چه خبر - 6 منطقه مريخ که پتانسيل گردشگري فضايي دارند!
در اين خبر بنا بر اين مي‌گذاريم امکان گردشگري فضايي و سفر به مريخ براي انسان‌ها مهيا شده است و قصد داريم 6 مکان جذاب سياره سرخ را که ممکن است مقصد گردشگران در آينده باشند معرفي کنيم.
1. "کوه المپوس"
کوه المپوس (Olympus Mons) بزرگترين آتشفشان سامانه خورشيدي است که در سياره سرخ و منطقه آتشفشاني "تارسيس" قرار دارد. ارتفاع آن 25 کيلومتر (16 مايل، تقريباً سه برابر کوه اورست) و قطرش 600 کيلومتر (حدود 370 مايل) است.
کوه المپوس يک آتشفشان فعال است. علت بزرگ بودن کوه المپوس و ديگر آتشفشان‌هاي مريخ، عدم حرکت پوستهٔ آن سياره در مقايسه با پوستهٔ زمين دانسته مي‌شود. حرکت کم صفحه‌هاي مريخ موجب مي‌شود که مواد مذاب از جاي ثابتي فوران کنند و به آرامي کوه‌هاي عظيمي را ايجاد نمايند.
2. "آتشفشان‌هاي تارسيس"
در حالي که در حال کوهنوردي در اطراف کوه المپوس هستيد، مي‌توانيد از آتشفشان‌هاي ديگر منطقه "تارسيس"(Tharsis) نيز ديدن به عمل آوريد. بنا به گفته ناسا، تارسيس ميزبان 12 آتشفشان غول‌پيکر است.
تارسيس (Tharsis) يک فلات بسيار بزرگ آتشفشاني است که در منطقه نيمگان (استوا) سياره مريخ و در پايانه غربي "دره‌وار مارينر"(Valles Marineris) واقع شده است.
در تصوير فوق، منطقه تارسيس شرقي که توسط فضاپيما "وايکينگ 1"(Viking 1) در سال 1980 ثبت شده قابل مشاهده است.
در سمت چپ، از بالا به پايين، مي‌توانيد سه آتشفشان سپري را که تقريباً 16 مايل (25 کيلومتر) ارتفاع دارند ببينيد. نام اين آتشفشان‌ها، "Ascraeus Mons"، "Pavoni Mons" و "Arsia Mons" نام دارند. در سمت راست بالا يک آتشفشان سپري ديگري به نام "Tharsis Tholus" وجود دارد.
آتشفشان سپري(Shield volcano) يکي از انواع آتشفشان است. از روي هم قرار گرفتن روانه‌هاي متوالي آتشفشان، ساختار مدور کم‌ارتفاعي شبيه سپر تشکيل مي‌شود که قطر آن غالباً به چند 10 کيلومتر مي‌رسد که به آن آتشفشان سپري مي‌گويند.
در اين نوع آتشفشان، ماگما از يک نقطه خارج مي‌شود و به صورت مخروط‌هاي پهني که داراي شيب دامنه‌اي بسيار کم هستند، در سطح زمين ظاهر مي‌شود.
3. "دره‌وار مارينر"
"دره‌وار مارينر"(Valles Marineris) نام دره ژرف بسيار بزرگي بر سطح سياره مريخ است. نام دره‌وار مارينر به مدارگرد "مارينر 9 "(Mariner 9) اشاره دارد.
مريخ نه تنها ميزبان بزرگترين آتشفشان منظومه شمسي است بلکه داراي بزرگترين دره نيز است. به گفته ناسا، "دره‌وار مارينر" حدود 1850 مايل (3000 کيلومتر) طول دارد که مي‌توان گفت تقريباً چهار برابر بزرگ‌تر از ژرف دره "گرند کَنيِن" (Grand Canyon) است.
پژوهشگران مطمئن نيستند که "دره‌وار مارينر" چگونه به وجود آمده است، اما نظريه‌هاي متعددي در مورد تشکيل آن وجود دارد. بسياري از دانشمندان معتقدند هنگامي که شکل گرفتن منطقه تارسيس به ايجاد "دره‌وار مارينر" کمک کرده است.
گدازه‌اي که از ميان منطقه آتشفشاني حرکت مي‌کند، پوسته را به سمت بالا حرکت مي‌دهد که اين فشار موجب شکستگي پوسته در مناطق ديگر مي‌شود.
با گذشت زمان، اين شکستگي‌ها به "دره‌وار مارينر" را تشکيل داده است.
4. قطب‌هاي شمال و جنوب
مريخ داراي دو منطقه يخي در قطب‌هايش است. با توجه به گفته ناسا، در طول زمستان، دما در نزديکي هر دو قطب شمال و جنوب بسيار سرد است به طوري که حتي دي اکسيد کربن به يخ تبديل مي‌شود.
اين روند در تابستان تغيير مي‌کند و دي اکسيد کربن دوباره به جو تبديل مي‌شود. دي اکسيد کربن به طور کامل در نيمکره شمالي ناپديد مي‌شود اما برخي از يخ دي اکسيد کربن در جو جنوبي باقي مي‌ماند. تمام اين حرکات يخ اثرات زيادي بر آب و هواي مريخ دارد و سبب ايجاد باد و ساير پديده‌هاي جوي مي‌شود.
5. گودال گيل
گيل(gale) يک دهانه‌اي در نزديکي بخش شمال غربي کوه "ائوليس" در مريخ است. کوه ائوليس، که با نام "کوه شارپ" نيز شناخته مي‌شود، يک کوه در مريخ است که در مرکز گودال گيل سربرافراشته است. ارتفاع اين کوه از کف گودال گيل بيش از 5.5 کيلومتر است.
در 6 اوت 2012 کاوشگر کنجکاوي با موفقيت در اين گودال فرود آمد. دليل انتخاب اين گودال براي فرود کاوشگر را وجود رسوباتي در آن اعلام کرده‌اند که بر اثر وجود آب زياد شکل گرفته است و اين موضوع همان چيزي است که به کنجکاوي اجازه مي‌دهد تا شواهدي از وجود نخستين ذرات اساسي در حيات ميکروبي را بيابد.
در گيل نشانه‌هاي زيادي از وجود آب در گذشته ديده مي‌شود. در آنجا نمونه‌هاي متعددي از خاک رس و ديگر مواد معدني مربوط به آب وجود دارد که کاوشگر کنجکاوي مي‌تواند به مطالعه و بررسي آن بپردازد.
6. "گودال مدوزا"
"گودال مدوزا"(Medusae Fossae) يکي از عجيب‌ترين مکان‌ها در مريخ است و برخي از افراد حتي حدس مي‌زنند که شواهدي از برخورد يوفوها در آنجا وجود دارد. با گذشت زمان، بادها، سنگ‌ها را تبديل به سازه‌هاي زيبا کرده است.
يک مطالعه در سال 2018 نشان داد که اين گودال ممکن است از فوران‌هاي شديد آتشفشاني که طي 500 ميليون سال گذشته، صدها بار رخ داده است، تشکيل شده باشد.
منبع: isna.ir