بزرگنمايي:

چه خبر - چرا خانم هاي بالاي 40 سال به شوهرشان اهميت نمي دهند؟

از روان شناس محترم سوال مي کنم واقعا چي شده که خانم هاي 40 سال به بالاي جمعيت فعلي جامعه، بيشترشان نمي توانند يا لزومي نمي بينند نيازهاي همسر شان را تامين کنند و آنان با داشتن عروس و داماد با مشکل مواجه شده اند. لطفا درباره اين موضوع بررسي کنيد.

پاسخ کارشناس :
همان طور که زندگي مشترک در گذر زمان شکل مي گيرد، ريشه مشکلات فعلي را هم بايد در گذشته زندگي مشترک جست و جو کرد. بيشتر افرادي که در سنين بالا و با وجود گذشت زمان زيادي از شروع زندگي مشترک با مشکل مواجه مي شوند و روابط زناشويي آن ها سرد و مشکل ساز مي شود، به طور قطع در گذشته اختلافاتي داشته اند که به آن ها رسيدگي نشده و اين اختلافات را رها کرده اند. در اصل انتظار مي رود که زوج ها در ابتداي ازدواج به دليل ناپختگي ها، نداشتن شناخت از حساسيت ها و علايق يکديگر، ناآگاهي از تفاوت هاي جنسي زن و مرد و... دچار مشکلات بيشتري باشند و با کسب تجارب بيشتر، مهارت هاي زناشويي بهتر، آشنايي عميق تر از يکديگر در طول زندگي مشترک از مشکلات زناشويي شان کاسته و بر رضايتمندي زناشويي شان افزوده شود اما هميشه اين طور نيست.

بهتر است بدانيم تداوم زندگي مشترک هميشه به معناي بهبود و رضايت از زندگي مشترک نيست بلکه گاهي به معناي سازگاري از سرناچاري و اجبار است و حتي برخي منتظر فرصت هستند تا با سر و سامان گرفتن فرزندان، زندگي مشترک را رها کنند. اگرچه مهم ترين علت کم شدن تعهد مي تواند مسائل حل نشده گذشته باشد اما منطقي نيست که تنها در همين عامل کم تعهدي همسران، موضوع را خلاصه کرد. از جمله علل ديگر مي توان به تاثيرات فرهنگ غرب و گذر جامعه از سنتي به مدرن که متاسفانه منجر به الگوبرداري هاي ناقص و اشتباه از وظايف زن و مرد شده و غالبا آن ها را به سمت و سوي خودمحوري و بي توجهي به تفاوت هاي جنسي سوق داده است، اشاره کرد. جابه جايي نقش زن و مرد در خانواده به اين معنا که در مردان رفتارهاي زنانه و احساسي شدت گرفته و به همين ترتيب در خانم ها رفتارهاي مردانه و خشک پررنگ شده است، از علل کاهش رضايت زوجين از زندگي مشترک است. برخي والدين با سر و سامان دادن فرزندان بيشتر فرصت پيدا مي کنند با هم مسافرت بروند، تفريح کنند و صميمي تر شوند. برخي ديگر، يکي از والدين يا هر دو با رفتن فرزندان احساس پوچي و تهي بودن مي کنند. احساس افسردگي و شروع به وابستگي به فرزندان مي کنند و برخي نيز با رفتن فرزندان دچار تعارضات و اختلافاتي کهنه و مزمن مي شوند. اختلافاتي که به دليل وجود فرزندان فرصت خودنمايي نداشته و اکنون که آن ها روانه زندگي خود شده اند، دوباره آشکار مي شود. بي شک اين اختلافات از قبل وجود داشته اما وجود فرزندان سرپوشي بر آن ها بوده که با رفتن شان، اين تعارضات کهنه مجدد سرباز مي کنند.

منبع : khorasannews.com