بزرگنمايي:
چه خبر - گفت و گو با جواد يساري
«جواد يساري» اين روزها به‌جاي آن که پوسترش در فروشگاه‌هاي عرضه محصولات فرهنگي به چشم بخورد، بر سر در سينماها ديده مي‌شود. او در يک سکانس پروپيمان فيلم «دشمن زن» به اجراي برنامه پرداخته و اداره ارشاد هم با يک روشنگري که جاي تقدير دارد، جواز اجرا و نقش آفريني او را در اين فيلم داده است. همين اتفاق سبب شد تا خواننده دهه 50، باز هم بر سر زبان‌ها بيفتد.
وقتي انقلاب شد، از کشور خارج شديد؟
خير، من تماما ايران بودم و تنها براي اجراي برنامه‌ها به خارج رفته و زود برمي‌گشتم.
شما خواننده‌اي سياسي نبوديد و اينکه پس از انقلاب هم از ايران خارج نشديد اما اجازه فعاليت نداشتيد؟
آن موقع دولت گرفتاري خودش را داشت، ارشاد هم نمي‌توانم بگويم پارتي بازي کرد اما به ما نمي‌رسيدند. ارشاد در تمام اين سال‌ها، تنها يک بار به سراغ من آمد و من را به آنجا برد. ارشاد با من مشکلي نداشت فقط گويا از بالا نامه دادند که کمي دست نگه داريد. البته خودم هم اقدام نکردم و آنها هم به سراغ من نيامدند.
در تمام اين سال‌هايي که ارشاد سراغ شما نيامد، چرا خودتان پيشقدم نشديد و اقدام نکرديد؟
کسي که هنرپيشه يا خواننده است، خودش را خوار نمي‌کند که برود بگويد بگذاريد من بازي کنم يا بخوانم. اين، ايده من است که شايد اشتباه هم باشد اما من اين طور فکر مي‌کنم. البته اين را هم بگويم که من يک بار به ارشاد رفتم و آن هم به اين دليل بود که دوستانم سر کار بودند و من را هم برداشتند بردند وگرنه همان يک بار را هم نمي‌رفتم. من مرد هستم و به خودم شک ندارم. اگر من را مي‌خواستند، مي‌گفتند بيا. حالا بر فرض که من آن زمان، بد اجرا مي‌کردم؛ بايد از من دعوت مي‌کردند و مي‌گفتند الان قانون اين است و بايد به اين شکل کار انجام دهي نه اينکه من را ترک کنند. اينجا آب و خاک و زمينم است و سه پشت من در ايران دارند زندگي مي‌کنند. خيلي به من کم لطفي کردند.
آقاي يساري با توجه به اينکه شما در پيش و پس از انقلاب، فعاليت سياسي و اجتماعي نداشتيد و به خارج از کشور هم نرفتيد و توانستيد سه شب در فاصله زماني شب يلدا تا سالروز آزادي خرمشهر در تهران، اجراي زنده داشته باشيد، نشان مي‌دهد که شما اصلا ممنوع‌الفعاليت نيستيد و چون خودتان هرگز براي اعطاي مجوز درخواستي نداشتيد، کارتان پيش نرفته چون انتظار داشتيد آنها به شما پيشنهاد فعاليت بدهند که آنها هيچ وقت اين کار را براي کسي نکرده و نمي‌کنند.
بر فرض اگر ممنوع‌الفعاليت نبودم به من نامه‌اي مي‌دادند يا به شکلي به گوش من مي‌رساندند. شايد هم به قول شما، ممنوع‌الفعاليت نيستم چون سال‌هاست که پوستر من، آزادانه و بدون هيچ تذکري در مجلات مختلف به چاپ مي‌رسد. عکس‌هاي من را در قالب پوسترهاي بزرگ چاپ مي‌کنند مثلا همين چند وقت پيش، فکر کنم يک ماه و نيم پيش بود که مجله «دنياي کشتي» که اصلا عکس خواننده کار نمي‌کند، دو تا پوستر من را وسط صفحاتش منتشر کرده و هيچ کس هم از ايشان ايراد نمي‌گيرد يا تذکري نمي‌دهد. حالا شايد به قول شما اينگونه باشد. من خجالت مي‌کشم از اينکه بروم آنجا و به آنها بگويم اجازه بدهيد که من بخوانم. من با مردم کار دارم. من زندگي‌ام با مردم است. من آدم آزاده و رفيق بازي هستم و اصلا در اين خط‌ها نيستم که فلاني چه کار کرد و چه کار نکرد. از اينکه نمي‌توانم بخوانم ناراحت هستم اما در کل کاري به کسي ندارم.
منبع: روزنامه آرمان