بزرگنمايي:

چه خبر - شناسايي آلزايمر در حيوانات

به نقل از گيزمگ، اين اولين بار است که محققان موفق به شناسايي اين بيماري در حيوانات وحشي شدند. محققان در اين پژوهش پلاک‌ها و رشته‌هاي در هم تنيده‌اي در مغز اين جانوران مشاهده کردند که از رسوب يک پروتئين به نام بتا آميلوئيد پديد آمده و بين نورون‌ها ايجاد شده بودند. رشته‌هاي در هم پيچيده پروتئين به نام tau باعث ايجاد اين رشته‌ها مي‌شود.
اين دو عامل دست به دست يکديگر داده و باعث از بين رفتن سلول‌هاي عصبي و ايجاد وضعيتي به نام آلزايمر مي‌شوند. "سيمون لاوستون"، پژوهشگر ارشد اين مطالعه مي‌گويد: "يافتن علائم بيماري آلزايمر در مغز موجوداتي غير از انسان معمولا امري نادر است." "اين اولين بار است که چنين شواهدي از وجود پلاک‌هاي مرتبط با بيماري آلزايمر در مغز يک حيوان وحشي پيدا شده است."
آلزايمر و ديابت نوع 2 با يک نشانه در پيري يعني تغييرات در سيگنالينگ انسولين همراه هستند. انسولين يک هورمون است که سطح قند خون را تنظيم مي‌کند و اگر بدن نتواند آن را توليد کند يا به آن مقاومت کند، به ديابت نوع 2 منجر شده و در نهايت، ممکن است سبب آلزايمر نيز شود. فعل و انفعالات متابوليک با توليد انسولين در ارتباط بوده و از طرفي، اين فعل و انفعالات در سالم ماندن سلول‌هاي عصبي نيز نقش دارند.
اما سيگنالينگ انسولين را مي‌توان براي ارتقاي وضعيت سلامت دستکاري کرد. در پژوهش قبلي محققان به شدت کالري مصرفي موش‌ها را محدود کرده و دريافتند که اين کار طول عمر حيوانات را تا حد زيادي افزايش مي‌دهد. در انسان‌ها نيز با بالا رفتن سن، خطر ابتلا به ديابت و آلزايمر افزايش مي‌يابد.
"لاوستون" مي‌گويد: "ما فکر مي‌کنيم که در انسان، سيگنالينگ انسولين به نحوي شبيه به رژيم کم کالري که ما بر روي موش‌ها آزمايش کرديم، است. اين کار تأثير زيادي بر طول سال‌هاي باروري مي‌گذارد، اما همچنين ما را در برابر ديابت و بيماري آلزايمر آسيب پذير مي‌کند. "پژوهش قبلي نشان مي‌دهد که مقاومت به انسولين، فاکتور پيش‌بيني کننده پيشرفت بيماري آلزايمر در افراد بوده و احتمال ابتلا به آلزايمر در افراد مبتلا به ديابت بيشتر است. زيرا ژن آلزايمر بر شيوه توليد انسولين در بدن نقش دارد."
محققان اين پژوهش مي‌گويند که متاسفانه اين کشف با برخي اخبار بد نيز همراه است. طبق مطالعات جديد، مزاياي افزايش طول عمر با محدوديت کالري ممکن است در مورد انسان صدق نکند و طبيعت، تمام سال‌هاي بيشتر زندگي که چنين رژيم غذايي شديدي مي‌تواند به ما هديه دهد را از بين مي‌برد.
"لاوستون" مي‌گويد: در حالي که يک رژيم غذايي معقول داراي مزاياي سلامتي واضحي بوده و براي جلوگيري از مرگ زودرس به دليل شرايط مرتبط با چاقي مناسب است، ما فکر مي‌کنيم که محدوديت کالري شديد، طول عمر انسان را افزايش نخواهد داد. "
محققان اميدوارند از يافته‌هاي اين تحقيق براي ايجاد مدل‌هاي حيواني بهتر در بيماري آلزايمر استفاده کنند که مي‌تواند به تدابير جديدتر درماني منجر شود.
اين پژوهش در Alzheimer`s & Dementia منتشر شده است.

منبع: isna.ir