چه خبر -

بسياري از اسطوره هاي سينماي جهان در دهه 60 و 70 ميلادي بوده اند که الگويي براي ستارگان حال سينماي جهان هستند. ما در اين مطلب به چگونگي زندگي و مرگ اين ستاره ها پرداخته ايم.

1- آوا گاردنر
تولد: آوا لاوينيا گاردنر 14 دسامبر 1922 کرولايناي شمالي
مرگ : 25 ژانويه 1990 لندن انگلستان از ذات الريه

جوايز اسکار:
نامزد جايزه ي اسکار به خاطر فيلم موگامبو

آوا گاردنر فرزند خانواده اي بود که تنباکور مي چيدند و در کلبه اي محقر به دور از تمام آن زرق و برق هاي هاليوودي زندگي مي کردند او هرگز به فکرش خطور نمي کرد که بازيگر شود بزرگ ترين رويايش حداکثر شغل منشي گري در نيويورک بود.
شوهر خواهرش استوديو عکاسي در نيويورک داشت و عکسي از آواي هجده ساله را پشت ويترين گذاشته بود يکي از پادوهاي کمپاني فيلم سازي چشم اش به عکس خورد و آن ر ا گرفته و به روسائش نشان داد.

وقتي رئيس استوديو تست بازيگري آواگاردنر را ديد گفت: "بازي بلد نيست حرف زدن هم که نمي‌داند افتضاح است. براي همين سالها در فيلم ها نقشي دکوري داشت ولي سوت توقف و آدمکش ها قابليت هاي او را نشان داد.
او سفرها و مهماني ها را ترجيح مي داد در دهه ي 1960 نقش هاي پخته تري ر ا ايفا کرد و در هفت روز در ماه مي و شب ايگوآنا مورد توجه قرار گرفت.

او وقتي به پول نياز داشت در فيلمي کار مي کرد. با اين حال طرفدارانش با علاقه به ديدن زلزله (1974 ) شتافتند فيلي که در آن آوا گاردنر با اصرار بر اينکه خودش صحنه هاي مشکل اش را انجام دهد کارگردان فيلم را شگفت زده کرد.
ازدواج گاردنر و فرانک سيناترا يکي از سوژه هاي داغ مطبوعات در دهه ي 1950 بود اين دو رابطه اي جنجالي با يکديگر داشتند و سرانجام از هم جدا شدند ولي وقتي سلامت گاردنر در اواخر دهه ي1980 به خطر افتاد سيناترا به کمک اش آمد و تمامي مخارج دوا و درمانش را پرداخت.

فيلم هاي مهمآدمکش ها (1946)
قايق نمايش (1951)
موگامبو(1953)
کنتس ژابرهنه(1954)
شب ايگوآنا(1964)

2- ناتالي وودتولد: ناتاليا نيکولايونا زاخارنکو 20جولاي 1938
مرگ 29 نوامبر 1981 جزاير سانتامونيکا بر اثر غرق شدن


جوايز اسکارنامزد جوايز اسکار بهترين بازيگر زن به خاطر: شورش بي دليل. شکوه علفزار و عشق با يک غريبه تمام عيار
پدر و مادر ناتالي وود از مهاجرهاي روس بودند مادرش فکر مي کرد که دخترش بايد وارد عالم سينما شود و از اين رو ناتالي در پنج سالگي نخستين نقش سينمايي اش را ايفا کرد و به زودي به يک بچه ستاره تبديل شد.

در 16 سالگي پس از ده سال تجربه کاري در صنعت سينما او به عده اي از بازيگران جوان از جمله جيمز دين پيوست که روش بازيگر متد را آموخته بودند و حالا مي رفتند تا در شورش بي دليل (1955) بازي کنند در سال 1961 جايگاه ستار گي او با داستان وست سايد و شکوه علفزار قرص و محکم تر شد.
او در دهه ي 1960 حيطه کارش را گسترش داد و در فيلم هاي کمدي بازي کرد يکي از معروف ترين فيلم هايش در آن دوره باب و کارول و تد و آليس (1969) است.
در دهه 1970 بيشتر در فيلم هاي تلويزيوني ظاهر شد و با آن که زندگي حرفه ايش اندکي در سرازيري افتاده بود ولي همچنان طرفداران خودش را داشت.
در سال 1981 و در هنگام فيلمبرداري موج مغزي به اتفاق رابرت واگتر و کريستوفر واگن در دل شب از عرشه کشتي به دريا سقوط کرد و در آب هاي يخ زده سواحل کاتالينا غرق شد.

