چه خبر - علائم اختلال دو قطبي Bipolar Disorder که هشدار دهنده هستند

افراد مبتلا به اختلال دوقطبي، اغلب دوره هايي از حالت افسردگي(خلق پايين) و يا مانيا ( خلق بالا) را به صورت توآم دارند که با تشريح افسردگي و جنون هماهنگي دارد. وقتي بيماري فرد، از اين الگوي کلاسيک پيروي مي کند، تشخيص اختلال دوقطبي نسبتا آسان است. اما اختلال دوقطبي ميتواند مرموزباشد.

نشانه ها و علائم ميتوانند انتظار داشتن يک توالي جنون ادواري ( جنون ادواري که همان اختلال دوقطبي است ، يکي از اختلالات خلقي محسوب مي شود . شيوع بيماري در حدود 1 درصد است . شيوع آن در زن و مرد يکسان است . سن متوسط شروع 30 سالگي است. در مطلقه ها و مجرد ها بيشتر است . در طبقات بالاي اقتصادي – اجتماعي بيشتر ديده مي شود. در مورد علت بروز آن بايد گفت که عوامل ژنتيکي ، رواني – اجتماعي و بيولوژيک در بروز آن دخالت دارند ) ( شما انتظار داشتن جنون ادواري در اين افراد را داريد) را نيز تحريک کنند. دوره شيدايي خفيف يا جنون خفيف، به ندرت ميتواند کشف نشده باقي بماند.

افسردگي ميتواند جنبه هاي ديگري از بيماري را تحت الشعاع قرار دهد، چنانچه سوءمصرف مواد وجود داشته باشد، در پشت پرده افسردگي پنهان خواهد ماند. اگر نشانه ها و علائم ( افسردگي و مانيا ) آشکار نباشند، تشخيص، با مشکل روبرو خواهد شد و چنانچه علائم با هم اتفاق بيفتند، اختلال دوقطبي را مي سازند.

حقايقي در باره اختلال دوقطبي که شايد درباره آن اطلاعي نداشتيد

- نزديک به 20 % از کساني که از افسردگي به پزشک خود شکايت ميکنند، در واقع اختلال دوقطبي دارند.

- نيمي از افرادي که به عنوان دوقطبي شناخته شده اند، به دليل وجود مانيا، قبل از تشخيص اين اختلال، به نظر بسيار حرفه اي و فعال نشان داده مي شوند.

- به طور ميانگين، بعد از شروع نشانه ها، ده سال طول مي کشد تا افراد در مورد اختلال خود وارد فاز درمان شوند. البته يک قسمت از آن هم به دليل تآخير در تشخيص درست است.

- اغلب افراد مبتلا به اين اختلال، همچنين داراي شرايط رواني ( مثل سوءمصرف مواد و يا اضطراب) هستند که بطور کلي تشخيص درست را بيشتر چالش برانگيز خواهد کرد.

اختلال دوقطبي، اغلب با افسردگي تنها اشتباه گرفته مي شود

اغلب در افراد مبتلا به اختلال دوقطبي تنها وجود افسردگي تشخيص داده ميشود . در اختلال دوقطبي نوع دو، افراد، دوره هايي از شيدايي را به صورت خفيف احساس ميکنند و احساس خستگي ناشي از افسردگي آنها، مانع از احساس شيدايي در آنها ميشود. اين افراد ممکن است حتي در يک روز هر دو احساس افسردگي و مانيا را تجربه کنند.

در اختلال دوقطبي نوع يک، افراد مبتلا، زمان بيشتري را با نشانه هاي افسردگي سپري کرده و به اصطلاح افسردگي در آنها غالب است، البته افزون بر اين دوره ها، فرد زماني را نيز با دوره هيپوماني يا جنون مي گذراند . در اختلال دوقطبي نوع يک، دوره هاي افسردگي و نشانه هاي آن، سنگين تر از دوره هاي مانياست. گاهي چند هفته طول خواهد کشيد تا فرد دوره ديگر را تجربه کند.(بطور مثال سه دوره افسردگي و يک دوره مانيا احساس ميشود که گاهي هر دوره چند هفته طول خواهد کشيد). گرچه که در اختلال دوقطبي نوع يک، دوره هاي شديد مانيا به آساني قابل تشخيص است.

اختلال افسردگي اساسي ، اغلب به عنوان افسردگي تک قطبي ( که از اختلال دوقطبي نوع دو متمايز است) نيز ناميده ميشود . در افسردگي تک قطبي، دوره هايي از جنون خفيف ( مانيا) ديده نمي شود، در حالي که در اختلال دوقطبي، اين دوره ها وجود دارند . هر فردي که براي افسردگي ارزيابي مي شود، بايد وجود شيدايي و يا دوره هايي از جنون در طول عمرش، بررسي و ارزيابي شود.

اختلال دوقطبي و سوءمصرف مواد ميتوانند شريک يکديگر باشند

سوءمصرف مواد، اغلب اوقات روند تشخيص و درمان اختلال دوقطبي را پيچيده و بغرنج مي سازد. در واقع، سوءمصرف مواد، شريک اختلال دوقطبي در جنايت است. مطالعات نشان داده است که 60% افراد مبتلا به اختلال دوقطبي، مصرف مواد مخدر يا الکل را نيز دارند. چنانچه هردوي اين اختلالها ( سوءمصرف مواد – اختلال دوقطبي) همزمان در فردي وجود داشته باشند، و از طرف ديگر سوءمصرف فرد، درمان نشده باقي مانده باشد، تقريبآ غيرممکن است که اين فرد بتواند تغييرات خلق و خوي خود را در اختلال دوقطبي اش، اداره کند( اختلال دوقطبي ، پشت پرده مصرف مواد پنهان مي ماند) . همچنين وقتي فردي، بطور فعال و مستمر مواد مصرف ميکند، به دليل نوسانات خلقي ناشي از مصرف مواد، روند تشخيص قطعي اختلال دوقطبي در فرد، دچار مشکل خواهد شد.

