بزرگنمايي:

چه خبر - آيا دوران اعتماد تيم‌ملي به سرمربي ايراني نرسيده است؟

سرمربي هاي خارجي زيادي به فوتبال ايران آمده و رفته اند.نگاهي به کارنامه همه آن ها نشان مي دهد که بدون شک براي فوتبال ايران دستاورد هاي خوبي داشته اند اما بايد اين را قبول کرد که حضورشان در کشور ما، محدود به سال هايي است که در ايران کار مي کنند. شايد بيست سال ديگر، هيچکس بوناچيچ و اسکوچيچ را به ياد نياورد اما علي پروين، هميشه در ذهن فوتبالي هاي ايران به يادگار خواهد ماند. دليل آن هم مشخص است؛ علي پروين ها، ناصر حجازي ها و حشمت مهاجراني ها، اصيل ترين نام هاي فوتبال ايران هستند.
البته که اين مثال، استثنا هاي زيادي هم دارد. شايد محمد مايلي کهن با وجود دستاوردهايش در تيم ملي، جايگاهي مثل نفرات نام برده شده در فوتبال ايران نداشته باشد و البته که کي‌روش به عنوان يکي از سرمربي هاي خارجي تيم ملي، تاثيرگذارترين سرمربي چند دهه اخير ايران بوده است. يک سرمربي ايراني مي تواند بخش مهمي از حافظه تاريخي فوتبال ايران باشد. حضور او محدود به زمان و مکان نيست. يک سرمربي ايراني اين شانس را دارد تا هميشه در خدمت تيم ملي ايران باشد. دستاورد هاي او پيش از آن که به نام خودش ثبت شود، به نام وطني مي ماند که در آن به دنيا آمده است.

يک؛ آيا يک سرمربي ايراني مي تواند روي نيمکت تيم ملي ايران حضور داشته باشد؟
حضور افرادي مثل کي‌روش روي نيمکت ايران، انتظارات را از يوزها بالاتر برده است. اما بايد اين حقيقت را پذيرفت که اين مرد نبايد پايان فوتبال ايران باشد. فوتبال ايران پس از کي‎روش هم در حرکت است و شايد نتواند به دوران کيفيت او بازگردد اما بايد در جريان باشد. تيم ملي ايران در برهه فعلي، مشکلي از نظر کيفيت بازيکنان ندارد. شايد هرگز در تاريخ فوتبالمان مثل امروز از بازيکنان ايراني شاغل در اروپا و ليگ هاي خارجي صحبت نکرده باشيم. تيم ملي اين روز ها نتيجه معدود سرمايه گذاري هاي منطقي‌اش در دهه 80 را مي گيرد.
فدراسيون فوتبال حالا در شرايطي است که بايد تصميم عاقلانه اي براي آينده فوتبال ايران بگيرد. تصميمي که در عين ضربه نزدن به نسل فعلي، مقدمه پيشرفت نسل بعدي فوتبال ايران را فراهم کند. خيلي ها بر اين باورند که يکي از اين تصميم ها مي تواند بهره گيري از يک سرمربي ايراني باسواد باشد. کسي که فوتبال ايران را بشناسد، با بازي بازيکن هاي ايراني بيگانه نباشد و تاکتيک هاي نوين فوتبال را آموخته باشد. دوران سرمربي هاي سنتي فوتبال ايران گذشته است و حالا جديدترين سرمربي هاي ايراني هم مي دانند اگر قرار است حرفي براي گفتن داشته باشند، بايد با روش هاي علمي فوتبال پيشروي کنند. بنابراين شايد انتخاب يک سرمربي ايراني علاوه بر صرفه جويي در شرايط فعلي که کشور در تنگنا هي اقتصادي است، به ما ثابت کند که سرمربي تيم ملي بزرگسالان مهم ترين عضو اين مجموعه نيست. فوتبال ايران براي پيشرفت نياز دارد تا همه مجموعه هايش با هم پيشرفت کنند و تيم ملي تنها بخشي از اين سيستم بزرگ است.البته نظر خيلي ها هم متفاوت با حضور مربيان ايراني در راس تيم ملي است.آنها بر اين باورند که مربي ايراني بايد در کنار يک مربي بزرگ خارجي باشد تا کوله بار خودش را پر ازتجربه کند.

دو؛ کدام سرمربي ايراني مي تواند روي نيمکت تيم ملي ايران حضور داشته باشد؟
جواد نکونام، محمد تقوي، مهدي مهدوي کيا و وحيد هاشميان تعدادي از گزينه هاي مناسب براي هدايت تيم ملي ايران هستند. آن ها سابقه حضور در تيم ملي را دارند، بازيکنان ارزشمندي بوده اند و حالا هم علمي تر از خيلي از مربيان ايراني ديگر فوتبال را مي آموزند. نکونام نتايج فوق العاده اي با نساجي گرفت، تقوي در انگلستان فوتبال را به جذاب ترين شکل ممکن آموخت، مهدوي کيا حالا خودش يک آکادمي ارزشمند دارد و وحيد هاشميان هم در آلمان سرمربي‌گري مي کند.
شايد در نگاه نخست، انتخاب سرمربي ايراني از ميان گزينه هاي موجود چندان معقول نباشد. آن هم در شرايطي که فضاي فوتبال ايران، اعتقادي به اطمينان به خودي ندارد. اما انتخاب هاي فعلي فدراسيون از ميان گزينه هاي داخلي، مثل بيست سال پيش نيست. اگر در آن دوران سرمربي هاي ايراني فوتبال را تجربي آموخته بودند، حالا فوتباليست هاي سابق مان با آخرين روش هاي اروپايي به دنبال مدارک معتبر هستند. حالا سرمربي ايراني قابل اطمينان تر از هميشه است.

سه؛ همه چيز قابل بازسازي است
تيم ملي تا چند ماه آينده درگيري خاصي نخواهد داشت. اگر امروز هم به سرمربي ايراني اعتماد کنيم، شايد چيزي زيادي را از دست ندهيم. البته اگر سرمربي ايراني نتواند انتظارات را برآورده کند تاکتيک هاي کي‌روش هنوز هم در تيم ملي مانده و حتي سرمربي جديد تيم ملي مي تواند با همان تفکرات تجربه اندوزي کند. از طرفي، انتخابي جام جهاني هم آسان تر از هميشه شده و بعيد است تيم ملي ايران نتواند به قطر سفر کند. شايد زمان آن رسيده تا اندکي فراتر از استاندارد هاي خاورميانه اي به فوتبالمان نگاه کنيم. کاري که ژاپني ها و قطري ها کردند، ما هم مي توانيم انجام دهيم. انتخاب يک سرمربي جوان، اعتقاد داشتن به او و دادن گوي و ميدان به کسي که مي داند بايد چه کار کند.البته همه اين ها در قالب يک نظر است و سرمربي ايراني يک پيشنهاد است براي اينکه حتي بتواند کنار يک سرمربي بزرگ آينده فوتبال ايران را رقم بزند.همان اتفاقي که مي شد در زمان حضور کي روش بيفتد اما خروجي آن 8 سال يک مارکار آقاجانيان بوده که بايد ديد در آينده پيش رو چه کمکي مي تواند به فوتبال ايران داشته باشد.

منبع: khabaronline.ir