترک مي کنم. موفق باشيد. جورج سندرز.

مگي مک نامارا (1929-1978)
مک نامارا براي نقش آفريني اش در نسخه سينمايي فيلم «ماه آبي است» سال 1953 نامزد دريافت جايزه اسکار شد. بعد از طلاق و يک فروپاشي رواني، مسير حرفه اي کاري مک نامارا نيز شروع به نزول کرد. او براي آخرين بار در سال 1964 روي پرده هاي بزرگ ظاهر شد و بعد از آن از ديد عموم محو شد. وي به خاطر اوردوز مسکن و قرص هاي خواب در آپارتمانش و در حاليکه يک يادداشت خودکشي روي پيانويش گذاشته بود درگذشت.

شارل بوآيه (1899-1978)
اين بازيگر مشهور فرانسوي در طول ساليان براي بازي در فيلم هاي «غلبه» (1937)، «الجزاير» (1938)، «چراغ‌گاز» (1944) و «فني» (1961) چهاربار نامزد دريافت جايزه اسکار شد. دو روز بعد از مرگ همسر بوايه که 44 سال با يکديگر زندگي کرده بودند و دو روز قبل از تولد 79 سالگي او، بوايه با اوردوز داروي خواب آور جان خود را گرفت.

گيگ يانگ (1913-1978)
يانگ در طي يک بازه زماني 18 ساله و براي بازي در فيلم هاي «بيا جام را پر کن» (1951)، «محبوب معلم» (1958) و «آن ها به اسب ها شليک مي کنند، مگر نه؟» (1969) سه بار نامزد دريافت جايزه اسکار شد که در سومين فيلم بالاخره موفق به دريافت اين جايزه شد. کمتر از يک دهه بعد از بردن اسکار و تنها سه هفته بعد از ازدواج او با يک بازيگر 31 ساله آلماني به نام کيم اشميت، که همسر پنجمش بود، يانگ در آپارتمانشان در نيويورک به او و بعد به خودش شليک کرد. هنوز هم مشخص نيست که دليل اين اتفاق چه بوده و يا اينکه چرا يانگ تمام دارايي هايش از جمله جايزه اسکارش را به مدير برنامه هايش بخشيد و براي دختر نوجوانش که از ارث محروم شده بود تنها 10 دلار باقي گذاشت.

ريچل رابرتس (1927-1980)
رابرتس براي نقش آفريني اش در فيلم موج نوي بريتانيايي «اين زندگي تفريحي» در سال 1963 نامزد دريافت جايزه اسکار شد. او که بعد از طلاق از رکس هريسون در سال 1971 قلبش شکسته بود، بسيار افسرده شد. وي که مي خواست براي بار آخر تلاش کند او را به دست بياورد، مقدار قابل توجهي داروي خواب آور مصرف کرد که باعث مرگ سريع او و پرت شدنش از يک پنجره به حياط خانه اش شد. باغبانش بعدا او را پيدا کرد.

اليزابت هارتمن (1943-1987)
هارتمن در اولين نقش آفريني اش در يک فيلم سينمايي در سال 1965 در فيلم «يک وصله آبي» نقش دختر سفيد پوست نابينايي را بازي کرد که عاشق يک مرد سياه‌پوست مي شود. وي براي اين فيلم نامزد دريافت جايزه اسکار شد. او در آن زمان تنها 22 سال داشت و جوان‌ترين نامزد دريافت اين جايزه بود. او بعدها در مصاحبه اي گفته بود که اين موفقيت اوليه برايش خوب نبود و او آمادگي اش را نداشت. بعد از آن او به دنبال نقش هاي خوب ديگري گشت اما غالبا از او مي خواستند نقش شخصيت هاي معلول را بازي کند. او در نهايت دچار افسردگي و پارانويا شد و از بازيگري دست کشيد. در پنجمين سالگرد دور شدن او از هاليوود، هارتمن خودش را از پنجره آپارتمانش در طبقه پنجم به بيرون پرت کرد.

ريچارد فارنزورت (1920-2000)
فارنزورت که کارش را به عنوان بدل آغاز کرد، در فيلم «برباد رفته» نيز حضور يافت. با اين وجود او براي نقش آفريني اش در فيلم «اسب سوار» در سال 1978 و «داستان روراست» در سال 1999 به عنوان يک بازيگر حرفه اي مورد احترام قرار گرفت و نامزد دريافت جايزه اسکار شد. يک ماه بعد از تولد 80 سالگي اش و شش ماه بعد از حضور او در مراسم اسکار براي بار دوم، فارنزورت که سال ها پيش فهميده بود سرطاني مرگبار دارد که باعث فلج جزئي و درد بسيار براي او شده بود، تصميم گرفت خودش دست به کار شود و به خودش شليک کرد.





منبع: mehrnews.com



مطالب پيشنهادي:
بهاره رهنما و بهنوش بختياري در سريال نوروز 93 شبکه دو + عکس‌هاي جديد
عکسهايي باورنکردني از فيلمهاي نامزد اسکار 2014روايت با جزئيات الناز شاکردوست از غرق شدن در دريا و نجات از مرگ!
سانسور ويدئوکليپ تازه کيتي پري به دليل اعتراض مسلمانان + شرح کامل ماجرا
کدام يک از اين خانم‌ها اسکار را به خانه مي‌برد؟ + تصاوير