چه خبر - آيا زبان بدن را هميشه درست متوجه مي شويم؟
زبان بدن بسيار پيچيده‌تر از آن چيزي است که معمولا فکر مي کنيم. در ادامه به چهار اشتباه برداشت رايج اشاره مي‌شود که افراد در تعبير و تفسير زبان بدن ديگران مرتکب مي‌شوند، پس موارد زير را خوب به خاطر بسپاريد:
لبخند هميشه به معناي لبخند نيست
پژوهش‌ها نشان مي‌دهد که انسان‌ها، به خصوص زنان، گاهي ناراحتي خود را با لبخند پنهان مي‌کنند. در يک پژوهش در محيط مصاحبه شغلي، زماني که به زنان حرف نامناسبي زده مي‌شد، آن‌ها غالباً ناراحتي خود را پشت يک لبخند مصنوعي پنهان مي‌کردند. مشکل اينجاست که برخي مردان اين لبخند را به عنوان پاسخ مثبتي در نظر مي‌گرفتند و به کار خود ادامه مي‌دادند. پژوهش روي حالات چهره، تفاوت بين لبخند واقعي از روي شادي و لبخند مصنوعي را مشخص کرده است. کليد تفسير لبخند در چشمان است. لبخند واقعي باعث تنگ شدن و بسته شدن چشم‌ها مي‌شود و گوشه‌هاي چشم را فشرده مي‌کند.
ما هميشه نمي‌توانيم حقيقت را از دروغ تشخيص دهيم
پژوهش‌ها نشان مي‌دهند افراد بسيار کمي هستند که مي‌توانند در شرايطي که احتمال کمي دارد، دروغ را تشخيص دهند. ما معمولاً در تعبير نشانه‌هاي پيچيده غير کلامي ماهر نيستيم و دروغ گفتن يک تعامل معمولاً پيچيده است. اين بدين خاطر است که که نشانه‌هاي غير کلامي را به درستي نمي‌فهميم و درگير گرايش‌ها وکليشههاي اجتماعي خودمان درباره دروغ گفتن هستيم. يعني هر کدام از ما در دنياي ذهني خود تصويري از دروغ گفتن و فرد دروغ‌گو داريم که حقيقتاً چندان به واقعيت نزديک نيست. در يک پژوهش نشان داده شد که در واقع افراد هنگام دروغ گفتن نسبت به زماني که حقيقت را مي‌گفتند، ارتباط چشمي بيشتري برقرار مي‌کردند، چرا که در باور عامه زياد مطرح مي‌شود که افراد هنگام دروغ گفتن چشم خود را مي‌دزدند و فرد معمولاً با دانستن اين امر، تلاش مي‌کند با عمل به خلاف آن دروغ خود را بپوشاند.
تماس بدني به معناي علاقه نيست
ما باور داريم که تماس بدني نشانه اين است که به فرد ديگري علاقه داريم، اما تماس مي‌تواند معاني متعددي داشته باشد. پژوهش‌هاي انجام شده روي جنسيت و تماس بدني نشان مي‌دهد که برخي اوقات مردان براي القاي حس سلطه خود تماس با ديگري تماس بدني برقرار مي‌کنند. همچنين در پژوهش جالب ديگري نشان داده شده است که پيشخدمت‌هايي که در زمان گرفتن سفارش يا زمان‌هاي ديگر تماس بدني کوتاهي با مشتري خود برقرار مي‌کنند، انعام بيشتري مي‌گيرند. تفاوت‌هاي فردي هم در تماس بدني مطرح هستند، برخي افراد عادت به اين دارند که بسيار ديگران را لمس کنند و عده‌اي هم هستند که عموماً از لمس کردن ديگران اجتناب مي‌کنند. فردي که از دسته اول است، ممکن است براي نگه داشتن توجه شما روي خود، بازويتان را نگه دارد، اما اين لزوماً به اين معنا نيست که احساسات مثبتي نسبت به شما دارد.
گفتن يک صدا و حرف مانند " م " و يا ”اوم” در ميان مکالمه لزوماً به معناي اضطراب نيست
ممکن است افراد زيادي به شما اين اصل اشتباه را گفته باشند: پر کردن مکث‌هاي بين صحبت‌ها هنگام سخنراني کردن با گفتن “اوم” يا صداهاي ديگر به معناي مضطرب بودن يا فراموش‌کاري شماست. اين اصل واقعاً درست نيست. در واقع جايگزين کردن سکوت هنگام مکث بين صحبت‌ها با يک صدا، مي‌تواند جريان ارتباط و مکالمه را زنده نگه دارد. پژوهش‌ها نشان داده‌اند، افرادي که هنگام مکث در بين سخنراني سکوت نمي‌کنند، نمره بهتري از شنوندگان خود مي‌گيرند. اين شايد بدين خاطر باشد که “اوم”ها فضاي مرده بين کلمات و عبارات را پر مي‌کنند و سخنراني را به نظر رونده‌تر و بدون وقفه نشان مي‌دهند.
ما مي‌توانيم تعبيرکنندگان بهتري از ارتباط غير کلامي باشيم، اما اين امر به زمان و تمرين زيادي نياز دارد. يک استراتژي خردمندانه اين است که به “عقل سليم” و “باور عمومي” اتکا نکنيم و بدون داشتن مبناي تجربي درست، معنايي را براي يک نشانه غير کلامي در نظر نگيريم. البته اين امر دشوار است، چرا که لغت‌نامه‌اي با موضوع زبان بدن وجود ندارد.
منبع:sepidehdanaei.net