چه خبر - علت خجالتي بودن شديد کودکان
دکتر محمدرضا کاظمي فوق‌تخصص روانپزشکي کودک و نوجوان، با بيان اينکه خجالت يکي از عواطف بشر است که ارتباط نزديکي با اضطراب دارد، گفت: در واقع خجالت نوعي از اضطراب به شمار مي‌رود که منشا آن اعتماد به نفس ضعيف است. فرد خود را در مقايسه با ديگران دست کم مي‌گيرد و هميشه تصور مي‌کند کارهاي او مورد نظر و توجه اطرافيان است.
اين فوق‌تخصص روانپزشکي کودک و نوجوان درباره ويژگي‌هاي يک کودک خجالتي گفت: اين دسته از کودکان نمي‌توانند به صورت عادي صحبت کنند. آنها از ابتدا از اطرافيان و همسالان خود کناره‌گيري مي‌کنند و مدام به والدين و آشنايان خود مي‌چسبند. کودکان خجالتي همواره نشانه‌هايي از اضطراب، دستپاچگي، تپش قلب، لرزيدن صدا و ناتواني در انجام کار دارند.
وي با بيان اينکه عوامل محيطي در بروز خجالت و کمرويي در کودکان موثر است، افزود: گاهي اوقات خجالتي بودن در ذات و سرشت کودک نهفته است، يعني منشا آن زيستي بوده و به صورت ژنتيکي منتقل شده است، اما در همه موارد خجالتي بودن زمينه ارثي ندارد و گاهي زمينه‌هاي ارثي با عوامل محيطي تقويت مي‌شود که از جمله اين عوامل مي‌توان به تجربه‌هاي کودک، يادگيري از محيط و سرکوب اعتماد به نفس توسط بزرگترها اشاره کرد.
والدين بايد محيط آرام ايجاد کرده و به کودک فرصت شناخت استعدادهاي خود را بدهند. کودک بايد کارهاي مورد علاقه‌اش را حتي درصورت اشتباه بودن، تحت نظارت والدين انجام دهد و به آهستگي اشتباهاتش را اصلاح شود. سرکوب هيجان‌ها، ايراد گرفتن و نکته سنجي زياد، سبب بروز، افزايش و تداوم خجالت در کودک مي‌شود.
اين فوق‌تخصص روانپزشکي کودک و نوجوان، يادآور شد: پدر و مادر مضطرب و خجالتي که خود از اجتماع دوري مي‌کنند مستعد پرورش کودکان خجالتي هستند، زيرا کودک با الگوبرداري از والدين، موقعيت‌هاي اجتماعي را ترسناک مي‌پندارد. همچنين کودکاني که در طفوليت به مجالس عمومي برده نمي‌شوند، وقتي بزرگ مي‌شوند افراد خجول و کمرويي هستند. بعضي از پدرومادرها به قدري به کارهاي خود مشغولند که همواره کودک را از انجام کارهاي مورد علاقه‌اش باز مي‌دارند تا بتوانند با خيال راحت به کار خود بپردازند. کودک پس از مدتي به اين شيوه عادت مي کند و در نتيجه کمرو مي‌شود.
والدين بايد کودک را به خاطر هربار تلاش مثبت، تشويق کنند تا او پيشرفت کند. مسئوليت را متناسب سن به آنها محول کنند و بابت تلاش‌شان و نه نتيجه حاصل شده، کودک را مورد حمايت قرار دهند. اگر خجالت در کودکي درمان نشود، اثرات آن به شکل ناتواني در استفاده از توانمندي‌هاي ذهني و عملي، مخفي کردن استعدادها و شرم از حضور در اجتماع در سنين بزرگسالي بروز مي‌کند.
کاظمي با توجه به اهميت درمان حس خجالت و کمرويي در دوره کودکي، گفت: اگر اضطراب‌هاي کودک خيلي شديد باشد، علاوه بر راهکارهاي غيردارويي، مي‌توان از درمان‌هاي دارويي هم استفاده کرد.
منبع: salamatonline.ir