فيلم هاي مهم:شورش بي دليل (1955)
داستان وست سايد (1961)
شکوه علفز ار (1961)
عشق با يک غريبه ي تمام عيار (1963)
باب و کارول و تد و آليس (1969)

3- گريس کلي -سيندرلاي موناکوتولد 12 نوامبر 1329 فيلادلفيا پنسيلوانيا
مرگ 14 سپتامبر 1982 موناکو بر اثر تصادف رانندگي

همسر شاهزاده موناکو ( 1956 تا وقت مرگ اش 1982)
فزندانش کارولين آلبرت و استفاني

جوايز:برنده اسکار به خاطر دختر دهاتي
نامزد اسکار به خاطر موگامبو
دختر يک کارخانه دار گريس کلي در ناز و نعمت پرورش يافت ولي از سوي ديگر در رگ هايش خون نمايش جاري بود عمويش جورج کلي نمايشنامه نويس بود. گريس از همان نوجواني مي‌خواست بازيگر شود و به همين خاطر در هجده سالگي به نيويورک رفت و آنجا مدتي در تئاتر و تلويزيون کار کرد. ولي اين کافي نبود بنابراين به غرب رفت ..در سال 1951 نقش کوتاهي در ساعت چهاردهم ايفا کرد.
وقتي جان فورد دنبال بازگير زني مي گشت که در مقابل کلارک گيبل و آوا گاردنر در فيلم آفريقايي اش موگامبو (1953) ظاهر شود مي دانست که با انتخاب گريس کلي شخص مورد نظر را يافته کلي با همين فيلم ستاره و شد و قرارداد 7 فيلم ديگر را بست.

آلفرد هيچکاک در گريس کلي همان شخصيت مطلوب اس را براي فيلم هاي پر معماي روانشناسانه اش يافته بود و از کلي به عنوان آتش فشاني پوشيده از برف ياد مي کرد.
موقع تبليغ فيلمي در جريان جشنواره کن گريس با شاهزاده موناکو آشنا شد او بلافاصله دريافت که مرد زندگي اش را پيدا کرده و بدين ترتيب حرفه ي سينمايي اش را رها کرد تا شاهزاده خانم موناکو شود.
گريس کلي همان زن ايده الي بود که پرنس موناکو به دنبال اش مي‌گشت.


فيلمهاي مهمماجراي نيمروز (1952)
براي قتل "م" را بگير (1954)
پنجره ي عقبي (1954)
دزدگيري (1955)
طبقه مرفه (1956)
او در سال 1982 در هنگام رانندگي تصادف کرد و بر اثر ضربه ي مغزي در گذشت خاطره ي او به شکرانه ي چند فيلمي که بازي کرده و بنياد شاهزاده خانم گريس که به هنرمندهاي نيازمند ياري مي رساند زنده نگه داشته شده است.

کاترين هيپبورنمتولد 12 مي 1907 ( هاتفورد – آمريکا)
فوت 29 ژوئن 2003 ( الدسي بروک _ آمريکا ) -مرگ به دليل کهولت سن


