چاپ

چه خبر - تفاوت بين آنوريسم و سکته مغزي چيست؟

سکته مغزي و آنوريسم مغزي هر دو شرايطي خطرناک و گاهي اوقات مرگبار هستند. آنها مي توانند در هر سني رخ دهند و هر دو مي توانند موجب آسيب دائمي به مغز شوند. پس جاي شگفتي نيست که مردم درباره تفاوت هاي بين سکته مغزي و آنوريسم دچار سردرگمي شوند.
سکته هاي مغزي و آنوريسم هاي مغزي اصطلاحاتي هستند که شايد زياد آنها را شنيده باشيم اما افراد بسياري آشنايي کاملي با معناي آنها ندارند. در هر دو مورد، رگ هاي خوني در سر درگير هستند.

سکته مغزي چيست؟

سکته هاي مغزي زماني رخ مي دهند که جريان خون به بخش هايي از مغز قطع شده که مي تواند موجب مرگ بافت مغز به واسطه عدم دريافت اکسيژن و مواد مغذي شود. سکته هاي مغزي يک مساله سلامت جدي هستند و از دلايل اصلي مرگ و مير و ناتواني بلند مدت در جهان محسوب مي شوند.
دو نوع سکته مغزي وجود دارند. سکته مغزي ايسکميک زماني رخ مي دهد که يک رگ خوني در مغز مسدود شده و بافت مغزي مرتبط با آن به واسطه کمبود اکسيژن و مواد مغذي آسيب مي بيند. نوع ديگر، سکته مغزي هموراژيک است و زماني رخ مي دهد که خونريزي در مغز وجود دارد. سکته هاي مغزي ايسکميک به طور قابل توجهي شايع‌تر از سکته هاي مغزي هموراژيک هستند.

علائم سکته مغزي چه چيزهايي هستند؟

دليل خوبي براي آگاهي از نشانه هاي سکته مغزي وجود دارد زيرا دريافت درمان طي سه ساعت پس از وقوع اين شرايط مي تواند احتمال ريکاوري را افزايش دهد. از جمله نشانه هاي سکته مغزي مي توان به موارد زير اشاره کرد:

بي حسي يا فلج دست، پا يا صورت. اين نشانه به طور معمول در يک سمت از بدن ظاهر مي شود، از اين رو نشانگر خوبي براي سکته مغزي محسوب مي شود. افتادگي دهان در يک سمت يا فرو افتادن دست پس از بلند کردن آن را جدي بگيريد.
مشکلات بينايي. در صورت تجربه يک سکته مغزي ممکن است با تاري يا سياه شدن ديد يا دوبيني مواجه شويد.
مشکلات گفتاري. در صورت تجربه سکته مغزي ممکن است با دشواري در صحبت کردن يا حتي درک اين که افراد ديگر چه مي گويند، مواجه شويد.
سردرد. سردرد شديد و ناگهاني که ممکن است موجب حالت تهوع و استفراغ شود مي تواند نشانه اي از سکته مغزي باشد.
از دست دادن هماهنگي. درصورت تجربه سکته مغزي ممکن است با دشواري در راه رفتن، از دست دادن تعادل يا احساس سرگيجه مواجه شويد.

اگر با اين قبيل علائم و نشانه ها مواجه هستيد با مرکز فوريت هاي پزشکي (115) تماس بگيريد.

آنوريسم چيست؟

آنوريسم مغزي شامل يک بيرون زدگي در ديواره رگ خوني مي شود. خونريزي از يک آنوريسم پاره شده نوعي سکته مغزي هموراژيک محسوب مي شود. اين مي تواند سردرگمي مردم بين سکته مغزي و آنوريسم را توضيح دهد زيرا زماني که آنوريسم پاره مي شود، نوعي از سکته مغزي در نظر گرفته مي شود.

