بزرگنمايي:
چه خبر - افت فشار و مرگ در يک بيمارستان دولتي
زن جواني که پزشکان يکي از بيمارستان‌‌هاي دولتي تهران بيماري او را افت فشار تشخيص داده بودند، ساعتي بعد از بستري شدن به علت خونريزي وسيع ريوي جان خود را از دست داد. شوهر اين زن از بيمارستان به علت رسيدگي نکردن به وضعيت همسرش طرح شکايت کرده است.شوهر اين زن که از نيروهاي نظامي است در شرح ماجرا مي‌گويد: چند سال قبل ازدواج کردم و صاحب دختري يک و نيم ساله به نام روژان هستم. ظهر روز هفتم اسفندماه سال قبل همراه همسرم براي تشييع جنازه يکي از بستگان به بهشت زهرا رفتيم. آنجا بود که همسرم دچار تهوع شد. البته وضعيت او طوري نبود که نتواند خودش را کنترل کند.
به هر حال به توصيه مادرش او را به بيمارستان لولاگر بردم. پزشکان بعد از معاينه گفتند که او دچار گرفتگي عضلاني شده است و با مراقبت به وضعيت عادي برمي‌گردد. با اين اميدواري راهي خانه شديم اما چند ساعت بعد حال همسرم بدتر شد. نيمه شب بود که او را به بيمارستاني دولتي منتقل کردم. وضعيت او را براي پزشکان توضيح دادم و آنها بعد از معاينه گفتند که فشارش افتاده است و به او سرم تزريق کردند.
حال همسرم هر لحظه بدتر مي‌شد به خاطر همين به علت نگراني که داشتم به پزشکان اعتراض کردم تا به وضعيت او رسيدگي بهتري کنند، اما آنها گفتند که ما پزشک هستيم يا شما؟ با اصرارهاي من بود که يک آمپول به سرم تزريق شد اما در بهبود سلامت همسرم تغييري ايجاد نشد.
آن شب تا ساعت 6 صبح روز بعد بربالين همسرم با نگراني بيدار بودم. وقتي حال همسرم رو به وخامت گذاشت با التماس از پزشکان خواستم به فرياد همسرم برسند اما کسي به فريادم نرسيد. همسرم دو نفس عميق کشيد، نفسش تنگ شده بود. گفت که حلالم کن و ديگر همه چيز تمام شد.
به صورتش دست کشيدم که ديدم که چشمانش را بست. دوباره به سراغ پرستار رفتم و خواستم به سراغ او بيايد. وقتي با التماس خواستم به همسرم سر بزند به آهستگي کنار تخت حاضر شد و گفت چرا اين طور شده است؟ گفتم که شما پزشک هستيد. از آنجا به بعد بود که مدام شروع کرد با پزشکان ديگر تماس بگيرد و وضعيت همسرم را گزارش کند.
لحظاتي بعد چند پزشک از راه رسيدند و بعد از معاينه همسرم گفتند که او فوت شده است. از لحظه‌اي که او را به بيمارستان منتقل کردم تا زماني که فوت شد فقط يک سرم به او تزريق شد. نگراني من اين است که چرا به وضعيت همسرم رسيدگي نکردند. مي‌دانم که مرگ در دست خداست اما اگر پرستاران به جاي بازي کردن با گوشي تلفن‌هاي همراهشان بربالين همسرم حاضر مي‌شدند شايد او امروز زنده بود. يکي از کارکنان بيمارستان به من گفت که بيمارستان پرسنل کافي در اختيار ندارد و رسيدگي نکردن به وضعيت بيمارتان طبيعي است.
وي ادامه داد: حالا گزارش پزشکي قانوني نشان مي‌دهد که همسرم به علت خونريزي وسيع ريوي در بيمارستان فوت شده است. سؤال من اين است که چرا در چند ساعتي که همسرم در بيمارستان بستري بود، پزشکان او را به صورت تخصصي معاينه نکردند و متوجه خونريزي وسيع ريوي او نشدند؟
آنها که اعلام کرده بودند همسرم به علت افت فشار به اين وضعيت دچار شده است. اگر مي‌گفتند که قادر به تشخيص نيستند او را به بيمارستان ديگري منتقل مي‌کردم. سؤال ديگرم اين است که اگر همسر يا خواهر يا عزيزان خودشان به اين وضعيت دچار شوند آيا او را به حال خودش رها مي‌کنند تا فوت شود؟
وي افزود: من به علت کوتاهي در رسيدگي به وضعيت همسرم در شعبه 19 دادسراي پزشکي عليه بيمارستان اعلام جرم کرده‌ام. براي گرفتن اوراق پرونده در بيمارستان من را سرگردان و بي‌احترامي کردند.
وقتي راهي دفتر وزير بهداشت هم شدم، گفتند که پاسخگويي فقط از طريق تلفن امکان‌پذير است. با شماره تماسي که به من داده‌اند هيچکس جوابگوي تلفن نيست. همسرم به علت کوتاهي در رسيدگي فوت شده و از وزير بهداشت درخواست مي‌کنم تا به وضعيت بيماران رسيدگي کند.
او مي‌گويد: روژان، دختر يک و نيم ساله‌ام هنوز شيرخواره‌است و مسير زندگي‌ام با غفلت ديگران به ناگاه تغيير کرده است. کساني که مي‌خواهند به اين امر رسيدگي کنند براي يک لحظه خودشان را جاي کودک شيرخوار من بگذارند.براي پيگيري موضوع با دفتر رئيس بيمارستان تماس گرفتيم. منشي دفتر اعلام کرد که موضوع گزارش به رئيس بيمارستان منعکس و نتيجه آن به رسانه اعلام خواهد شد که اين امر صورت نپذيرفت. نام بيمارستان در روزنامه محفوظ است.
منبع: روزنامه ايران