موادي مثل الکل و کوکائين، ميتوانند پشت پرده اختلال دوقطبي پنهان بمانند. براي مثال، افرادي که کوکائين مصرف ميکنند، آن هم در سطح بالا، ممکن است دوره هايي از شيدايي را از خود نشان بدهند در صورتي که به واقع داراي جنون نيستند و يا برعکس، هنگامي که اثر مواد از بين رفت، حالت افسرده از خود نشان بدهند، در صورتي که افسردگي ندارند.

برخي از افراد مبتلا به اختلال دوقطبي، به دليل يک قسمتي از تکانشگري ( تکانشگري طيف گسترده اي از رفتارهايي است که روي آن کمتر تفکر شده، به صورت رشد نايافته براي دستيابي به يک پاداش يا لذت بروز مي کنند، از خطر بالايي برخوردارند و پيامدهاي ناخواسته قابل توجهي را در پي دارند) و بي مبالاتي مربوط به دوره هاي مانياي خويش، از الکل و مواد نيز استفاده ميکنند. در بقيه حالات، ممکن است که اين تنها يک اختلال سوءمصرف مواد بطور مستقل باشد، که آن نيز به درمان مخصوص خودش نياز دارد.

سوءمصرف مواد، ممکن است باعث شود تا دوره هاي مانيا و افسردگي، به دفعات بيشتر و يا شديدتر در فرد مبتلا رخ دهد. از طرف ديگر، هنگامي که فرد مبتلا، الکل و يا مواد مخدر مصرف ميکند، داروهاي مخصوص براي درمان اختلال دوقطبي، اغلب کمتر اثربخش هستند.

آيا نوجوان شما مبتلا به اختلال دوقطبي است؟

اختلال دوقطبي، عموما خود را در اواخر نوجواني نشان مي دهد. اين اختلال در سنين نوجواني بسيار جدي است و اغلب شديدتر از سنين بزرگسالي خود را نشان مي دهد. امکان اقدام به خودکشي در نوجوانان مبتلا به اين اختلال، بالا است.

متاسفانه، اختلال دوقطبي در نوجوانان، در بسياري مواقع تشخيص داده نشده و در نتيجه درمان هم نمي شود. تا حدي دليل آن نيز، اين است که نشانه ها در دوران بلوغ خود را نشان مي دهند، سنيني که نوجوان اغلب معيارهاي تشخيصي دقيقي که بتواند اين دو را از هم تميز دهد، ندارد. برخي کارشناسان عقيده دارند که اختلال دوقطبي، در بچه ها و يا نوجواناني با سن کمتر، ميتواند بيشتر تشخيص داده شود، بخصوص زماني که نشانه هايي از نوسانات خلقي و يا رفتارهاي درهم گسيخته را به جاي تغييراتي از انرژي و يا الگوي خواب خود نشان مي دهند. تا حدي به اين دليل که اختلال بي نظمي در خلق و خو و رفتارهاي درهم گسيخته که در تشخيص اين بيماري استفاده مي شود، جزو شرح نوجواني ( در نوجواناني با سن بالاتر ) است.تحريک پذيري مداوم، طغيان شديد، تغييرات خلق و خوي.

نشانه هاي اختلال دوقطبي ممکن است غيرعادي باشند. البته نبايد سريع و يکسره به سمت تشخيص افسردگي جنون، بيش فعالي، اختلالات اضطرابي و سوءمصرف مواد رفت. چون اغلب در يک نوجوان بيشتر اين علائم موجود هستند و ممکن است وجود اين علائم، يک تصوير پشت پرده و گيج کننده اي از نوجوان به ما بدهد.

برخي نشانه ها که ممکن است يک نوجوان مبتلا به اختلال دوقطبي از خود نشان دهد

- وجود دوره هايي نامتعارف از پرخاشگري و عصبانيت.

- بزرگنمايي و خودراي بودن.

- آسان به گريه افتادن و غمگيني مکرر.

- براي احساس آرامش، نياز به خواب کمتر داشتن.

- وجود برخي رفتارهاي تکانشي نامتعارف.

- دمدمي مزاج بودن.

- گيجي و عدم تمرکز.

ساير نشانه هاي پنهان که ممکن است در يک اختلال رواني ظاهر شوند و البته مستلزم ارزيابي است، عبارتند از :

-احساس به دام افتادن.

– پرخوري.

– نگراني بيش از حد و اضطراب .

ساير مواردي که براي تشخيص اختلال دوقطبي، بايد علاوه بر موارد مذکور درنظر گرفته شود عبارتند از :

- افسردگي اساسي يا تک قطبي.

- اختلالات اضطرابي.

- اختلال سوءمصرف مواد.

- اختلالات سازگاري.

- اختلال بيش فعالي.

- اختلالات شخصيت مثل اختلال شخصيت مرزي.

اين مهم است که به ياد داشته باشيم که گاهي اوقات، برخي از اين نشانه ها، حتي در يک نوجوان يا بزرگسال سالم نيز اتفاق مي افتد. زماني بايد نگران شد که آنها، الگوهايي را در يک دوره هايي شکل ميدهند که با زندگي روزمره آنها تداخل دارد. بچه ها و نوجواناني که اين علائم را دارند و احتمال اختلال دوقطبي در آنها بالا مي رود، بايد توسط يک روانپزشک و يا روان شناس متخصص در اختلالات خلق و خو، به طور دقيق ارزيابي شوند.



منبع: سيمرغ

http://www.CheKhabar.ir/News/66342/تفاوت اختلال دوقطبي و افسردگي