بزرگنمايي:

چه خبر -

شادي چيزي است که همه‌ ما آن را احساس مي‌کنيم اما مطمئنا يک حس موقتي است. فرض کنيد شما خيلي بستني دوست داريد و هر وقت بستني مي‌خوريد احساس شادي مي‌کنيد، اما اگر هميشه فريزر شما پُر از بستني باشد و کسي به شما بستني هديه بدهد، اين هديه لزوما شادترتان نخواهد کرد. اما اگر فريزرتان خراب شود و تمام بستني‌هاي شما آب شود و شما مجبور باشيد مثلا دو هفته بدون بستني سپري کنيد، بسيار به وجد خواهيد آمد اگر ناگهان کسي پيدا بشود و به شما يک کارتن بستني هديه بدهد.

اگر شما هميشه شاد بوديد و هيچ نگراني نداشتيد، تجربه‌ي يک چيز خوشايند شما را شادتر نمي‌کرد، يا از شادي‌تان کم هم نمي‌کرد. اگر هميشه در يک سطح از رضايت و خوشحالي باشيد، ملال‌آور و کسل‌کننده خواهد بود.

نکته‌ي خنده‌دار اينجاست که بيشتر افراد کساني را مي‌بينند که به نظر مي‌رسد زندگي‌شان کامل و همه‌چيز تمام است و فکر مي‌کنند آنها تمام مدت شاد هستند. اما واقعيت اين است که ما گاهي فراموش مي‌کنيم در زندگي واقعي، برخلاف داستان‌هاي رويايي، پرنسس‌هايي وجود ندارند که پرنسسي را پيدا کنند و از آن به بعد هميشه در شادي و خوشي زندگي کنند! افراد جاهل و جادوگرهاي بدجنسي هم همان اطراف هستند که خوشي و شادي آنها را به اندوه تبديل کنند!

هيچکس زندگي کاملي ندارد. حتما بارها و بارها شنيده‌ايد که مي‌گويند از روي ظاهر زندگي ديگران، آنها را قضاوت نکنيد زيرا شما نمي‌دانيد پشت درهاي بسته‌ي خانه‌ي آنها چه مي‌گذرد. اما اغلب اين را فراموش مي‌کنيم. معناي دقيق شادي يعني، در موقعيت راضي بودن قرار گرفتن. دقت کنيد: «موقعيت»، نه يک حالت هميشگي و پايدار، بلکه يک تجربه‌ي گذرا.

وقتي ما احساس اندوه مي‌کنيم، تنها روي يک منحني مواج تمرکز داريم و معمولا اين حس، توسط دوستان خيرخواهي که به ما مي‌گويند، شايد خيري در آن باشد يا به زودي برايت خاطره خواهد شد، تقويت مي‌شود؛ اين نيز بگذرد! آنها درست مي‌گويند و ما هم مي‌دانيم که حق با آنهاست، اما در آن لحظه، به سختي مي‌توانيم ببينيم يا تصور کنيم که حس بدمان را پشت سر گذاشته‌ايم.

تا به حال عزيزي را از دست داده‌ايد؟ يادتان هست چه احساسي داشتيد؟ انگار دنيا به آخر رسيده بود و ديگر هرگز چيزي خوب نمي‌شد. اينطور نيست؟ اما هفته‌ها، ماهها و در نهايت سالها گذشتند و اتفاقات خوب و بد ديگري هم روي داد، به زندگي ادامه داديم و ... اما در آن لحظه‌ي اندوهناک نمي‌توانستيم آينده را ببينيم، هر چه بود تاريکي بود و تباهي. چيزي که از آن غافليم اين است که وجود اندوه و غم و ناملايمات، براي شاد بودن ضرورت دارد. اين وجود تاريکي است که نور را ارزشمند مي‌کند.

بله درست است، همه‌ي ما بايد تا جايي که امکان دارد طالب شادي باشيم، اما احمقانه است که وانمود کنيم هر روز و هر لحظه از همه چيز راضي هستيم. حتما براي‌تان پيش آمده که براي پند دادن به يک دوست، از تجربه‌ي ناخوشايند مشابهي که خودتان داشته‌ايد برايش تعريف باشيد. اگر اندوه آن زمان‌‌ ِ شما نبود، امروز هم حسي براي همدردي نداشتيد. اگر زندگي کامل بود، شما قادر به همدلي نبوديد.
اگر مي‌خواهيد واقعا شاد باشيد، دست از تلاش براي هميشه شاد بودن برداريد، اما خوشبين باقي بمانيد و با خودتان روراست باشيد. بپذيريد که در مسير زندگي‌تان بالا و پايين‌هايي خواهيد داشت، و با وقار و متانت باور کنيد که شادي، حرکت مواجي از مثبت و منفي است.
به جاي اينکه روي لحظات ناراحت‌کننده تمرکز کنيد، به حافظه‌تان رجوع کنيد، به زماني که چيزي را داشتيد يا نداشتيد. حتما در اين يادآوري‌ها متوجه موفقيت‌ها و چيزهاي خوبي خواهيد شد که زماني نداشتيد اما الان داريد. يادتان باشد قدرداني و سپاسگزار بودن، کليد رضايت است، اما ما عادت کرده‌ايم فقط زمان‌هايي که شاد و راضي هستيم سپاسگزار باشيم.

زندگي با لحظات شادي، شگفتي و حيرت پُر خواهد شد، اشک‌هاي شادي و فريادهاي از سر ِ خوشي و ماجراهاي خنده‌دار جزئي از زندگي هستند اما روزهاي باراني، طوفاني و وحشت‌انگيز هم خواهند بود که به نظر مي‌رسد تمامي ندارند. اما اينکه صورت شما با درخشش نور خورشيد به لبخند باز شود يا اينکه قلب شما با ناملايمات طوفان درد بگيرد، بايد بدانيد که همه‌ي اين موقعيت‌ها بخشي از افت‌ و خيزهاي زيباي زندگي هستند. از لحظات شادي‌تان لذت ببريد و از لحظات اندوه‌تان با قدرت عبور کنيد. بدانيد که در اين تجربيات تنها نيستيد و از تصديق و پذيرفتن ناراحتي و رنج‌تان نترسيد.
تظاهر به شاد بودن شما را شاد نمي‌کند، اما اگر بدون قيد و شرط با خودتان و احساس‌تان روراست باشيد، به اين طريق مي‌توانيد ياد بگيريد که خودتان، زندگي‌تان و اوقات خوشي و ناخوشي‌تان را دوست داشته باشيد.

منبع : زندگي ايده آل