بزرگنمايي:

چه خبر -

وقتي از سلامت کارکنان در محيط کار سخن گفته مي شود، بيشتر عوامل جسمي و فيزيکي که در محيط کار بر سلامت کارکنان موثر است به ذهن مان متبادر مي شود. عواملي همچون آلودگي داخلي محل کار، شرايط محيطي مانند نور محيط کار، گرمايش و سرمايش محيط کار و ... ، اما دسته ديگري از عوامل نيز وجود دارد که بر بهداشت رواني شاغلان تاثير به سزايي دارد

بهداشت رواني در محيط کار يعني مقاومت در مقابل پيدايش مشکلات رواني و اختلالات رفتاري در کارکنان يک مجموعه و سالم سازي فضاي رواني کار به نحوي که:
*   هيچ يک از کارکنان مجموعه به دليل عوامل موجود در آن دچار اختلال رواني نشوند.
*   همه کارکنان از اين که در آن مجموعه مشغول به کار هستند، احساس رضايت کنند و علاقه مند باشند کار خود را در آن جا ادامه دهند.
*   هر يک از کارکنان سازمان درباره خود، مافوق، همکاران خود و به طور کلي نسبت به جهان اطراف و به خصوص به جايگاه خود در مجموعه کاري شان احساس مثبتي داشته باشند.

زماني که افراد احساس کنند نقش هاي مختلف آن ها در محيط کار و خانواده با يکديگر تداخل دارند و حتي مزاحم يکديگر هستند، بين کار و زندگي خود احساس تعارض مي کنند. احساس تعارض بين کار و خانواده، علاوه بر آسيب به کارکرد شخص در محيط کار و خانه، بر سلامت رواني وي تاثير مي گذارد. نبود تعادل بين نقش هاي فرد در خانواده و محيط کار در صورت تداوم، بهداشت رواني فرد را به خطر انداخته و موجب کاهش کارايي، احساس درماندگي، کاهش رضايت شغلي و کاهش تعهد شغلي مي شود.

تبعيض، نقض حقوق ديگران و برچسب زني در هر محيطي مانعي جدي براي داشتن سلامت رواني مناسب است. محيط کار نيز از اين قاعده مستثنا نيست. تبعيض، سم مهلکي براي يک مجموعه کاري به شمار مي آيد و زمينه ساز بروز بسياري از مشکلات رواني است. ترس ازدست دادن شغل، نداشتن ارتقاي شغلي، مشارکت نداشتن همکاران در کارهاي تيمي و تمسخر از سوي همکاران، مي تواند آسيب جدي به بهداشت رواني فرد وارد کند.

همه مشاغل حتي مشاغلي که ظاهر آساني دارند داراي لحظاتي نفس گير و پرتنش، مسئوليت و توقع برآوردن انتظارات است. طولاني شدن استرس هاي شغلي و فشارهاي کاري در نهايت به خستگي شديد و فرسودگي رواني فرد منجر خواهد شد.

_ کارهاي اضافه را کم کنيد؛ اصلاح و بهبود فرايندهاي کاري راهکاري مناسب براي جلوگيري از کارهاي اضافه و دوباره کاري است. در اين زمينه با کارکنان خود مشورت کنيد.
_ به کارکنان خود اجازه و فرصت «نه گفتن» براي انجام اضافه کاري بدهيد، به شرطي که وقفه اي در کارهاي مجموعه به وجود نيايد.
_ کارکنان خود را بر سر دو راهي «کار يا زندگي» قرار ندهيد. نبايد کارکنان را براي انتخاب بين پيشرفت شغلي و رسيدگي به خانواده تحت فشار بگذاريد، يا اين که آن ها را وادار کنيد از ادامه تحصيل صرف نظر کنند. بلکه بايد راهکارها و شاخص هاي ارتقاي شغلي به نحوي طراحي شود که به زندگي خصوصي کارکنان صدمه اي وارد نکند؛ مثلا اگر انجام برخي امور در خانه ممکن است و فرد ترجيح مي دهد در منزل وظايف خود را انجام دهد، بتواند به جاي اجبار به ماندن در محل کار و اضافه کاري، در خانه به امور کاري خود رسيدگي کند.
_ ماموريت ها و شيفت هاي خارج از ساعت کاري را به حداقل برسانيد.

_ در ساعات کاري به ذهن خود استراحت دهيد. نفس عميق، بلند شدن از پشت ميز و قدري راه رفتن و صحبت کردن با همکاران مثبت نمونه هايي از استراحت هستند.
_ به درخواست هاي غيرمنطقي مانند اضافه کاري هاي زياد، محترمانه «نه» بگوييد.
_ تلاش کنيد کار را کمتر به خانه ببريد. در صورت مجبور بودن به اين کار، بايد زمان خاصي را به آن اختصاص دهيد؛ براي مثال زماني که فرزندان به خواب رفتند.
_ استانداردهاي معقولي براي خود در نظر بگيريد و از خود انتظارات کمال گرايانه در انجام کارها نداشته باشيد.

منبع : khorasannews.com