چاپ

چه خبر - کوهنوردي ورزشي خطرناک است که نياز به آمادگي روحي و جسمي بالا دارد تا بتوان در مقابل مشکلات مقاومت کرد . کوهنوردان مي‌توانند از استراتژي‌هاي مختلف براي بالا بردن کارايي خود استفاده کنند. ورزش کردن در ارتفاع زياد واکنش‌هاي فيزيولوژيک و رواني زيادي به همراه دارد. با وجود اکسيژن اندکي که در ارتفاع زياد وجود دارد، چنين تبعاتي تعجب آور نيست.

واکنش‌هايي که در ارتفاع بالاي 1500 متر اتفاق مي‌افتد شامل ضربان قلب بالا، استرس، کمبود مايعات در بدن، تخليه گليکوژن بدن، کم شدن توانايي ورزش و کاهش کارايي سيستم‌ ايمني بدن مي‌شود. بنابراين ورزش کردن در ارتفاعات سخت تر از ورزش کردن در سطح درياست. کوهنوردي نياز به توانايي بالايي دارد که هم قدرت و هم استقامت را در بر مي‌گيرد.

صعود به ارتفاع بالاتر از سه هزار متر باعث ايجاد مشکلات فيزيولوژيک زيادي مي‌شود، زيرا در اين ارتفاع فشار اکسيژن هوا کم است. کم شدن اکسيژن موجود در عروق باعث ايجاد اختلالات فيزيولوژيکي و رواني زيادي مي‌شود که کوه زدگي يا AMS را به وجود مي‌آورد. AMS باعث کمبود نفس، سردرد، بي‌خوابي، سرگيجه و خستگي غير عادي مي‌شود. کوه زدگي باعث کم شدن کارايي شناختي، قوه تعقل، تمرکز، حافظه، هماهنگي چشم و دست و کنترل عصبي و عضلاني مي‌شود.

AMS شرايط بسيار خطرناکي را ايجاد مي‌کند: تورم شش‌ها و تورم مغز. درمان اين شرايط بايد سريع صورت بگيرد تا از آسيب ديدگي‌هاي طولاني مدت جلوگيري شود. کساني که دچار اين شرايط مي‌شوند بايد هر چه سريع‌تر به ارتفاعات پايين تر بروند.

در ارتفاعات بالا کوهنوردان ممکن است دچار يخ زدگي شوند. همچنين در اين ارتفاعات آفتاب سوختگي يکي از مشکلات شايع است که بر سلامت کوهنوردان تاثير منفي مي‌گذراند.

AMS معمولا در اولين و دومين روز خود را نشان مي‌دهد، اما در کساني که به شرايط عادت کنند، کم‌کم کاهش مي يابد. تعداد نشانه ها و شدت آنها بستگي به افراد دارد. استراتژي‌هاي مختلفي براي مديريت مشکلات در کوهنوردي وجود دارد. ممکن است بعد از چندين بار قرار گرفتن در موقعيت سخت کوه براي کوهنورد شرايط آسان‌تر شود. کوهنوردان بايد بدانند که مي‌توانند با مشکلات فيزيولوژيکي مقابله کنند. آمادگي از قبل، بالا بردن هوش احساسي، تفکر مثبت و تصور کردن موفقيت راه‌هايي براي غلبه بر مشکلات هستند.

کوهنوردان بايد براي صعود خود برنامه‌ريزي کنند. وقتي که آنها مي‌خواهند به ارتفاع بالاي دو هزار متر صعود کنند بايد از کوه زدگي و علائم آن آگاه باشند. علائم کوه زدگي شبيه علائم خستگي هستند. بنابراين اين مهم است که آنها بدانند علائم کوه زدگي چه زماني شروع مي‌شود و کدام قسمت آن سخت‌تر است. در ارتفاعات اين مهم است که فرد علائمي را که مشاهده مي‌کند ناديده نگيرد. مهم‌ترين نکته در آمادگي اين است که تشخيص دهيد چه احساسي در ارتفاعات خواهيد داشت، به اين ترتيب مي‌توانيد براي مقابله با آنها برنامه‌ريزي کنيد. هوش احساسي يا تشخيص احساساتي که بر کارايي تاثير مي‌گذارند و تغييرات اين احساسات مي‌تواند به کنترل و مديريت آنها کمک کند. تشخيص حالات احساسي در ديگران نيز اهميت دارد. همه کساني که در يک گروه کوهنوردي هستند ممکن است دچار استرس‌هاي مشابه شوند.

