بزرگنمايي:

چه خبر - سکته نخاعي

نخاع از تکانه هاي عصبي براي برقراري ارتباط با بخش هاي مختلف بدن استفاده مي کند. در موارد شديد سکته نخاعي، فقدان ارتباط مي تواند موجب فلج شدن بيمار شده و ممکن است زندگي وي را در معرض خطر قرار دهد.
برخلاف سکته هاي ديگر، سکته هاي نخاعي به طور معمول خونرساني به مغز را مختل نمي کنند. با اين وجود، دلايل مشابهي موجب وقوع آنها مي شوند.
بيشتر سکته هاي نخاعي ايسکميک هستند، به اين معني که انسداد رگ هاي خوني به واسطه لخته هاي خون موجب بروز آنها مي شوند. در موارد نادر، خونريزي از رگ هاي خوني مي تواند موجب يک سکته نخاعي شود. اين نوع از سکته به نام سکته هموراژيک شناخته مي شود.

يک سکته نخاعي به واسطه اختلال در جريان خون به نخاع رخ مي دهد. علائم سکته هاي نخاعي با توجه به مکان وقوع سکته در ستون فقرات ممکن است ار فردي به فرد ديگر متفاوت باشند. شدت آسيب نيز بر علائمي که فرد تجربه مي کند تاثيرگذار خواهد بود.
نشانه اوليه يک سکته نخاعي درد ناگهاني و شديد در گردن و پشت است. از علائم ديگر مي توان به موارد زير اشاره کرد:

در موارد شديد، يک سکته نخاعي مي تواند موجب مرگ شود.

بيشتر سکته هاي نخاعي به واسطه ايجاد تغيير در شکل رگ هاي خوني رخ مي دهند. به عنوان مثال، ديواره رگ هاي خوني ممکن است ضخيم شده باشند که به تنگ شدن رگ ها منجر مي شود. اين شرايط مي تواند گاهي اوقات از پيامدهاي طبيعي افزايش سن باشد.
با اين وجود، از دلايل خاص بروز يک سکته نخاعي مي توان به موارد زير اشاره کرد:

تمام اين عوامل فشار مضاعفي را بر سيستم قلبي عروقي وارد مي کنند و احتمال آسيب ديدگي يا نقص در عملکرد رگ هاي خوني را افزايش مي دهند.
به عنوان مثال، فشار خون بالا مي تواند رگ هاي خوني را تضعيف کرده و به آنها آسيب برساند که احتمال پارگي و خونريزي از رگ ها را افزايش دهد. اين شرايط مي تواند به بروز سکته منجر شود.
در برخي موارد، مشکلاتي در قلب يا رگ آئورت مي توانند موجب سکته هاي نخاعي شوند. اين مشکلات شامل فشار خون بسيار پايين يا کمبود جريان خون در رگ آئورت مي شوند. در موارد نادر، پيچيدگي رگ هاي خوني مي تواند موجب يک سکته نخاعي شود.

درمان سکته نخاعي به دليل زمينه اي آن بستگي خواهد داشت. در موارد سکته نخاعي ايسکميک، پزشک داروهايي را براي رقيق سازي خون و کاهش خطر تشکيل لخته هاي خون تجويز مي کند که شامل داروهاي ضد پلاکت و ضد انعقاد مي شوند. از شايع‌ترين نمونه ها مي توان به آسپرين اشاره کرد.
همچنين، براي مديريت علائم بيماري و کاهش عوامل خطرآفرين براي سکته اي ديگر نيز ممکن است به تجويز دارو نياز باشد.
به عنوان مثال، براي افرادي با فشار خون بالا يا کلسترول بالا، پزشک ممکن است داروهايي براي کنترل اين عوامل تجويز کند.
براي فردي که به واسطه سکته فلج شده است، کاردرماني و فيزيوتراپي ممکن است مفيد بوده و به کسب مجدد قدرت حرکت کمک کند.
اگر فردي کنترل مثانه خود را از دست داده است، ممکن است به سوند ادراري نياز داشته باشد.

سکته هاي نخاعي با توجه به ميزان آسيب و محل سکته مي توانند عوارض شديد و بلند مدت به همراه داشته باشند.
از عوارض سکته نخاعي مي توان به موارد زير اشاره کرد:

احتمال ريکاوري کامل پس از تجربه يک سکته نخاعي وجود دارد. احتمال ريکاوري کامل به دليل و محل سکته، ميزان آسيب، موفقيت درمان، و وضعيت کلي سلامت فرد بستگي دارد.
با اين وجود، افراد بسياري عوارض طولاني مدت پس از يک سکته نخاعي را تجربه خواهند کرد و ممکن است به درمان بلند مدت يا ايجاد تغيير در سبک زندگي خود نياز داشته باشند.
براي بيشتر مردم، تغييرات در سبک زندگي براي کاهش عوامل خطرآفرين و افزايش احتمال ريکاوري کامل ضروري هستند. از جمله اين تغييرات مي توان به موارد زير اشاره کرد:

بيشتر بدانيد : کساني که سکته را تجربه کرده اند، حتما بخوانند

بيشتر بدانيد : نشانه هاي سکته مغزي که نبايد ناديده گرفته شوند

بيشتر بدانيد : پاسخ هاي ساده به سوالات شما درباره سکته مغزي

منبع: asriran.ir