چاپ

چه خبر - چرا زنان در بالاي 50 سال بي حوصله مي شوند؟

اين يک ويژگي انساني است که افراد مسائل را از ديد خود مي بينند و گاه از نوع نگاه ديگري به يک موضوع غافل مي شوند. بنابراين از شما دعوت مي کنم درباره موضوع از نقطه نظر ديگري نيز تامل کنيد. هر چند شما به طور دقيق سن همسر خود را بيان نکرده ايد و منظور شما از کلمه «پا به سن گذاشتن» مشخص نيست اما با فرض محتمل تر، با توجه به نوع کلمه انتخابي تان، من سن بالاي 50 سال را براي شما و ايشان در نظر مي گيرم و بر اين مبنا به سوال شما پاسخ مي دهم.

دلايل بي حوصلگي زنان بالاي 50 سال

دلايل مختلفي ممکن است هر فردي را دچار يأس و بي حوصلگي کند. اين دلايل منحصر به سن يا جنسيت خاصي نيست و بنا به موقعيت افراد مي تواند در هر سني افراد را به خود مشغول کند. اين دلايل منجر مي شود فرد درباره امور بيروني بي علاقه و بي حوصله شود و آن چه تاکنون براي او مورد علاقه بوده است، خوشايندي خود را از دست بدهد. علاوه بر آن، دوران رشد يک انسان از مراحل مختلفي تشکيل شده است مانند نوباوگي و نوپايي، کودکي، نوجواني، جواني و بزرگ سالي، ميان سالي و سالخوردگي. زماني که فرد به هر يک از اين مراحل وارد مي شود، ممکن است به دليل پايان يافتن مرحله قبل و ورود به يک مرحله جديد از زندگي، با حالات جديدي نيز دست و پنجه نرم کند که از ديد اطرافيان او اين گونه به نظر برسد که فرد مذکور همان فرد هميشگي نيست.
زنان به طور ميانگين در سنين 50-55 سالگي علاوه بر ورود به يک مرحله جديد از زندگي، با تغييرات فيزيولوژيکي که منجر به يائسگي و قطع دوران قاعدگي و باروري در آنان مي شود، نيز روبه رو خواهند شد. هرچند تغييرات فيزيولوژيکي ممکن است تا حد اندکي منجر به بي حوصلگي و به مقدار نه چندان محسوس حالات خلقي شود اما اين اتفاق به خودي خود نمي تواند تغيير چشمگيري در خلق و روحيات زنان ايجاد کند. در صورتي که زنان از يک کانون حمايت کننده و همراه با محبت برخوردار باشند و ارزش خود را تنها وابسته به جواني و باروري خود ندانند، دوران يائسگي حتي مي تواند براي آنان دوران دلچسبي به حساب آيد و آنان مشتاقانه خود را براي نوع جديدي از تجربه زنانگي آماده سازند.

حل مشکل به جاي تجديد فراش

رابطه زناشويي بدون شک يکي از پايدارترين روابط انساني است که هر فردي ايجاد مي کند. انتظار مي رود همسران صميمي ترين و باملاحظه ترين اشخاص در قبال يکديگر باشند و بيش از هر فرد ديگري در لحظات ناخوشايند زندگي از يکديگر حمايت کنند. بنابراين کاملا طبيعي است که انتظار تعهد متقابل درباره ايشان وجود داشته باشد. شما مي توانيد با افزايش محبت خود، فرصت حل مشکل ارتباطي را که ميان شما و همسرتان ايجاد شده است، فراهم کنيد.
سعي کنيد محيطي فراهم کنيد تا بتوانيد در فضاي مناسبي با او به گفت و گو بنشينيد. درباره احساسات خود و اين که از بي حوصلگي او خرسند نيستيد، با ايشان صحبت کنيد. در اين گفت و گو مي توانيد بر ارزش همسرتان و سال هاي طولاني که با يکديگر سپري کرده ايد، تاکيد و سعي کنيد دلايل بي حوصلگي ايشان را جويا شويد. مي توانيد راه حل هايي براي بهتر شدن خلق ايشان پيشنهاد کنيد و از او بخواهيد راهکارهايي را که فکر مي کنيد مي تواند او را خوشحال تر سازد، بيان کند. در نهايت در صورتي که با تلاش شخصي تان نتوانستيد کمکي به ايشان کنيد، از او بخواهيد به همراه يکديگر به يک زوج درمانگر مراجعه کنيد. بدون شک تجديد فراش زماني که با همسرتان زندگي مي کنيد، نه تنها کمکي به بهتر شدن ايشان و رابطه شما نخواهد کرد بلکه مشکلات را پيچيده تر مي سازد.

منبع : khorasannews.com