بزرگنمايي:

چه خبر - رابطه طول عمر و مرگ سلول هاي مغزي

آزمايشگاه‌ها در سراسر جهان تلاش مي‌کنند علل پيري را از بين ببرند، و اخيرا در زمينه‌ي فهم چرايي پير شدن و مرگ سلول‌ها، و چگونگي متوقف کردن اين روند، به موفقيت‌هاي چشمگيري دست يافته اند.
به همين ترتيب، دست يافتن به درمان بيماري‌هايي مثل سرطان، و پيشرفت‌هايي در زمينه‌ي واکسيناسيون و تغذيه، به معني آن است که بشر در سراسر جهان طولاني‌تر از هر زمان ديگري در تاريخ خود زندگي مي‌کند.
پيرترين فردي که تا کنون در زمين زيسته است، زني فرانسوي به نام جين کالمن است که در سن 122 سالگي از دنيا رفت.
اکنون دانشمندان بر اين باورند که انسان‌ها حداکثر تا سن 120 سالگي مي‌توانند زنده بمانند، مگر آنکه پرهيز رژيمي بسيار سفت و سختي را آغاز کنند که شانس زنده ماندن را تا 180 سالگي افزايش مي‌دهد.
اما Mauro Giacca، استاد علوم قلب و عروق از کالج کينگز لندن، مي‌گويد زنده نگه داشتن بدن براي مدت طولاني‌تر (بيش از 120 سالگي) فايده‌اي ندارد، مگر آن که به دانش چگونگي مبارزه با از بين رفتن سلول‌هاي عصبي و توليد سلول‌هاي جديد مغزي دست پيدا کنيم.
او خطاب به سمپوزيومي که در موسسه‌ي The Francis Crick در لندن برگزار شد گفت: «چرا ما پير مي‌شويم؟ پاسخ کوتاه اين سوال اين است که هنوز نمي‌دانيم. بيش از 30 نظريه درباره‌ي چرايي پير شدن انسان‌ها وجود دارد. احتمالا مجموعه‌اي از علل باعث پيري انسان مي‌شود.»
وي افزود: «اگر در جهاني مي‌زيستيم که همه در برابر بيماري‌ها واکسينه بودند و هيچ نوع بيماري‌اي وجود نداشت، آيا مي‌توانستيم تا ابد زنده بمانيم؟ قطعا نه.»

«به نظر مي‌رسد که يک ساعت بيولوژيکي وجود دارد که طول عمر انسان را تا حدود 120 سالگي تنظيم کرده است و ما براي زنده ماندن بيش از اين مدتبرنامه ريزي نشده ايم.»
او هشدار داد: «با افزايش طول عمر انسان، بدون در نظر گرفتن مرگ سلول‌هاي مغزي در اثر افزايش سن، ما بدن‌هايي سالم خواهيم داشت اما مغزهايمان به درستي عمل نمي‌کنند.»
اگرچه در سراسر جهان هزينه‌هاي زيادي صرف متوقف يا معکوس کردن روند فراموشي مي‌شود، اما هنوز هيچ درمان قطعي‌اي براي اين بيماري وجود ندارد و بسياري از شرکت‌هاي دارويي ديگر در اين زمينه فعاليت نمي‌کنند، زيرا حتي پيشرفت نسبي هم در اين زمينه نداشته اند.
جستجو براي يافتن «جام مقدس» جواني يا به اصطلاح آب حيات در سراسر تاريخ بشريت وجود داشته است، اما دانشمندان درباره‌ي علل پيري و کار‌هايي که مي‌توان درباره‌ي آن انجام داد، به دو دسته تقسيم مي‌شوند.
يکي از نظريه‌هايي که به چرايي پير شدن انسان‌ها مي‌پردازد «نظريه‌ي راديکال‌هاي آزاد» است. بر اساس اين نظريه همانطور که ميتوکندري اکسيژن را به عنوان سوخت مي‌سوزاند، ترکيبات بي ثباتي را نيز آزاد مي‌کند که اين ترکيبات به تمام بدن هجوم برده و مولکول‌ها و پروتئين‌هاي مهم را از بين مي‌برند.
علي رغم ادعا‌هاي بسيار درباره‌ي نقش آنتي اکسيدان‌ها در پيشگيري از پيري، هنوز هيچ مطالعه‌اي ثابت نکرده که اين ترکيبات واقعا تفاوتي در روند پيري افراد ايجاد مي‌کنند.
پيري همچنين مي‌تواند به علت عارضه‌ي پيري senescence رخ دهد که زماني است که سلول‌ها خاموش مي‌شوند و ديگر قادر به تکثير نيستند، اما هنوز زنده اند، براي همين توسط سيستم دفع مواد زائد در بدن، پاکسازي نمي‌شوند.
پيرشدن همچنين مي‌تواند بهايي باشد که ما براي سرکوب تومور‌ها پرداخت مي‌کنيم. برخي دانشمندان بر اين باورند که کشتن اين سلول‌ها قبل از آن که شانس سرطاني شدن پيدا کنند، ما را پير مي‌کند.
تنها روش اثبات شده براي پيشگيري از پيري محدود کردن مصرف کالري به حدود دو سوم مصرف معمول است که در حيوانات نتايج موفقيت آميزي داشته و طول عمر آن‌ها را تا 50 درصد افزايش داده است. در مورد انسان‌ها به اين معني است که مي‌توانند تا 180 سالگي عمر کنند.
اما پرفسور Giacca معتقد است: «با اينکه افراد زيادي اين نوع رژيم را رعايت مي‌کنند، اما هنوز هم کار سختي است. مغز ما غذا را جستجو مي‌کند و تا جايي که مي‌تواند مي‌خورد.»
«هيچ کس هنوز نمي‌داند چرا برخي حيوانات از برخي ديگر بيشتر عمر مي‌کنند. يک نظريه مي‌گويد که حيوانات بزرگتر بيشتر عمر مي‌کنند، اما چنين چيزي هميشه صادق نيست؛ و ما هنوز نمي‌دانيم چرا اين اتفاق مي‌افتد.»

«اما چيزي که مي‌دانيم اين است که هر روز 80 هزار سلول مغزي را از دست مي‌دهيم و هنوز هيچ راهي براي بازتوليد اين سلول‌ها نداريم، بنابراين فردي که به سن 80 يا 90 سالگي مي‌رسد در حدود 10 تا 15 درصد از مغزش را از دست داده است، به همين علت است که حرکاتش کند مي‌شود، و کندتر فکر مي‌کند.»
«و همه‌ي اين‌ها پيش از گرفتار شدن به بيماري آلزايمر است که افزايش سرعت تخريب سلول‌هاي عصبي است؛ بنابراين اگر اين مشکلات حل نشود و انسان طول عمر طولاني تري به دست آورد، قلب سالم، اما مغزي تهي خواهد داشت.»

منبع: faradeed.ir