بزرگنمايي:

چه خبر - چرا آتش عشق ماندگار نيست؟

دانشمندان به شدت عقيده دارند : احساسات ما و منطق تکامل عشق ارتباط تنگاتنگي با پروسه‌هاي بيوشيميايي در بدن‌مان دارد. حتي اگر ما بخواهيم شور و هيجان عاشقي براي هميشه در ما زنده بماند، بدن‌مان نمي‌تواند با آن کنار بيايد.

دانشمندان عقيده دارند سرخوشي (euphoria) ناشي از عشق، تشابهات زيادي با احساسي که معتادها بعد از مصرف دارو تجربه مي‌کنند دارد. اين نتيجه‌اي است که دانشمندان عصب شناس گرفته‌اند.
حس سرخوشي به اين دليل بوجود مي‌آيد که مغز و غدد فوق کليوي هورمون نورآدرنالين ترشح مي‌کنند. همين هورمون بعد از مصرف کوکائين يا هروئين نيز ترشح مي‌شود. کسي که عاشق شده است احساس مي‌کند بايد معشوقه‌اش را بيشتر و بيشتر ملاقات کند زيرا به دنبال تجربه‌ي دوباره و دوباره‌ي حس سر خوشي است.

وقتي عاشق مي‌شويم، پروسه‌هاي شيميايي گوناگوني در بدن‌مان روي مي‌دهد که باعث مي‌شود ايرادهاي طرف مقابل را نبينيم. احساس مي‌کنيم زندگي فقط با معشوقه‌مان ممکن است و از نظر روحي و عاطفي کاملا به او وابسته مي‌شويم. در اينجا هورمون‌ها واقعا نقش مهمي دارند.
_ اکسي توسين عامل دلبستگي عاطفي بوده و منجر به ارتباطات عميق روحي ميان دو طرف مي‌شود. اگر هيپوتالاموس به ميزان کافي اوکسي توسين توليد کند، استرس‌تان کم مي‌شود و تمايلات حتي شديدتر هم خواهند شد.
_ وازوپرسين عامل وفاداري و تعهد است؛ ميل به مراقبت از همديگر را افزايش مي‌دهد و مانند اکسي توسين وابستگي عاطفي ايجاد مي‌کند.
_ دوپامين هورمون لذت است. توليد اين هورمون موجب احساسات خوشايند و شادي انگيز مي‌شود. دوپامين به ما حس سرخوشي داده و زماني که غذا مي‌خوريم يا معاشقه مي‌کنيم به مقدار زيادي توليد مي‌شود.
_ سروتونين عامل توانايي ما براي تجربه‌ي لذت و خوشي است، ما را شاد مي‌کند و کيفيت زندگي جنسي را بالا مي‌‌برد.
_ کورتيزول همان هورمون استرس است. طبق پژوهش‌هاي گوناگون، در شروع هر رابطه‌اي ميزان اين هورمون واقعا بالاست.
_ تغييرات شيميايي ناشي از عشق به دليل فِرِمون‌ها تقويت مي‌شود. فرمون‌ها توسط غدد تعريق بدن توليد مي‌شوند ( هم در زنان و هم در مردان) و بر گيرنده‌هاي سيستم بويايي اثر مي‌گذارند.
اين تغييرات هورموني، واکنش‌هاي فيزيولوژيکي متعدي در بر دارند مانند تعريق زياد، ضربان قلب تند، گشاد شدن مردمک چشم، اختلالات خواب و از دست دادن اشتها.

قوانين بيولوژيکي محدوديت دارند : عاشق پيشگي ما پروسه‌‌ي شيميايي برق آسايي است که نهايتا 3 سال دوام دارد. انسان حين تکامل به عشق نياز دارد تا بقا پيدا کند. پيشينيان ما اگر تنها بودند به سختي مي‌توانستند از بچه‌ها مراقبت کنند، غذا پيدا کنند و از خودشان مراقبت کنند. حس عاشق شدن به زوج‌ها کمک مي‌‌کرد تا به خاطر بقاي بچه‌هاي‌شان با هم بمانند و با بزرگ شدن بچه‌ها، اين حس کمرنگ‌تر شده است.
در عرض کمتر از 3 سال، پايانه‌هاي عصب‌ها نسبت به توليد اين هورمون‌ها حساسيت خود را تقريبا از دست مي‌دهند. ضمنا اين هورمون‌ها نيز بسيار کمتر توليد مي‌شوند. عملکرد مغز ثبات بيشتري پيدا کرده و شروع مي‌کند به منظم کار کردن و هورمون‌ها ديگر سبب آن وابستگي و دلبستگي عميق عاطفي بين طرفين نمي‌شوند.

دوره‌ عاشقي براي بدن ما استرس برانگيز است و بدن ما، ريتم ملايم و يکنواخت را موثرتر مي‌داند. عشق واقعي زماني شروع مي‌شود که غليان هورمون‌ها تمام مي‌شود. دانشمندان دريافته‌اند احساس دلبستگي که باعث مي‌شود با همسرمان سالهاي سال زندگي کنيم، مرتبط با اوکسي توسين و وازوپرسين است. وقتي همسرتان را در آغوش مي‌گيريد، مي‌بوسيد، با او رابطه‌ي جنسي برقرار مي‌کنيد يا گپ مي‌زنيد، ميزان اوکسي توسين بالا مي‌رود. بنابراين نتيجه مي‌گيريم که؛ تماس‌هاي مهربانانه و ناز و نوازش، بهترين راه تداوم طولاني يک رابطه است. يادتان نرود که مهارت خوب گوش کردن، قدرداني کردن، سازش کردن، حل اختلاف و حرکت به جلو را در خود تقويت کنيد.

اگر مي خواهيد بيشتر بدانيد : عشق واقعي جنس مخالف را با اين نشانه ها بشناسيد!!

اگر مي خواهيد بيشتر بدانيد : اشتباهات زنانه اي که عشق مردان را نابود مي کند!!

اگر مي خواهيد بيشتر بدانيد : 5 عشق بيمارگونه که زندگي تان را خراب مي کند

اگر مي خواهيد بيشتر بدانيد : 5 زبان عشق که هر زن و شوهري بايد بداند!

منبع : زندگي ايده آل