بزرگنمايي:

چه خبر - حد و مرز گفتگو در زندگي مشترک

جمله ي ” هيچ رازي بين ما نيست” بيشتر شعار و خيالبافي است تا واقعيت. ترنس رآل روانشناس اعتقاد دارد ، ” هيچ زوجي همه چيز را باهم درميان نمي گذارند ، و نبايد هم بگذارند. هر انساني نياز به مرز و محدوده دارد و در يک ازدواج دو طرف بايد اينقدر انعطاف پذير باشند که اجازه دهند طرف مقابلشان مرز و محدوده اي براي خود تعيين کند. کليد آن تعادل است : اگر اين مرزها خيلي ثابت و محکم باشند ، احتمال بسياري وجود دارد که دوطرف از هم دور شده و جدا شوند. و اگر هم هيچ مرز و حدودي براي خود تعيين نکنيد ، دوطرف بيش از حد با هم قاطي خواهند شد که به اين هم رابطه ي سالم نمي توان اطلاق کرد.”
در خوش بينانه ترين و بهترين شکل، زوجين روزانه چند ساعت را به گفت و گو به يکديگر مي پردازند. صحبت کردن درباره وقايع و اتفاقاتي که در طول روز برايشان پيش آمده، سخن گفتن از آرزوها و فکرهايشان، اقوام و خويشان و... اما اگر ندانند مرز بين اين سخن گفتن با نگفتن چيست، دچار مشکلاتي مي شوند که نتيجه خوبي را به همراه ندارد. همسران بايد بدانند که هيچ الزامي به سخن گفتن در ارتباط با موضوعاتي که امکان جدل و بحث را ايجاد مي کند، وجود ندارد.

برخي از موضوعاتي که براي گفتگوي زوجين، زيان بار اند، عبارتند از :
- غيبت کردن؛ هر آنچه که درباره ديگران گفته مي شود در حالي که اگر آنان بشنوند ناراحت مي شوند، اين نقص رفتاري- گفتاري و رذيله اخلاقي نکوهيده حرام مي باشد.
- سخن چيني کردن
- صحبت‌هايي که از حسادت، غرور، تکبر و تحقير کردن حکايت دارند
- سخناني که باعث چشم و هم چشمي و مسابقه در امور مالي مي شود.
آنچه مسلم است، اين گونه سخنان گناه و معصيت است و افزون بر اين، باعث تخريب بنيان خانواده مي‌شود.

گاه در گذشته زندگي زوجين، مشکلات و تلخ کامي هايي اتفاق افتاده است که يادآوري آن ها سبب تلخي و ناراحتي مي شود، صحبت کردن درباره اين نوع موضوعات مناسبت ندارد؛ زيرا هدف از مهارت گفت‌ و گو کردن، نزديک شدن روحي - عاطفي همسران به يکديگر است، در حالي که بيان اين موضوعات معمولاً بر مشکلات افزوده و سردي عاطفي به بار مي آورد.

گاه برخي سخنان لغو و بيهوده است که هيچ اثري بر آن مترتب نمي شود، اين گونه موضوعات براي گفت وگو مناسب نيستند. مردان و زنان در کنايه زدن با هم تفاوت دارند. ممکن است زني بارها بارها با کنايه به همسرش اعلام کند که «گل ها چقدر زيبا هستند!» و هنگامي که همسرش متوجه منظور او نمي شود، سعي کنيد هنگام صحبت کردن با مردان کنايه نزنيد. زن در اين مواقع صبر مي کند و پس از مدت ها که دسته گلي از شوهرش دريافت نمي کند، به او مي گويد:«مي داني دوست دارم برايم چه کار کني؟»
مرد مدتي هاج و واج به زنش نگاه مي کند و اولين جمله اي که از دهانش خارج مي شود «چه کاري؟» است.زن در پاسخ مي گويد:«دوست دارم يک روز دسته گلي برايم بخري. روزي که اصلا انتظارش را نمي کشم؛ مثلا روز تولدم!»حالا مرد متوجه موضوع شده است و زن روز تولدش دسته گلي بزرگ و زيبا هديه مي گيرد.
مشکل وقتي به وجود مي آيد که زن همسايه مي گويد:«بايد حتما به او مي گفتي؟ فکر نمي کنم اين کارش نشان از عشق و علاقه داشته باشد. او خودش بايد اين کار را مي کرد». «درست است، اما اين گل ها زيبا و دوست داشتني اند» مهم نيست که به او گفتي يا نه! حالا يک دسته گل زيبا و دوست داشتني هديه گرفته اي که مي تواني به خاطرش خوشحال باشي. در اين صورت ممکن است زن رو به همسرش کند و بگويد:«وقتي دو سال تمام به تو مي گفتم که گل ها زيبا هستند، پيش خودت چه فکري مي کردي؟» مرد در پاسخ مي گويد:«فکر مي کردم واقعاً گل ها را دوست داري و شايد بهتر باشد مقداري گل در باغچه بکاريم.» مردان به دنبال پيام هاي پنهاني در آنچه مي شنوند، نيستند.رابطه عاشقانه براي مردان و زنان متفاوت است. رابطه عاشقانه براي زنان يعني «همسرم ذهن مرا مي خواند. او پيش از آنکه چيزي را به زبان بياورم، آن را برايم فراهم مي کند.» مردان درباره رابطه عاشقانه اين گونه فکر مي کنند:«همسر مورد علاقه ام هر چيزي را که مي خواهد به من مي گويد و من آن را برايش فراهم مي کنم. سپس در پاسخ او از من سپاسگزاري مي کند». براي مردان معناي عشق چيزي شبيه به اين است.

چنانچه زن و شوهر، زماني را براي گفت وگو، اختصاص دهند و شرايط گفت وگويي فعال و نتيجه بخش را رعايت کنند، ثمره گفت وگو و بيان چهره به چهره آنان به عشق و رشد معنوي ختم خواهد شد؛ ولي اگر همسران اين قوانين را رعايت نکنند و هر کدام به تعبيري عاميانه «ساز خود را کوک کند» در نتيجه گفت‌ و گوي آنان، زيان آفرين و يا دست کم بي فايده خواهد بود.

منبع : پارسي طب