بزرگنمايي:

چه خبر - حرف گوش ندادن کودک، علت و راه حلکم حرف باشيد

بله؛ والديني که زياد حرف مي‌زنند و مرتب به فرزندانشان امر و نهي مي‌کنند باعث مي‌شوند حرفشان خريدار نداشته باشد. به‌ جاي «بکن، نکن»‌هاي مکرر، يک بار حرفتان را بزنيد و منتظر نتيجه باشيد. بعد از آن، فقط وقت عمل به تنبيه يا تشويق است. يادتان باشد اگر حرف تان در دفعه اول مفيد نبود، در دفعه دوم حتماً مضر خواهد بود!

درست است که مي‌خواهيد فرزندتان بعد از دستور شما فوراً آن را انجام دهد، اما اين روش درستي نيست. خواسته‌تان را به کودک بگوييد و به او زماني براي اجرا بدهيد. در اين زمان مرتب او را نپاييد و چک نکنيد که ببينيد آيا کارش را انجام داده يا نه.

اگر فقط حرف مي‌زنيد و خواسته‌هاي بي‌پايان داريد اما در صورت بي‌توجهي کودک، پيامد رفتارش را نشانش نمي‌دهيد، اشتباه تربيتي بزرگي مرتکب مي‌شويد. فرزند شما بايد بداند که متعاقب بي‌توجهي به حرف شما، يک تنبيه، يک محروميت يا نتيجه بد انتظارش را مي‌کشد.

اگر از فرزندتان مي‌خواهيد کيف مدرسه‌اش را آماده کند، در صورت سرپيچي او خودتان دست به کار نشويد. کودکي که مي‌داند والدينش جاي او کاري را انجام خواهند داد، ضرورتي نمي‌بيند که به حرف پدر و مادر اعتنا کند.

گاهي پدر و مادرها تصور مي‌کنند امر و نهي کردن و انتظار اطاعت داشتن از فرزند، قديمي شده و يک والد امروزي نبايد چيزي از فرزندش بخواهد. اين يک خطاي تربيتي است، هر قدر که دوره و زمانه عوض شده باشد، باز پدر و مادر هستند که تعيين مي‌کنند کودک چه کارهايي انجام بدهد و چه کارهايي انجام ندهد. چرا که کودک به لحاظ شناختي، به اين حد از رشد نرسيده که بداند چه چيزي درست است و چطور و چه زماني بايد آن را انجام دهد. کودک درست مثل نهالي است که اگر چوب تراز کنار آن نگذاريد به چپ و راست خم مي‌شود.

امر و نهي کردن به کودک به معناي ظالم بودن يا خشن بودن شما نيست. در رابطه شما و فرزندتان عشق و احترام جاي خود را دارد اما اقتدار شما هم بايد حفظ شود و به‌عنوان يک والد هميشه بايد دست برتر باشيد. مسئوليت را براي فرزندتان تعيين کنيد و از او انتظار داشته باشيد آن را عملي کند.

منبع : روزنامه ايران