بزرگنمايي:

پسر زني به سفر دوري رفته بود و ماه ها بود که از او خبري نداشت. بنابراين زن دعا مي کرد که او سالم به خانه باز گردد . اين زن هر روز به تعداد اعضاء خانواده اش نان مي پخت و هميشه يک نان اضافه هم مي پخت و پشت پنجره مي گذاشت تا رهگذري گرسنه که از آنجا مي گذشت نان را بر دارد . هر روز مردي گوژ پشت از آنجا مي گذشت و نان را بر ميداشت و به جاي آنکه از او تشکر کند مي گفت: کار پليدي که بکنيد با شما مي ماند و هر کار نيکي که انجام دهيد به شما باز مي گردد . اين ماجرا هر روز ادامه داشت تا اينکه زن از گفته هاي مرد گوژ پشت ناراحت و رنجيده شد.

او به خود گفت :او نه تنها تشکر نمي کند بلکه هر روز اين جمله ها را به زبان مي آورد . نمي د انم منظورش چيست؟ يک روز که زن از گفته هاي مرد گوژ پشت کاملا به تنگ آمده بود تصميم گرفت از شر او خلاص شود بنابراين نان او را زهر آلود کرد و آن را با دستهاي لرزان پشت پنجره گذاشت، اما ناگهان به خود گفت : اين چه کاري است که ميکنم ؟ بلافاصله نان را برداشت و در تنور انداخت و نان ديگري براي مرد گوژ پشت پخت.

مرد مثل هر روز آمد و نان را برداشت و حرف هاي معمول خود را تکرار کرد و به راه خود رفت . آن شب در خانه پير زن به صدا در آمد . وقتي که زن در را باز کرد ، فرزندش را ديد که نحيف و خميده با لباسهايي پاره پشت در ايستاده بود او گرسنه ، تشنه و خسته بود در حالي که به مادرش نگاه مي کرد ، گفت : مادر اگر اين معجزه نشده بود نمي توانستم خودم را به شما برسانم.

در چند فرسنگي اينجا چنان گرسنه و ضعيف شده بودم که داشتم از هوش مي رفتم . ناگهان رهگذري گوژ پشت را ديدم که به سراغم آمد . او لقمه اي غذا خواستم و او يک نان به من داد و گفت : اين تنها چيزي است که من هر روز ميخورم امروز آن را به تو مي دهم زيرا که تو بيش از من به آن احتياج داري وقتي که مادر اين ماجرا را شنيد رنگ از چهره اش پريد. به ياد آورد که ابتدا نان زهر آلودي براي مرد گوژ پشت پخته بود و اگر به نداي وجدانش گوش نکرده بود و نان ديگري براي او نپخته بود ، فرزندش نان زهرآلود را مي خورد . به اين ترتيب بود که آن زن معناي سخنان روزانه مرد گوژ پشت را دريافت :

هر کار پليدي که انجام مي دهيم با ما مي ماند