پدر کاترين يک پزشک بود و مادرش طرفدار حقوق زنان. هر دو بسيار او را تشويق مي‌کردند تا هميشه نظر خود را بيان کند. او ارتباط بسيار نزديکي با برادرش تام داشت ولي در سن 14 سالگي با مرگ برادرش در هم شکست کاترين تا چند سال روز تولد برادرش (8 نوابر) را تولد خودش حساب مي‌کرد. او نسبت به دخترهاي هم سن و سالش خجالتي تر بود و به جاي اينکه به مدرسه برود در خانه درس ياد مي‌گرفت سپس او به کالج برايان هاور رفت و در آنجا تصميم گرفت که بازيگر شود. بعد از فارغ التحصيلي او نقش هاي کوچکي در برادوي بازي کرد. او در طول 2 سال 5 فيلم بازي کرد و براي فيلم صبح افتخار اولين اسکار را دريافت کرد.
کاترين معمولا لباسهاي ساده و گشاد مي‌پوشيد و آرايش نمي‌کرد و هيچ وقت در حين مصاحبه و عکس گرفتن ژست نمي‌گرفت. ولي اين کارها تعجب تماشاگران را برانگيخت و در سال 1934 تماشاگران براي فيلم درياچه انتقادهاي زيادي از او کردند.
در 1991 زندگي خود را با نام "من" نوشت. آخرين فيلم او پيوند عشق در سال 1994 بود که با وارن بيتي بازي کرد . و سرانجام در سن 96 سالگي در آپارتمان خود در گذشت.

*کاترين هيچگاه فيلم حدس بزن چه کسي براي شام مي‌ا‌‌يد را نديد چون آخرين فيلم اسپنسر تريسي بود
*يکي از کانديداهاي بازي در نقش اسکارلت در فيلم بر باد رفته است
*اسم مادرش نيز کاترين بود
*پدر بزرگ عمو و برادر بزرگش هر سه خودکشي کردند
9فيلم با اسپنسر تريسي کار کرد که اولين آن زن سال در سال 1942 بود
*موهايش به طور طبيعي به رنگ قرمز بود
*کاترين در گلف و شنا و تنيس نيز شناخته شده است همچنين هميشه دوش آب سرد مي‌گرفت
*بزرگترين ترس او ترس از آتش بود که هميشه از اين مورد عذاب مي‌کشيد

فيلم شناسي:لايحه طلاق (1932)
زنان کوچک ( 1933)
آۀيس آدامز ( 1935)
تعطيلات ( 1938)
فيلادلفيا ( 1940)
درياي چمن ( 1946)
ملکه آفريقا (1951)
تعادل ظريف ( 1973)

جوايز:1934 : دريافت جايزه اسکار بهترين بازيگر نقش اصلي براي فيلم افتخار
1936 : نامزد جايزه اسکار بهترين بازيگر نقش اصلي براي آليس آدامز
1941 : نامزد جايزه اسکار بهترين بازيگر نقش اصلي براي فيلادلفيا
1943 : نامزد جايزه اسکار بهترين بازيگر نقش اصلي براي فيلم زن سال
1953 : : نامزد جايزه اسکار بهترين بازيگر نقش اصلي براي فيلم ملکه آفريقايي
1968 : دريافت جايزه اسکار بهترين بازيگر نقش اصلي براي فيلم حدس بزن چه کسي براي شام مي‌ايد

اينگريد برگمنتولد 29 اوت 1915 استکهلم در سوئد
مرگ 29 اوت 1982لندن در بريتانيا بر اثر سرطان

بازيگر سوئدي الاصل و فوق ستاره دهه چهل هاليوود در 29 آگوست 1918 از پدري سوئدي و مادري آلماني به دنيا آمد. در کودکي مادرش را از دست داد و پس از تحصيل در آکادمي هنرهاي دراماتيک استکهلم بازي در فيلم هاي سوئدي را آغاز کرد و در عرض يکسال به ستاره اول سينماي سوئد تبديل شد. آخرين فيلم او اينترمتسو Intermezzo (ميان پرده) مورد توجه ديويد سلزنيک فيلم ساز معروف هاليوود (سازنده فيلم بر باد رفته) قرار گرفت و از او براي بازسازي دوباره اين فيلم در آمريکا دعوت کرد. موفقيت دوباره اين فيلم در آمريکا زمينه آغاز حضور برگمن در آمريکا بود. پس از ورود به هاليوود تيپ منحصر به فرد او که با تمام بازيگران زن آن زمان متفاوت بود به خصوص ويژگي طبيعي بودن (به دليل عدم نياز به گريم صورت) در کنار زيبايي مسحور کننده و بازي هاي هنرمندانه او مورد توجه و استقبال بسيار قرار گرفت به طوري که روزنامه ها در وصف او نوشتند خانم برگمن نه تنها بازيگري واقعا هنرمند است بلکه اين قدر زيباست که خود نيز يک شاهکار هنري به شمار مي آيد.