ارزيابي احساسات را مي‌توان با درخواست از کوهنورد براي بيان احساسش درباره شرايط موجود در ارتفاعات شروع کرد. اگر فرد هنوز کوهنوردي را شروع نکرده است بايد اين سوال را درباره شرايط مشابه افراد پرسيد. سپس فرد بايد تمام احساسات خود را يادداشت کند و بنويسد که در چنين شرايطي چگونه عمل کرده است و چقدر موفق بوده است. بدين شکل کوهنورد از احساسات خود مطلع مي‌شود، جنبه‌هاي مثبت و منفي آن را مي‌فهمد و در طي زمان مشکلات را حل مي‌کند.

حمايت اجتماعي نيز در موفقيت در کوهنوردي موثر است. حمايت از ديگر کساني که در گروه کوهنوردي هستند، استراتژي براي پيشرفت بهتر در روحيه افراد است. با وجود اين که جنبه‌هاي کوهنوردي اکثرا فردي هستند، بايد دانست که کوهنوردي به دليل مسائل ايمني اغلب به صورت گروهي شکل مي‌گيرد. بنابراين مسائل اجتماعي مي‌توانند در داشتن تجربه اي مثبت تاثيرگذار باشد. در کوهنوردي مشکلات رواني پيش مي‌آيد زيرا امنيت کم است، تنوع غذايي کم است و با افراد کمي مي‌توان ارتباط برقرار کرد، اما داشتن حمايت اجتماعي بيشتر مي‌تواند از بروز مشکل جلوگيري کند.

همه افراد گروه کوهنوردي بايد مراقب هم باشند. اگر احساس مي‌کنيد نشانه‌هايي از کوه زدگي در شما به وجود آمده است، بايد به ديگران اطلاع دهيد. معمولا افرادي که به کوهنوردي مي‌روند نمي‌خواهند از خود ضعف نشان دهند، بنابراين از اين نشانه‌ها صحبتي نمي‌کنند.

قبل از شروع کوهنوردي همه بايد بدانند که يک گروه منسجم هستند و بايد با صداقت از مشکلاتي که ممکن است براي هر کدام از آنها پيش بيايد صحبت کنند. صميميت و صداقت بين افراد گروه کوهنوردي بسيار مهم است، زيرا راهي که در پيش دارند خطرناک است و آنها به کمک هم احتياج دارند. بايد ديدارهاي مداوم بايد بين اعضاي کوهنوردي شکل بگيرد تا اين انسجام را ايجاد کند و هر کس از مسئوليت خودآگاه شود. ديدار با کساني که در اين راه موفق بوده‌اند به کوهنوردان کمک مي‌کند، زيرا اعتماد به نفس آنها را افزايش مي‌دهد. ديدن ويدئوهاي مربوط به کساني که در اين راه موفق بوده‌اند بسيار مفيد است ، زيرا هم به کوهنوردان روحيه مي‌دهد هم آنها را با مشکلات موجود آشنا مي‌کند.

تفکر مثبت تکنيکي است که براي بالا بردن کارايي از آن استفاده مي‌شود. تفکر و مکالمه مثبت با خود کم‌کم باور کوهنورد را نسبت به خود تغيير مي‌دهد. هدف اين کار بالا بردن تمرکز بيشتر کوهنورد بر مسائل مهم است. مکالمه مثبت با خود بايد از قبل از شروع کوهنوردي شروع شود. براي مثال به جاي اين که کوهنورد به خود بگويد من خسته هستم پس آمادگي جسماني من کم است، بايد به خود بگويد من خسته هستم ،‌ چون ارتفاع زياد است،‌ اما مي‌دانم که اين شرايط موقتي است و بدن من به آن عادت مي‌کند.

کوهنوردان مي‌توانند از استراتژي تصور موفقيت نيز استفاده کنند. تصور شرايط خوب باعث مي‌شود که ورزشکار يا مشکلات مقابله کند. براي مثال کوهنورد بايد خود را تصور کند که فاکتورهاي متعددي را که مشکل ساز هستند، پشت سر مي‌گذارد. البته اين را هم بايد در نظر داشت که نبايد مشکلات را دست کم گرفت اين باعث مي‌شود که اعتماد به نفس کاذب ايجاد شود. کوهنورد هم بايد با مشکلات روبرو شود و آنها را بپذيرد و هم تصور کند که آنها را با موفقيت پشت سر مي‌گذارد.

منبع: isna.ir

مطالب پيشنهادي:حرکات اصلاحي کف پاي صاف+ تصاويراسکوليوز چيست؟+ عکس
تمرينات لاغر کردن ران و باسن+ تصاويرحرکات ورزشي ويژه کارمندان+ تصاوير
فوتباليست هاي چاق+ تصاوير