نشانه هاي آنوريسم چه چيزهايي هستند؟

آنوريسم اغلب هيچ نشانه اي ندارد، مگر اين که پارگي در ديواره رگ خوني وجود داشته باشد که به خونريزي منجر شود. در برخي موارد، آنوريسم ممکن است به اندازه اي بزرگ شود که اعصاب را تحت تاثير قرار داده و موجب درد در نزديکي چشم، دو بيني يا بزرگ شدن مردمک چشم شود.
اما در صورت پارگي آنوريسم، علائم شديد به سرعت شکل مي گيرند. بيماران اغلب شکل گيري يک سردرد شديد که آن را بدترين سردرد زندگي خود مي دانند را تجربه مي کنند. سردردها همانند ميگرن طي چند ساعت شکل نمي گيرند و ناگهان آغاز مي شوند. از ديگر نشانه ها مي توان به گردن درد، تشنج، يا تغيير در هوشياري اشاره کرد.
در صورت مواجهه با اين علائم با مرکز فوريت هاي پزشکي (115) تماس بگيريد. پارگي آنوريسم يک شرايط اضطراري پزشکي است و بيمار بايد در کوتاه‌ترين زمان ممکن کمک پزشکي دريافت کند.

عوامل خطرآفرين براي سکته مغزي و آنوريسم چه چيزهاي هستند؟

برخي عوامل خطرآفرين براي سکته هاي مغزي قابل کنترل و برخي غير قابل کنترل هستند. کاهش وزن، ترک سيگار، کاهش سطوح استرس، و پرهيز از الکل و نوشابه هاي رژيمي مي توانند به کاهش خطر ابتلا به سکته مغزي کمک کنند. برخي شرايط ديگر، مانند ديابت، بيماري قلبي، کلسترول بالا و فشار خون بالا مي توانند خطر سکته مغزي را افزايش دهند و همچنين عوامل ژنتيکي، مانند جنسيت (زنان احتمال بيشتري دارد سکته مغزي را تجربه کنند)، نژاد (آفريقايي‌ آمريکايي تبارها، آسيايي‌آمريکايي تبارها، و اسپانيايي‌آمريکايي تبارها با خطر بيشتري مواجه هستند)، يا تجربه سکته مغزي در يکي از اعضاي خانواده به ويژه در سن جواني از ديگر عوامل تاثيرگذار هستند. با افزايش سن، خطر سکته مغزي نيز بيشتر مي شود.
در مورد آنوريسم، بسياري از عوامل خطرآفرين مشابه، مانند سن، فشار خون بالا، سيگار کشيدن و سابقه خانوادگي را مي توان مد نظر قرار داد. اما آنوريسم با بدشکلي سرخرگ ها و سياهرگ ها و آسيب هاي سر يا تومورهاي مغزي نيز مرتبط است.
ژنتيک عاملي کليدي در ابتلا به آنوريسم است. اعضاي خانواده بيماران مبتلا به آنوريسم هاي درون جمجمه اي حتي در غياب يک سندرم ارثي شناخته شده در معرض خطر بيشتري براي ابتلا به آنوريسم قرار دارند.
اگر داراي سابقه خانوادگي آنوريسم هستيد بايد زير نظر قرار بگيريد. آنوريسم هاي درون جمجمه اي پاره نشده بايد سالانه و براي دو تا سه سال زير نظر قرار گرفته و در صورت پايدار بودن شرايط آنوريسم، پس از آن، هر دو تا پنج سال بايد بررسي شوند.

بيشتر بدانيد : کلسترول چيست و براي درمان کلسترول خون چه بايد کرد؟

بيشتر بدانيد : فشار خون چيست؟

چگونه مي توان خطر سکته مغزي يا آنوريسم را کاهش داد؟

چند روش براي کمک به کاهش خطر ابتلا به اين شرايط وجود دارند. دو گزينه بسيار مهم سبک زندگي شامل ترک سيگار و کنترل فشار خون بالا مي شوند. از تغييرات سلامت مهم ديگر مي توان به کنترل کلسترول و ورزش منظم اشاره کرد. کاهش سطوح بالاي کلسترول و ورزش منظم به نظر مي رسد خطر تشکيل آنوريسم را کاهش مي دهند.
براي آنوريسم، چند تغيير سبک زندگي ديگر مي توانند مفيد باشند. در همين راستا، بيماران بايد از سيگار کشيدن، مصرف الکل، داروهاي محرک، داروهاي غير قانوني و فعاليت و فشار بيش از حد به خود پرهيز کنند.

بيشتر بدانيد : چگونه عوارض بعد از سکته مغزي را کاهش دهيم

بيشتر بدانيد : زمان طلايي در سکته مغزي چقدر است؟

بيشتر بدانيد : عبور از هفت خوان سکته مغزي

بيشتر بدانيد : نشانه هاي سکته مغزي که نبايد ناديده گرفته شوند

منبع : asriran.com