استعدادي که او در فيلم هايش به نمايش گذاشت باعث شد که در عرض سه سال به ستاره زن اول سينماي آمريکا مبدل شود. پس از بازي درخشان در فيلم دکتر جکيل و آقاي هايد براي ايفاي نقش مقابل همفري بوگارت در فيلم معروف کازابلانکا انتخاب شد که امروزه از آن به عنوان محبوب ترين فيلم تاريخ سينماي آمريکا نام مي برند. سپس در فيلم معروف زنگها براي که به صدا در مي آيد در مقابل گري کوپر بازي کرد تا اينکه بازي عالي او در فيلم چراغ گاز به کارگرداني کيوکر اولين جايزه اسکار را برايش به ارمغان آورد يکسال بعد فيلم طلسم شده Spellbound را با کارگردان معروف آلفرد هيچکاک و بازي گريگوري پک ساخت که موفقيت زياد فيلم باعث شد که سلزنيک بلافاصله فيلم معروف بدنام ( Notorious) را پيشنهاد بدهد. اينبار هم بازي درخشان او در برابر کري گرانت و کارگرداني عالي هيچکاک شاهکاري جديد آفريد. محبوبيت روز افزون او با بازي در فيلم ناقوس هاي سنت ماري به نقش يک راهبه پر جنب و جوش و فروش عالي فيلم افزايش يافت و عموم مردم آمريکا نه تنها او را بازيگر محبوب خود بلکه الگويي از يک زن نجيب و نيمه مقدس مي‌دانستند. اين الگوي مقدس با بازي او در فيلم ژاندارک به کارگرداني ويکتور فلمينگ (کارگردان بر باد رفته) به اوج رسيد. طي سه سال پياپي او قهرمان مسابقات محبوبيت در آمريکا شده بود چيزي که قبل از آن سابقه نداشت. شور و شوقي که او در اواسط دهه چهل در ميان تماشاگران بوجود آورد تا به امروز نظير نداشته است. اما روزگار هم بازي هاي خطرناکي براي او در نظر گرفته بود تا شمايل بت گونه اش را بشکند.

پس از بازي در فيلم در برج جدي هيچکاک و طاق نصرت او تصميم گرفت تا شروع به بازي در فيلم هاي هنري از نوعي متفاوت کند. چيزي که از آن به عنوان طغيان او عليه نظام استوديويي آن زمان هاليوود و سيستم ستاره سازي مرسوم آن تعبير مي شد. بدين ترتيب برگمن پس از مشاهده فيلم رم شهر بي دفاع (روبرتو روسليني ايتاليايي) طي نامه اي پيشنهاد همکاري با روسليني را داد و براي بازي در فيلم استرومبولي به ايتاليا رفت. در جريان فيلم برداري با اينکه شوهر و دخترش در آمريکا بودند عشق کارگردان و بازيگر به يکديگر رسوايي عجيبي در آمريکا به پا کرد و مطبوعات آمريکا بر سر اين جريان جنجال عجيبي به راه انداختند چرا که او را فقط به عنوان يک بازيگر مقدس و الگويي نمونه براي مردم آمريکا مي خواستند حتي در مجلس سناي ايالات متحده او را تهديد کردند که حق ندارد ديگر به آمريکا باز گردد علاوه بر اين فيلم استرومبولي روسليني هم بايکوت شد و از نظر تجاري شکست خورد. بدين ترتيب اينگريد برگمن هفت سال به دور از هاليوود به همراه روبرتو روسليني (بنيانگذار سبک نئورآليسم در سينما) شروع به ساخت يک سري فيلم هاي هنري کرد فيلمهايي همچون اروپا 51 – سفر به ايتاليا که امروزه در نوع خود فيلمهايي با ارزش و هنري به حساب مي‌آيند
اما در سال 1956 بالاخره ابرها کنار رفت و بازي درخشان برگمن در فيلم آناستازيا در برابر يول براينر باعث شد که هاليوود اسکار بهترين بازيگر زن را به او بدهد و دوباره فرزند خاطي را بپذيرد. پس از ورود مجدد به آمريکا او بيشتر در فيلمهاي خاصي که خود انتخاب مي کرد و اکثرا هنري بودند بازي مي کرد. بازي هاي درخشان او در فيلمهايي مانند مهمانخانه ششمين خوشبختي – و سونات پاييزي (به کارگرداني هموطن و هم نامش اينگمار برگمان) بارها نامزدي اسکار (هفت بار) را برايش رقم زد تا اينکه براي بازي در فيلم قتل در قطار سريع السير شرق سومين اسکارش را بدست آورد. اينگريد برگمن بالاخره در سن 67 سالگي بر اثر بيماري سرطان که هشت سال با آن در ستيز بود در همان سالروز تولدلش در لندن در گذشت.

