بزرگنمايي:

چه خبر - چگونه بعد از تعطيلات نوروزي به روال عادي زندگي برگرديم؟

بازگشت به روال زندگي عادي بعد از پايان يک دوره نسبتا طولاني تعطيلات، يکي از سخت ترين اتفاق هايي است که در انتظار انسان هاست. دانش آموزان، دانشجويان و بعضي کارمندان، 13 روز ابتدايي فروردين را تعطيل هستند يا مرخصي مي گيرند و زندگي شان از روال عادي خارج مي شود و رغبتي به بازگشت به روزهاي قبل از تحويل سال ندارند. در اين مطلب مي خواهيم به بررسي راهکارهاي رفع کسالت بعد از تعطيلات طولاني نوروز بپردازيم.

مهم ترين عاملي که بايد در اين باره مطرح شود، اين است که اصولا چرا زندگي کاري و تحصيلي بيشتر مردم آن قدر کسل کننده و بي هدف شده است که هيچ انگيزه اي براي ادامه آن وجود ندارد؟ خصلت ذاتي انسان به گونه اي است که از بطالت و وقت کشي بيزار است چون موجب کسالت روحي و رواني او مي شود و در مقابل، چالش و عملکرد مثبت باعث ايجاد انگيزه و تلاش بيشتر مي شود. حال اگر واقعا زندگي هاي کاري و تحصيلي افراد تا اين حد خالي از معناست که براي شروع دوباره آن پس از تعطيلات نوروز انگيزه اي وجود ندارد، بايد به فکر تغييرات اساسي افتاد.

نکته بعدي معطوف به دوران تعطيلات است. معمولا افراد در طول 14 روز تعطيلات، کل سبک زندگي خود را تغيير مي دهند و ساعت خواب و بيداري و غذا خوردن شان به طور اساسي تغيير مي کند. به طور طبيعي، صبح زود بيدار شدن براي شخصي که عادت کرده دير بخوابد و دير بيدار شود، مشکل خواهد بود. از سوي ديگر، اين چرخش ساعت خواب و بيداري به افزايش حس بطالت و بي برنامگي دوران تعطيلات دامن مي زند. اگر افراد براي تعطيلات خود برنامه مشخصي داشته باشند که از روزهاي خود براي تفريحات سالم استفاده بهينه بکنند، قاعدتا با انرژي رواني بيشتري وارد زندگي کاري و تحصيلي مي شوند. تفريح کردن يکي از راه هاي افزايش ذخيره انرژي رواني انسان است. ما براي هر کاري که در طول شبانه روز انجام مي دهيم، انرژي رواني مصرف مي کنيم و مشکلات و دغدغه هاي روزمره هم انرژي رواني بيشتري لازم دارند. قاعدتا تا ظهر خوابيدن در تعطيلات و باقي روز را تلويزيون تماشا کردن باعث افزايش ذخيره انرژي رواني نخواهد شد. بنابراين بي حوصلگي و کسلي براي افرادي که سبک زندگي شان را در اين مدت تغيير اساسي داده اند، طبيعي است.

تظاهر به دوست نداشتن مدرسه و کار، يکي از خصلت هاي رفتاري رايج در کشور ماست. اگر شخصي ابراز کند که براي مدرسه، دانشگاه يا کار دلش تنگ شده است و انرژي زيادي براي شروع فعاليت دارد، مورد تمسخر واقع مي شود و با عناوين نه چندان جالب خطاب خواهد شد! بنابراين بيشتر افراد تظاهر به بي حوصلگي، سخت بودن بيدار شدن در صبح زود و ... مي کنند تا با بيشتر مردم احساس همرنگي کنند. همين ابراز کسالت هرچند ساختگي، باعث شيوع آن در جو و فضاي ذهني افراد مي شود زيرا کسالت يکي از مسري ترين حالات روحي است. همه ما اين تجربه را که با خميازه کشيدن فردي، بقيه هم خميازه مي کشند، تجربه کرده ايم.

نکته بعدي، داشتن هدف هاي کوچک براي زندگي روزمره است. معمولا در ابتداي تعطيلات، افراد اهداف يا بهتر است بگوييم آرزوهايي را براي سال جديد مطرح مي کنند و چون در دوران نوروز حرکتي براي تحقق آن ها انجام نمي دهند، احساس بي انگيزگي و رخوت بر آن ها مستولي مي شود و زندگي خود را کسل کننده مي بينند. در اين بين بايد گفت نحوه اين هدف گذاري ها اشتباه است. همان گونه که گفته شد اين اهداف، بيشتر آرزو هستند تا دست يافتني. براي مثال اين که من در سال جديد انسان بهتري بشوم، بيشتر تلاش کنم، معنوي تر باشم و ... چنان بزرگ و مبهم است که عملا انجام شدني نيستند. انسان بهتر بودن، دقيقا به معناي انجام چه کاري است؟ مشخصا چه اعمالي را انجام دهيم تا موفق تر باشيم؟

اهدافي که براي سال جديد در نظر گرفته مي شوند، بايد پنج ويژگي زير را داشته باشند: مشخص باشند، قابل اندازه گيري باشند، قابل دست يابي باشند، مرتبط باشند و زمان بندي شده باشند. براي مثال اين که من لاغرتر بشوم صرفا يک آرزوست تا زماني که تبديل به يک هدف مشخص شود: در طول دو ماه با سه ساعت ورزش در هفته، 10کيلو وزن، کم خواهم کرد. حال بعد از هر هفته مي توان سنجيد که آيا سه ساعت ورزش انجام شده است يا خير؟ از سوي ديگر، در پايان هر ماه ميزان کاهش وزن هم قابل رصد است. وجود چنين اهداف مشخصي، انگيزه کار و تلاش را فراهم مي آورد.

اگر مي خواهيم جامعه اي پويا و از همه نظر فعال و پربار داشته باشيم، بايد جو و روحيه کار و تلاش را در آن نهادينه کنيم. در جامعه اي که از زير کار در رفتن، برگزار نشدن کلاس و... افتخار محسوب مي شود، قاعدتا در استقبال از پايان تعطيلات، هرچند هم که مفرح باشد با ياس و کسالت رو به رو خواهيم شد.

منبع : khorasannews.com