بزرگنمايي:

چه خبر - اشتباهات برانکو در پرسپوليس

برانکو ايوانکوويچ آن‌قدر در ايران موفق بوده و آن‌قدر باوقار رفتار کرده که به محبوبيتي چشم‌گير و کم‌نظير دست يافته است. در مورد خوبي‌ها و نقاط قوت او زياد حرف زده شده و تجليل‌هاي زيادي هم از اين مربي به عمل آمده که کاملا حقش بوده، اما اين مطلب قرار است روي ديگر سکه را ببيند و برخي اشتباهات پروفسور در طول نيم‌فصل اول ليگ هجدهم را مرور کند.

دبي؛ سؤال بي‌جواب
با گذشت يک‌ماه از فينال ليگ قهرمانان آسيا هنوز هيچ‌کس نفهميده چرا برانکو ايوانکوويچ پيش از هر دو بازي رفت و برگشت با کاشيما، اقامت در دبي را براي پرسپوليس درنظر گرفت! سرخ‌پوشان پيش از بازي رفت 2 روز در امارات توقف کردند، درحالي‌که استفاده از همين زمان براي سفر سريع‌تر به ژاپن مي‌توانست موجب تنظيم «ساعت بدن» آن‌ها شود و بزرگ‌ترين مانع را از مسير موفقيت سرخ‌پوشان در زمين حريف بردارد. اين توقف به شکل طولاني‌تر پيش از ديدار برگشت هم تکرار شد که به‌نظر مي‌رسد باز هم سودمند نبود.

نود يا پيکان؛ چرا نود؟
يک هفته پيش از بازي برگشت نيمه‌نهايي ليگ قهرمانان آسيا برابر السد، پرسپوليس بايد يک بازي رسمي برگزار مي‌کرد. در آن زمان سرمربي اين تيم مجبور شد بين بازي ليگي با پيکان و بازي حذفي با نود اروميه يکي را انتخاب کند که برانکو دومي را برگزيد. استنباط برانکو اين بود که ديدار با نود اروميه سبک‌تر است، اما در عمل اين ايده اثبات نشد. پرسپوليس خيلي سخت توانست نود را با تک‌گل محمد انصاري شکست بدهد؛ بازيکني که دقايقي قبل از گل بايد به‌خاطر خطا روي مهاجم حريف اخراج مي‌شد!

قطعا اگر پرسپوليس آن بازي را مي‌باخت، تحت شديدترين فشارها قرار مي‌گرفت و در فاصله اندک تا ديدار با السد، وارد بحران مي‌شد. حتي 120 دقيقه‌اي شدن آن ديدار هم بدجوري به پرسپوليس لطمه مي‌زد. بدتر اينکه با اين جابه‌جايي، باشگاه ناچار شد تعهد کتبي بدهد که با انتقال بازي پيکان به فيفادي مشکلي ندارد؛ آن‌چه باعث شد قرمزها در اوج دست‌تنگي، بدون 3 بازيکن اصلي‌شان به ديدار تيم جلالي بروند. البته خوش‌شانسي برانکو اين بود که پرسپوليس در هر دو مسابقه پيروز شد و مشکلي پيش نيامد.

مردي با 2 چهره
برانکو ايوانکوويچ در دل يک جنگ بزرگ با کارلوس کي‌روش است که در آن هر حرکت طرفين عليه هم نشانه‌شناسي مي‌شود. سرمربي پرسپوليس البته در داخل کشور معمولا سعي کرده جانب مدارا و بردباري را حفظ کند. به ندرت مي‌شود از او مصاحبه‌اي تند و آتشين عليه تيم ملي پيدا کرد يا او را در موقعيت آغازکننده يک جدل ديد. با وجود اين برانکو در گفت‌وگو با رسانه‌هاي کشور خودش ناگهان چهره دومش را بروز مي‌دهد. او تا به حال چندين بار در گفت‌وگو با مطبوعات و سايت‌هاي کرواسي از خطوط قرمز رد شده است؛ درست مثل زماني که به آن‌ها گفت کي‌روش هم بدون افتخار از فوتبال ايران خارج خواهد شد. برانکو احتمالا غافل بوده از اينکه اين مصاحبه‌ها در ايران هم ترجمه مي‌شود. البته بعد از انتشار سخنان جنجالي او در کشور، سرمربي پرسپوليس موضوع را تکذيب کرد، اما خيلي بعيد است که يک خبرنگار در کرواسي نقل قولي از برانکو را عليه کي‌روش جعل کند. واقعا چرا بايد اين کار را بکند؟

ديگر نه تا اين حد
معمولا همه مربيان در دنيا وانمود مي‌کنند اشتباهات داوري بيشتر به ضرر آن‌ها بوده و اين چيز عجيبي نيست، اما برانکو در اين مورد بدجوري دچار زياده‌روي شد. او مي‌توانست بگويد در مجموع 4 سالي که در ايران کار مي‌کند برايند اشتباهات به زيانش بوده؛ حرفي که شايد نمي‌توانست غلط باشد. اما اينکه سرمربي پرسپوليس مي‌گويد در اين مدت يک اوت اشتباه هم به ما هديه نشد، ديگر خيلي زياده‌روي است؛ آن‌قدر که حتي يک مربي هم در جهان نمي‌تواند چنين حرفي بزند.

منبع: همشهري ورزشي