بزرگنمايي:

چه خبر - شانس قهرماني تيم برانکو کم نيست

اختلاف ساعت ايران و ژاپن کار خودش را کرد و در نهايت اين موضوع به ضرر پرسپوليس تمام شد. اين اختلاف ساعت بسيار زياد و لازم بود تا تدابير بهتري در اين زمينه انديشيده شود اما با همين شرايط هم پرسپوليس در نيمه اول يک نمايش بسيار خوب ارائه کرد. براي بازيکنان حرفه‌اي که نياز دارند همه چيزشان ازجمله زمان استراحت و تغذيه، تنظيم و سر وقت باشد، اما موضوع اختلاف ساعت زياد بين دو کشور باعث شد تا مشکلاتي برايشان ايجاد شود.

معمولا حل چنين مشکلي يک هفته طول مي‌کشد و معتقدم که اگر بازيکنان مي‌خواستند با مشکل افت بدني به خاطر اختلاف ساعت مواجه نشوند به‌طور قطع تيم بايد يک هفته زودتر به ژاپن سفر مي‌کرد که البته اين موضوع نيز مستلزم هزينه‌هاي هنگفت بود. ا

ز سوي ديگر پرسپوليس تازه يک هفته قبل ديدار نيمه‌نهايي را برگزار کرده بود و عملا امکان سفر زودهنگام به ژاپن وجود نداشت تا يک بار ديگر عدم برنامه‌ريزي درست از سوي کنفدراسيون فوتبال آسيا، اين چنين معايب خود را به رخ فوتبال باشگاهي اين قاره بکشد!
براي پرسپوليسي‌ها مهم بود که قبل از اين ديدار خوب استراحت کنند اما به خاطر دلايلي که برشمردم اين مهم محقق نشد ولي خوشبختانه مشابه همين مشکل هفته آينده براي کاشيمايي‌ها در حين ديدار با پرسپوليس در ورزشگاه آزادي ايجاد خواهد شد و ان‌شاءالله همين افت بدني به خاطر اختلاف ساعت باعث شود تا کار پرسپوليس براي کسب عنوان قهرماني راحت شود.

معتقدم نيمه اول را پرسپوليس با برنامه و عالي پشت سر گذاشت و توانست به هدفش برسد، هرچند رسيدن تا همين مرحله از مسابقات نيز شاهکاري بود که با سنگ تمامي که اعضاي تيم گذاشتند، خلق شد. در مجموع نيز با توجه به شرايط حاکم بر تيم و بسته بودن دو پنجره نقل‌وانتقالات، تيم در نيمه اول عالي بازي کرد و حتي مي‌توانست به گل هم برسد اما در نيمه دوم همه چيز به‌هم ريخت و متاسفانه دو گل هم دريافت کرديم.
در نيمه اول از لحاظ بدني بازيکنان شرايط خوبي داشتند و ژاپني‌ها بيشتر تماشاگر بودند و مالکيت و جريان بازي به پرسپوليس تعلق داشت. در نيمه دوم هم بازيکنان با جان‌و‌دل دفاع مي‌کردند و در هر منطقه‌اي از زمين پرس کاشيما در دستور کار قرار داشت اما در اين نيمه عدم کنترل توپ در مناطق مختلف زمين باعث شد تا مالکيت به نفع کاشيما تغيير پيدا کند. در همين نيمه توپ‌ها به راحتي از دست رفت و کمبود يک طراح، يک بزرگ‌تر و يک ليدر در مرکز ميدان باعث شد تا شرايط و اتفاقات در نيمه دوم به سود پرسپوليس نباشد و در نهايت تيم حريف با دو گل برتري‌اش را تحميل کند.
در اين نيمه بازيکنان سعي مي‌کردند در هر نقطه‌اي که توپ را مي‌گيرند با يک بازي مستقيم، آن را دفع کنند که در نهايت فقط 10 ثانيه طول مي‌کشيد تا دوباره کاشيما بر توپ و ميدان مسلط شده و يک حمله جديد را پايه‌ريزي کند.
با همه اين تفاسير اما کاشيما خود را تيمي شکننده نشان داد و به هيچ‌وجه نمي‌توان با بازي‌اي که ديروز از اين تيم ديديم، به بازي برگشت اميدوار نباشيم. اگر پرسپوليسي‌ها بتوانند وسط زمين را بگيرند، مطمئنا توانايي خلق فرصت‌هاي بيشتر و زدن ضربه نهايي به حريف را خواهند داشت. مطمئنم همين شرايط سختي که پرسپوليسي‌ها داشتند براي ژاپني‌ها دو برابر دشوار‌تر خواهد بود چراکه جدا از مسافت پروازي طولاني، بحث جو رواني و فشار وحشتناک هواداران در ورزشگاه آزادي هم به آن اضافه خواهد شد و بسيار بيشتر از هر زمان ديگري مي‌توان به قهرماني اميدوار بود.
به اين مهم خيلي اميدوارم و اصلا دور از انتظار نيست. اتفاقا از نظر من کار سختي هم نيست. اگر بچه‌ها بخواهند و عاقلانه، به دور از احساس و با برنامه‌ريزي مناسب بازي کنند، قطعا مي‌توان در پايان بازي برگشت جشن قهرماني آسيا را برپا کرد.

منبع: نوشته رضا ترابيان