چه خبر - رويکـردهاي غيـرپزشـکي بـراي جلوگيري زوال عقـل، موثر تر از رويکرد هاي پزشکي است
به گفته موسسه ملي کهنسالي (NIA)، شايع‌ترين نوع زوال عقل يعني بيماري آلزايمر، تقريبا 5 ميليون نفر را در ايالات متحده با سن 65 سال به بالا تحت تاثير قرار مي‌دهد. با اين وجود، اين تنها يکي از انواع فراوان اين بيماري است و بر اساس تخمين NIA، بين 20 تا 40 درصد از افرادي که مبتلا به اين اختلال تشخيص داده شده‌اند، دچار انواع ديگري از آن هستند.
برخي از عوامل خطر ابتلا به زوال عقل که قبلا توسط NIA شناسايي شده‌اند، عبارت‌اند از: سن، مصرف الکل، ديابت، فشار خون بالا، افسردگي و سيگار کشيدن.
محققان شش عامل سبک زندگي را شناسايي کردند که مديريت مناسب آنها مي‌تواند به پيشگيري از زوال عقل کمک کند. آنها در کنار اين شش عامل، سه مداخله غيرپزشکي با اثر مشابه را مشخص کردند. اين گزارش ادعا مي‌کند که حدود 35 درصد از موارد ابتلا به زوال عقل به اين نه عامل وابسته هستند.
هيچ‌گاه براي پيشگيري از زوال عقل دير نيست
متخصصان ميگويند که اين عوامل خطر بايد در هر مرحله از زندگي، از دوران کودکي تا کهنسالي، مورد توجه قرار گيرند. اين گزارش تاکيد مي‌کند که اين گام‌ها مي‌توانند ميزان نرخ بروز زوال عقل را تا 20 درصد کاهش دهند.
در سن بالا، اجتناب کردن از سيگار کشيدن، مقابله با افسردگي، کنترل ديابت، انجام تمرينات جسماني بيشتر و داشتن زندگي اجتماعي فعال‌تر بسيار مهم است. محققان همچنين اضافه مي‌کنند که اين موضوع مي‌تواند بروز زوال عقل را تا 15 درصد بيشتر کاهش دهد.
تمرکز زيادي بر ساخت داروها براي جلوگيري از زوال عقل، از جمله بيماري آلزايمر، وجود دارد، اما به رغم تلاش‌ها براي يافتن داروهاي پيشرفته براي بيماران، اقدامات غير دارويي مي‌توانند ميزان موفقيت بيشتري داشته باشند.
ميزان بالقوه تاثير کاهش عوامل خطر مربوط به زوال عقل، بيش از چيزي است که ما مي‌توانيم براي داروهاي آزمايشي تصور کنيم.
تعامل اجتماعي بر داروهاي ضدروان‌پريشي غلبه مي‌کند
جنبه اساسي ديگري که اين گزارش مطرح کرده ، اثربخشي تعامل اجتماعي در درمان بيماران مبتلا به زوال عقل است.
اغلب زماني رفتار پرخاشگرانه و مضطرب بيماران مورد اهميت واقع مي‌شود که صحبت از امنيت و سلامتي آنها است. در اين هنگام داروهاي ضدروان‌پريشي مورد استفاده قرار مي‌گيرند. داروهاي ضدروان‌پريشي به طور معمول براي درمان آشفتگي و پرخاشگري مورد استفاده قرار مي‌گيرند، اما نگراني قابل‌توجهي در مورد اين داروها به علت افزايش خطر مرگ‌و‌مير، عوارض جانبي قلبي عروقي، عفونت‌ها و خواب‌آوري زياد وجود دارد.
شواهد به استفاده موثرتر از مشارکت اجتماعي، به‌جاي آرام‌بخش‌ها تاکيد دارند. آنها نشان دادند که افزايش فعاليت‌هاي اشتراکي و ارتباط اجتماعي، در مقابله با اضطراب و پرخاشگري موفق‌تر است. به گفته پژوهشگران: «تضعيف عوامل خطر، راهي قدرتمند را براي ما فراهم مي‌کند تا بار جهاني زوال عقل را کاهش دهيم».
منبع: sepidonline.ir