در تاريخ سينما شايد کمتر بازيگر زني را بتوان يافت که در طي حيات خود با چنين طيف وسيعي از معروفترين شخصيت هاي تاريخ سينما همکاري کرده باشد کارگرداناني همچون ويکتور فلمينگ – آلفرد هيچکاک – جرج کيوکر - مايکل کورتيز – ژان رنوار – آناتول ليتواک – سيدني لومت – اينگمار برگمان – روبرتو روسليني – ديويد سلزنيک و بازيگراني همچون لسلي هاوارد – همفري بوگارت – کري گرانت – گري کوپر – جوزف کاتن - گريگوري پک – يول براينر – آنتوني پرکينر – آنتوني کويين – ليو اولمان – عمر شريف – لورن باکال - ايو مونتان - شارل بوايه چهره اي که اغلب برگمن در فيلم هايش بازي مي کرد نشان دهنده زني بود که انگار براي زجر کشيدن آفريده شده بود زني که تحمل بالايي داشت و به جاي اينکه گلايه اي داشته باشد فقط با نگاه هايش حرف مي زد. اغلب در جدال عشق در برابر مرد مورد علاقه اي شکست مي خورد و قرباني مي شد. او اوج اين بازي ها را در فيلم هاي کازابلانکا و بدنام به نمايش گذاشت که هر دو فيلم جزء با ارزش ترين دارايي هاي عاشقانه تاريخ سينما به حساب مي آيند.

فيلم‌شناسي موج شکن (1935)
خانواده سوئدي (1935)
شب والپورگ
سمت آفتابي (1936)
ميان پرده (1936) (نسخه اوليه سوئدي)
دلار (1938)
صورت يک زن (1938)
چهار همدم (1938)
تنها يک شب (1939)
ميان پرده: يک قصه عشق (1939) (نسخه آمريکايي)
شب ژوئن (1940)
آدام چهار پسر داشت (1941)
شب نشيني در بهشت (1941)
دکتر جکيل و مستر هايد (1941)
کازابلانکا (1942)
زنگ‌ها براي که به صدا در مي‌آيند(1943)
سوئدي‌ها در آمريکا (1943)
چراغ گاز (1944)
گذرگاه ساراتوگا (1945)
طلسم شده (1945)
زنگ‌هاي سنت ماري (1945)
کيش آمريکايي (1945)
بدنام (1946)
طاق نصرت (1948)
ژاندارک (1948)
در برج جدي (1949)
استرومبولي (1950)
اروپا 51 (1952)
ما، زنان (1953)
ژاندارک بر صليب (1954)
سفري به ايتاليا (1954)
ترس (1954)
آناستازيا (1956)
النا و مردانش (1956)
بي ملاحظه (1958)
مهمانخانه ششمين خوشبختي (1958)
دوباره خداحافظ (1961)
کولکا، دوست من (1961)
بازديد (1964)
رولزرويس زرد (1964)
استيمولانتيا (اپيزود : گردنبند) (1967)
گل کاکتوس (1969)
قدم زدن در باران بهاري (1970)
از پرونده‌هاي اشتباه خانم باسيل فرانکويلر (1973)
قتل در قطار سريع‌السير شرق (1974)
موضوعي از زمان (1976)
سونات پاييزي (1978)

