بزرگنمايي:

چه خبر - نقش هورمون تستوسترون در ايجاد تمايلات و رابطه جنسي

بسياري از مردم بر اين باورند که هورمون تستوسترون پيش بيني کننده ميل و رغبت مردها در ايجاد رابطه جنسي است و براي درمان ناتواني و يا افزايش ميل جنسي مي توانند با استفاده از هورمون درماني، به مقدار اين هورمون نيز بيفزايند. ولي بايد بدانيم که در حقيقت ميل جنسي به موارد زيادي ارتباط دارد.

اما اين يک باور غلط است.

درست است که هورمون تستوسترون مردانه در ميل به رابطه جنسي موثر است اما اين هورمون تنها دليل اصلي در ميل جنسي نيست و البته در زنان نيز وجود دارد.

در واقع بايد گفت، تمايل به رابطه جنسي، به شدت به حالات روحي، ارزش ها، باورها، تجربه، روابط، پيچيدگي هاي فيزيکي، تجويز دارو و موارد ديگر مربوط است و پيش بيني ميل به رابطه جنسي صرفا با استفاده از تستوسترون واقعا مشکل است.

اين هورمون جنسي هم در مردها و هم در زن ها، توليد مي شود و مسئول صفات ثانويه جنسي در مردها مانند رويش موهاي صورت، بدن و صداي کلفت آنها است.

تستوسترون اثر فعال کننده اي روي ميل و رغبت جنسي در مردها و همچنين زن ها دارد.

اين هورمون نقش اصلي در نعوظ مردها دارد و در بررسي ها مشخص شده است که کمبود آن در بدن مردها، موجب اختلال در نعوظ مي شود.

با اين‌حال نمي توان گفت که فقط کمبود اين هورمون موجب اين اختلال مي شود.

گاهي اوقات در برخي از مردهاي مبتلا به ناتواني هاي جنسي و اختلال در نعوظ، هورمون تستوسترون به اندازه کافي وجود دارد.

اما صدمات موجود در اندام هاي تناسلي او مي تواند چنين مشکلي را به وجود آورد.

همچنين مشکلات روحي و رواني در زمينه رابطه جنسي، ترس، اضطراب و مسائلي از اين قبيل مي تواند منجر به ناتواني جنسي شود.

در حقيقت محققان در مورد موثر بودن نقش تستوسترون در رفتارهاي جنسي، هم عقيده نيستند.

در يکسري از بررسي ها، مشخص شد که اين هورمون فقط در عمل نعوظ موثر است، نه در ميل به رابطه جنسي.

در بررسي هاي ديگر مشخص شده است که ذهن مي تواند ترشح هورمون و همچنين جريان خون در اندام تناسلي مرد را کند و او دچار ناتواني جنسي نمايد.

از عواملي که ذهن را درگير مي کند مي توان به اضطراب، مشکلات در محل کار و يا خصومت، مشکلات با افراد خانواده مي توان اشاره کرد.

اين مشکلات ممکن است موجب کاهش مقدار ترشح تستوسترون شوند.

اطلاعات به دست آمده در تحقيقات و همچنين مشاوره ها، نشان مي دهد که مشکلات موجود در روابط بين زن و شوهر منجر به ناتواني هاي جنسي مي شود و به دنبال آن مقدار ترشح تستوسترون کم مي شود.

در واقع فقط ميل و رغبت جنسي نيست که تحت تاثير عوامل روانشناختي قرار مي گيرد، مقدار خود هورمون تستوسترون نيز با احساسات تغيير مي کند.

محققان در مورد اثرات بلند مدت استفاده از هورمون تستوسترون در ناتواني هاي جنسي نگران هستند.

برخي معتقدند هنوز به اندازه کافي اطلاعات در خصوص عوارض بالقوه تستوسترون درماني ندارند و به تحقيقات بيشتري نياز دارند.

هنگام صحبت از اين هورمون، پزشکان نگران خطرات احتمالي استفاده از آن در زنان نيز مي شوند. در واقع روش هاي متفاوتي در تستوسترون درماني وجود دارد.

محققان به منظور يافتن روشي براي تغيير وضعيت عدم ميل جنسي (يا عدم لذت بردن از رابطه جنسي) در زنان، اين هورمون را روي موش هاي ماده بررسي کردند.

آنها يکبار با تزريق تستوسترون زير پوست موش ها، و بار ديگر دادن داروي خوراکي واردنافيل، نوعي بازدارنده PDE5 شبيه چيزي که در وياگرا وجود دارد، موش ها را بررسي کردند.

هر يک از اين درمان ها به تنهايي اثري نداشتند اما وقتي با هم مورد استفاده قرار گرفتند، ميل جنسي در موش هاي ماده افزايش يافت. بعدها اين درمان که بر روي زن ها انجام شد، همين نتيجه به دست آمد.

اما بنابر اعتقاد محققان، اين درمان به دليل اينکه به اندازه کافي مورد تحقيق و بررسي قرار نگرفته است، چندان ايمن نيست و ممکن است براي بيماران خطرناک باشد.

البته استفاده زياد تستوسترون درماني در زنان، آنها را گرفتار مشکلاتي مانند پديد آمدن صفات مردانه، مشکلات کبدي و يا کارسينوما (نوعي سرطان) نمايد.

محققان پس از تحقيقات گوناگوني که انجام داده اند به اين نتيجه رسيده اند، اگرچه تستوسترون در ميل جنسي مردها و همچنين زن ها نقش دارد اما تنها دليل وجود ميل جنسي نيست و عوامل بسيار ديگري در اين زمينه موثر هستند.

منبع: zendegionline.ir