چه خبر - چطور بايد با غم و اضطراب پس از زلزله کنار آمد؟
پژوهش ها نشان داده اند ترغيب مردم به آشکارسازي آسيب ها و دردهاي ناشي از حوادثي همچون زلزله به صورت خاطره نويسي يا بيان آنها، به سلامت و بهبودي رواني آنان منجر مي شود.
سعيده اميني کاشاني يک کارشناس ارشد روان‌شناسي باليني با اشاره به اينکه رويدادهاي آسيب‌زا مانند زلزله بسيار مخاطره آميز و فراتر از تجربه هاي معمول افراد هستند ، افزود: در برابر رويدادهاي آسيب زا بسياري از مردم واکنش هاي روانشناختي معيني دارند. آنها ابتدا دچار بهت و بي خبري مي شوند و متوجه آنکه چه آسيبي به آنان وارد شده نيستند. به همين دليل ممکن است با حالت گمگشته اين سو و آن سو بروند و خود را در معرض خطرات ديگر هم قرار دهند. هنگام زلزله فرد ممکن است بدون آنکه خطر کار خود را دريابد در ساختمان‌هاي در معرض فروريزي بماند.
وي با بيان اينکه هر اندازه رويدادي مهارناپذير به نظر برسد بيشتر احتمال دارد به صورت رويداد تنش زا احساس شود توضيح داد: از سوي ديگر حتي وقتي کنترل و اختياري بر فشار رواني نداريم اگر بتوانيم آن را پيش بيني کنيم از شدتش کاسته مي شود. مهارناپذيري و غيرقابل پيش بيني بودن، ويژگي هاي اصلي زلزله هستند که باعث مي شود دامنه آسيبشان تا مدت ها بماند.
اين کارشناس ارشد روان‌شناسي باليني با بيان اينکه سلسله اتفاقاتي که بعد از هر حادثه مي افتد در دامنه اي از کنترل پذيري قرار دارد، اظهار کرد: يکي از راههاي مقابله شيوه «مساله مدار» است و در مورد رويدادهايي اتفاق مي افتد که مي توان با سبک و سنگين کردن راه حل هاي گوناگون آنها را حل و فصل کرد. اما بخش مهمتر مقابله با حادثه، مقابله هاي «هيجان مدار» است به اين معنا که حتي اگر تمام جوانب منطقي داستان را حل کنيم، غم و اضطراب ناشي از حادثه را نمي توان به راحتي حل کرد.
اميني کاشاني با اشاره به شيوه هاي متعددي که براي مقابله با هيجان هاي منفي وجود دارد، تصريح کرد: تدابيري مانند خالي کردن خشم و اضطراب خود بر ديگران، درخواست حمايت عاطفي از آنان و يا تدابير شناختي مانند نينديشيدن موقت به مساله از جمله اين راه‌کارها هستند.
وي با تاکيد بر اهميت حمايت عاطفي و رواني در شرايط بحراني، اضافه کرد: وقتي فشار رواني گريبانگير ديگران هم شده باشد راحت تر مي توان آن را تحمل کرد. با اين حال ناچيز جلوه دادن موقعيت خطر يا اطمينان خاطر دادن کورکورانه به اين مضمون که همه چيز درست خواهد شد، ممکن است بدتر از عدم حمايت باشد و ديگران را دچار اضطراب بيشتري کند.
اين کارشناس ارشد روان‌شناسي با توصيه به مردم آسيب ديده براي صحبت با خانواده، دوستان و اطرافيان، افزود: در شرايط بحراني مانند زلزله افراد بايد به هم قوت قلب بدهند اما اين به آن معنا نيست که از واقعيت دور شوند.
وي با اشاره به موقعيت هيجاني و رواني آسيب‌پذير نوجوانان در شرايط بحراني تصريح کرد: نبايد هيجانات منفي نوجوانان را انکار کرد. همه افراد آسيب ديده حق دارند نگران و غمگين باشند. بيرون راندن هيجانات از حيطه آگاهي مستلزم تلاش جسمي واقعي است که به برانگيختن مزمن و بيماري جسمي مي انجامد.
اميني کاشاني در خاتمه اظهار کرد: نبايد فراموش کرد که بحران ها موقتي هستند. مرم بايد در مورد احساسات خود با مشاوران و روانشناساني که به منطقه اعزام شده اند صحبت کنند و حامي نزديکان خود باشند. يقينا دنيا به همان چيزي که در گذشته بوده بازنمي گردد اما غم و اضطراب نيز عميق باقي نخواهد ماند.
منبع : isna.ir