ويوين ليمتولد: 5 نوامبر، 1913
درگذشت: 8 ژوئيه، 1967 - در سن 53 سالگي بر اثر بيماري سل در لندن درگذشت

بازيگر زن انگليسي بود که دو بار به خاطر بازي در فيلم هاي بر باد رفته در نقش «اسکارلت اهارا» و فيلم اتوبوسي به نام هوس در نقش «بلانشه دوبيوس» برندهٔ جايزه اسکار بهترين بازيگر نقش اول زن شد

زندگينامهاو در سال 1913 از پدر و مادري انگليسي در هندوستان بدنيا آمد اما براي ادامه تحصيل به بريتانيا برگشت. او در 20 دسامبر 1932 با هربرت هورمن ازدواج کرد که در سال بعد از وي صاحب دختري بنام سوزان گرديد. آنها در سال 1940 از يکديگر جدا شدند.
او تلاش هاي زيادي براي حضور در سينما کرد. لي در سال 1939 در فيلم بربارفته حضور يافت. او در همان سال 1940 با لورنس اليور ازدواج نمود.

اليزابت تيلورفوريه 1932 - 23 مارس 2011 بر اثر تومور مغزي

اليزابت تيلور يا گاه اليزابت تايلور (در انگليسي: Elizabeth Taylor) متولد 27 فوريه سال 1932لندن انگلستان از مشهورترين بازيگران يهودي‌الاصل انگليسي-آمريکايي سينماي هاليوود است.
وي در بسياري از ماندگارترين و مشهورترين فيلمهاي کلاسيک سينماي آمريکا که بعدها به «دوران طلايي هاليوود» مشهور شد به ايفاي نقش پرداخته‌است
اليزابت تايلور در طول داران بازيگري خود دو بار موفق به دريافت جايزه اسکار سينماي آمريکا شد.

آدري هپبورن4 مه 1929 - 20 ژانويه 1993- مرگ بر اثر سرطان روده

در 4 مه 1929 در شهر بروکسل پايتخت بلژيک به دنيا آمد. پدرش بانکدار ثروتمند بريتانيايي و مادرش بارونِس هلندي بود. دوران کودکي‌اش را در زمان جنگ جهاني دوم، در هلند سپري کرد. او از ازدواج قبلي مادرش دو برادر خوانده نيز داشت.
استعداد او در دوران مدرسه توسط يک بالرين کشف شد ولي به دليل جنگ نتوانست به کار خود ادامه دهد ولي اين عشق نسبت به باله هميشه در وجود او بود تا بالاخره از همان طريق نيز وارد عالم سينما شد. وي روزي در لابي يک هتل با چند موزيسين در حال رقص بود که کارگردان تئاتر جيجي که هنوز به دنبال بازيگر نقش اولش بود او را مي بيند و با وجود رد درخواست توسط آدري او با اصرار او را وارد نمايش خود مي‌کند. اين نمايش درآمد و شهرت نسبتا خوبي براي وي به دنبال داشت. پس از نقش‌هايي کوتاه در چند فيلم بريتانيايي، توسط ويليام وايلر براي ايفاي نقش «پرنسس آن» در تعطيلات رومي اتنخاب شد و براي ايفاي آن برنده جايزه اسکار شد. در سال‌هاي 1950 تا 1960، يکي از بازيگران مطرح نقش اول زن در هاليوود بود و چهار بار نامزد اسکار شد.
از سال 1983 تا پايان زندگي‌اش سفير يونيسف بود و مدال آزادي رياست جمهوري را به سبب کمک‌هاي خيرخواهانه‌اش دريافت کرد.
او در سال 1993 در اثر ابتلا به سرطان روده در سوئيس درگذشت.

