بزرگنمايي:

چه خبر -

حدود چند سال پيش، من به‌ عنوان سرپرست واحد مديريت استعدادها، بايد به مديرعامل گزارش مي‌دادم و در اين گزارش بايد 5 دليل عمده اينکه چرا افراد در حال ترک سازمان هستند را ذکر مي‌کردم. در کنار دلايلي که در اين گزارش آورده شده بود، دليل شماره 5 يعني بدرفتاري، بي‌احترامي، محکوم کردن ديگران و ساير رفتارهاي غيراخلاقي به‌ عنوان نتيجه سبک رهبري سمي نيز ذکر شده بود.
براي هر رهبر ديگري با ميزان مشخصي از پاسخگويي، فروتني و وجدان، رشد و يادگيري مهارت‌هاي جديد براي فائق آمدن بر اين نقاط کوري که مانعي براي رشد شرکت هستند، بخشي از کار است. مي‌توانيد حدس بزنيد که پاسخ اين مديرعامل چه بود؟ «من اسم تمامي افرادي که در آن گزارش ذکر شده است را مي‌خواهم!»

به‌عنوان يک رهبر ارشد يا مدير، کار شما اين است که سازماني را بسازيد که در آن انسان‌هاي نادان، زورگو و مشکل‌ساز رشد نمي‌کنند. زيرا اگر هريک از کارمندان خوب و وفادار شما هرکدام از اين نشانه‌ها را در عمل ببينند (چهارتاي اول در مورد مديريت هستند و بقيه در مورد محيط کاري) قدرت رهبري درنهايت ممکن است با خطر مواجه شود.

اگر براي مديري کار مي‌کنيد که تمامي هم‌ و غمش مسائل اطرافش است و همواره به دنبال ارضاي نيازهاي شخصي خود مانند حرص، طمع و قدرتش مي‌گردد، اين مي‌تواند نشانه‌اي واضح از يک رهبري سمي باشد.

در چنين محيط‌هايي، مديران مي‌خواهند که روي همه‌ چيز و همه‌ کس کنترل داشته باشند. تحت تمامي شرايط، او تيم را بي‌اعتماد کرده و مسئوليت‌هاي لازم را به آن‌ها تفويض نمي‌کند. هيچ محيط امني براي بحث و گفتگوي گروهي وجود ندارد، زيرا سبک رهبري خودکامه است.

دليلي واقعي و مبرم براي ذخيره اطلاعات توسط مديران و محروم کردن ديگران از اين اطلاعات وجود دارد و آن قدرت و کنترل مدير است. کنترل يکي از موثرترين راه‌هاي از بين اعتماد است. رهبري که براي کنترل محيط کار و افراد درون آن، مدام اطلاعات را جمع‌آوري مي‌کند نمي‌تواند قابل‌اعتماد باشد. رهبران آينده بايد با مسئوليت کامل اطلاعات را به اشتراک بگذارند و شفافيت شخصي و سازماني را به کارمندان خود نشان دهند.

آيا تاکنون فکر کرده‌ايد که مديرتان کجاست؟ اگر در ساختمان باشد، آن‌ها اغلب پشت درهاي بسته هستند تا از تعاملات شخصي، به‌خصوص در مواقع بحراني، اجتناب کنند. اين مديران در زمان‌هاي حياتي و مواقعي که به بازخوردهايشان نياز است، به‌راحتي خود را مشغول مي‌کنند و اغلب اوقات خود را با جلسات سرگرم مي‌کنند تا ناامني‌هاي درون سازمان را به چشم نبينند و همچنين با ترس تضادها يا مناقشه‌ها نيز روبرو نشوند. اين دست از مديران فقط به اخبار خوب علاقه دارند، زيرا نمي‌توانند کاري بيشتر از آن را انجام دهند. مشکلي پيش آمده است؟ برو با کسي ديگر در موردش حرف بزن.

بازي سرزنش کردن توسط افراد به راه افتاده است، شايعات و صفحه‌گذاري‌ها وجود دارد، رقابت‌هاي داخلي شدت يافته است و همکاران هيچ‌گونه پاسخگويي شخصي ندارند. حتي ممکن است داستان از اين هم بدتر شده و محل کار به محلي براي اظهارنظر و تضادهاي سياسي تبديل شود. مديران و برخي از کارمندان ممکن است که بخواهند همکاران و زيردستان خود را در مقابل هم قرار دهند. اگر در چنين محلي کار مي‌کنيد، هرگز به فکر افشاي اطلاعات نباشيد و هيچ همکاري نزديکي را با ساير افراد ترتيب ندهيد.

چرا؟ زيرا کارمندان به‌عنوان انسان‌هايي با ارزش تلقي نمي‌شوند، بنابراين اخلاق در چنين مکان‌هايي جايي نخواهد داشت. وقتي‌که انتظار مديران اين باشد که زندگي شخصي يا خانوادگي شخص به‌واسطه 50 ساعت اضافه‌کاري در هفته، تعطيلات کم و يا حتي عدم تعطيلات و حضور 7/24 قرباني شود، بايد بدانيد که شما به اوج اين محيط کاري سمي رسيده‌ايد.

در تحقيق موسسه گالوپ مشخص شد که بدترين نوع کارمندان کساني هستند که تعامل فعالي در سازمان ندارند و اين کارمندان حدود 17 تا 20 درصد از نيروي کار سازمان‌ها را تشکيل مي‌دهند. اين کارمندان مانند زامبي‌ها فقط درون شرکت راه مي‌روند و در عين شرکت در چرخه‌هاي شايعات، هيچ کار مثبت ديگري انجام نمي‌دهند. در چنين شرايطي، مي‌توانيد مطمئن باشيد که رفتارهاي غيراخلاقي مانند سرقت، تقلب و خرابکاري که موجب اختلال در روحيه و بهره‌وري مي‌شوند درون سازمان افرايش خواهد يافت.

تحقيق انجام شده طي سال‌ها مشخص کرد که محيط‌هاي کاري آزار دهنده حجم انبوهي از استرس را بر کارمندان تحميل کرده و توانايي‌ آن‌ها براي تمرکز و بهره‌ور بودن را کاهش مي‌دهند. محققان دريافتند کارمنداني که رهبران سمي دارند، 60 درصد بيشتر احتمال دارد که به حمله قلبي يا ساير بيماري‌هاي قلبي مبتلا شوند.

منبع : زندگي ايده آل