بزرگنمايي:
چه خبر - سياه‌چاله‌اي که مي‌تواند عالم را قورت دهد
دانشمندان براي اولين بار توانستند با استفاده از آناليز کامپيوتري يک سياه‌چاله را به تصوير بکشند.تصويري که حسابي دنيا را تکان داده است.
اين سياه‌چاله 3 ميليون بار بزرگ‌تر از زمين بوده و 55 ميليون سال نوري با ما فاصله دارد.
درواقع يک ديسک سياه ديده مي‌شود که توسط يک حلقه طلايي احاطه‌شده است که چيزي جز ذرات فوتون است که توسط جرم چرخشي از گاز پلاسما با گرماي فوق‌العاده منتشر مي‌شود.
اين حلقه افق رويداد يک سياه‌چاله را محاصره کرده که فراتر از آن نور نيز خورده شده و بنابراين قابل تصويرسازي نيست.
درواقع آنچه ديده مي‌شود يک پردازش رايانه‌اي از خروجي 8 تلسکوپ است که طي دو سال گردآوري‌شده است. آنچه به دست آمده، عکس به صورت يک بار شات نبوده، بلکه بيش از 5000 تريليون بايت ديتا گردآوري و توسط سوپرکامپيوتر پردازش شده تا اين تصوير به دست بيايد.
به گفته کارشناسان عکس منتشرشده از سياه‌چاله يک عکس Direct picture نيست ، بلکه از حواشي سياه‌چاله گرفته‌شده و بعد مغز سياه‌چاله به‌صورت تاريک با پردازش رايانه‌اي به تصوير درآمده و «سايه نگاري» شده است.
به دليل اينکه سياه‌چاله حتي نور را نيز درون خود مي‌بلعد، نمي‌توان به‌طور مستقيم از آن عکس و فيلم گرفت. کاري که 200 محقق در طول 2 سال انجام دادند اين بوده که8 تلسکوپ را به‌صورت مجازي به‌عنوان يک ابر تلسکوپ تعريف کرده تا بتوانند تصويربرداري را انجام دهند. اين ابر تلسکوپ از حواشي و زواياي مختلف عکس گرفته و سپس تصاوير مقايسه شده و يک تصوير خروجي و نهايي درست‌شده است که همان عکسي است که منتشرشده است.
{سياه‌چاله ناحيه‌اي از فضا-زمان است که آثار گرانشي آن، چنان نيرومند است که هيچ‌چيز — حتي ذرات و تابش‌هاي الکترومغناطيسي مثل نور — نمي‌توانند از ميدان گرانش آن بگريزد.نظريه نسبيت عام آلبرت اينشتين پيش‌بيني مي‌کند که يک جرم به‌اندازه کافي فشرده‌شده، مي‌تواند سبب تغيير شکل و خميدگي فضا-زمان و تشکيل سياه‌چاله شود.
مرز اين ناحيه از فضازمان که هيچ‌چيزي پس از عبور از آن نمي‌تواند به بيرون برگردد را افق رويداد مي‌نامند. صفت «سياه» در نام سياه‌چاله برگرفته از اين واقعيت است که همه نوري که از افق رويداد آن مي‌گذرد را به دام مي‌اندازد که از اين ديدگاه سياه‌چاله رفتاري شبيه به جسم سياه در ترموديناميک دارد. از سوي ديگر نيز، نظريه ميدان‌هاي کوانتومي در فضازمان خميده پيش‌بيني مي‌کند که افق‌هاي رويداد نيز تابشي به نام تابش هاوکينگ گسيل مي‌کنند که طيف آن همانند طيف جسم سياهي است که دماي آن با جرمش نسبت وارونه دارد. ميزان دما در مورد سياه‌چاله‌هاي ستاره‌اي در حد چند ميلياردم کلوين است و ازاين‌رو رديابي آن دشوار است.
اجسامي که به دليل ميدان گرانشي بسيار قوي اجازه گريز به نور نمي‌دهند براي اولين بار در سده 18 (ميلادي) توسط جان ميچل و پير سيمون لاپلاس موردتوجه قرار گرفتند. نخستين راه‌حل نوين نسبيت عام که درواقع ويژگي‌هاي يک سياه‌چاله را توصيف مي‌نمود در سال 1916 ميلادي توسط کارل شوارتزشيلد کشف شد.هرچند که تعبير آن به‌صورت ناحيه‌اي از فضا که هيچ‌چيز نمي‌تواند از آن بگريزد، تا چهار دهه بعد به‌خوبي درک نشد. براي دوره‌اي طولاني اين چالش مورد کنجکاوي رياضيدانان بود تا اينکه در ميانه دهه 1960، پژوهش‌هاي نظري نشان داد که سياه‌چاله‌ها به‌راستي يکي از پيش‌بيني‌هاي ژنريک نسبيت عام هستند.
يافتن ستارگان نوتروني باعث شد تا وجود اجرام فشرده‌شده بر اثر رمبش گرانشي به‌عنوان يک واقعيت امکان‌پذير فيزيکي موردعلاقه دانشمندان قرار گيرد.اين‌گونه پنداشته مي‌شود که سياه‌چاله‌هاي ستاره‌اي در جريان فروپاشي ستاره‌هاي بزرگ در يک انفجار ابرنواختري در پايان چرخه زندگي‌شان به وجود مي‌آيند. جرم يک سياه‌چاله پس از شکل‌گيري مي‌تواند با دريافت جرم از پيرامونش افزايش يابد. با جذب ستارگان پيرامون و به هم پيوستن سياه‌چاله‌هاي گوناگون، سياه‌چاله‌هاي کلان جرم با جرمي ميليون‌ها برابر خورشيد تشکيل مي‌شوند.
يک سياه‌چاله به دليل اينکه نوري از آن خارج نمي‌گردد ناديدني است، اما مي‌تواند بودن خود را از راه کنش و واکنش با ماده از پيرامون خود نشان دهد. از راه بررسي برهمکنش ميان ستاره‌هاي دوتايي با همدم نامرئي‌شان، اخترشناسان نامزدهاي احتمالي بسياري براي سياه‌چاله بودن در اين منظومه‌ها شناسايي کرده‌اند. اين باور جمعي در ميان دانشمندان رو به گسترش است که در مرکز بيشتر کهکشان‌ها يک سياه‌چاله کلان‌جرم وجود دارد. براي نمونه، دستاوردهاي ارزشمندي بازگوي اين واقعيت است که در مرکز کهکشان راه شيري ما نيز يک سياه‌چاله کلان جرم با جرمي بيش از چهار ميليون برابر جرم خورشيد وجود دارد.}
منبع: khabaronline.ir