فيلم‌شناسي: موزيکال کفش‌هاي پاشنه بلند
موزيکال سس تاتار
تعطيلات رومي (1953)
سابرينا (1954)
جنگ و صلح (1956)
با نمک (1957)
داستان راهبه ها (1959)
صبحانه در تيفاني (1961)
ساعت بچه‌ها (1961)
معما (1963)
بانوي زيباي من (1964)
چگونه يک ميليون دلار بدزديم (1966)
دو همسفر
تا تاريکي صبر کن (1967)
رابين و ماريان (1976)
پيوند خوني
آن‌ها همه مي‌خندند
هميشه (1989)

مريلين مونرواز 1 ژوئن 1926 - 5 اوت 1962- مرگ بر اثر مصرف بي از حد داروي خواب -مشکوک به قتل

در روز 1 ژوئن سال 1926 ميلادي در لس آنجلس به دنيا آمد. در 9 سالگي به يتيم خانه سپرده شد و دو سال در آنجا بود، سپس در 16 سالگي دوباره مجبور شده به يتيم خانه بازگردد. براي نجات از يتيم خانه در 16 سالگي با گريس مک کي که گارگر کارخانه بود، ازدواج کرد.
او پس از اينکه مدتي مدل عکاسي و نقاشي بود، بعد از چند بازي در نقش‌هاي کوچک، به خاطر زيبايي، استعداد طنزآميز و توانايي بازيگري‌اش، توانست به يکي از مشهورترين ستارگان سينما، نماد جذابيت و زيبايي قرن بيستم تبديل شود.

مونرو پيش از ورود به سينما، مدل عکاسي و سپس مدل نقاشي به نام ارل مورن شد. با تصوير پن­اپ وي روي جلد مجله پلي بوي بود که اين مجله به شهرت فراوان بين خاص و عام رسيد.
او در سال 1946 اولين قرارداد بازيگري را با کمپاني فاکس قرن بيستم بست و نام مريلين مونرو را در اين زمان براي خود برگزيد.
در سال 1955 با آرتور ميلر نمايشنامه‌نويس معروف ازدواج کرد و يهودي شد. مريلين مونرو جوان در سال‌هاي آخر زندگي با شکست‌هايي مواجه شد و به افسردگي شديد دچار شد، در سال 1961 از آرتور ميلر جدا شد و يک سال بعد درگذشت.

زندگي او روي پرده، يک زندگي رويايي بود که سينما ساخته بود، اما در دنياي واقعي مشکلات و تفاوتهايي داشت که مردم از مرلين مونروي محبوبشان انتظار نداشتند. شخصيت و انتظاراتي که سينما ساخت فراتر از توانايي‌ها و گاهي متفاوت با خواسته‌هاي او بود. وي در جايي گفته است: "من يک زن بازنده ام. مردها، زيادي از من انتظار دارند؛ به خاطر تصويري که از من ساخته شده و خودم هم در ساخت آن کمک کرده ام؛ من سمبلي از تنها چيزي هستم که مردان از آن استقبال مي‌کنند"
مرلين مونرو در تاريخ 5 اوت 1962 ميلادي، در کاليفرنيا درگذشت. علت مرگ وي، «مصرف بيش از حد داروي خواب‌آور» ذکر شد.
برخي علت مرگ وي را خودکشي دانسته و برخي عقيده دارند که او در پي توطئه‌اي به قتل رسيد.


فيلم‌ها: جنگل آسفالت
چگونه مي‌توان با يک ميليونر ازدواج کرد
همه چيز درباره ايو
نياگارا
آقايان موطلايي‌ها را بيشتر دوست دارند
رودخانه بدون بازگشت
خارش هفت ساله
بعضي‌ها داغشو دوست دارند
بيا عشق بورزيم
ناجورها
شاهزاده و مانکن




منبع: nezamabad.ir

مطالب پيشنهادي:
معروفترين ستارگان درگذشته مرد هاليوود و علت مرگ آنها+عکس16 بازيگر و خواننده‌اي که در اثر مصرف دارو مردند!!10 چهره مشهوري که از بيماري سرطان مردند (+عکس)5 خواننده اي که خيلي زود از دنيا رفتند! (+عکس)10 چهره مشهوري که دست به خودکشي زدند اما موفق نشدند!!