چاپ

چه خبر - تاريخ سبک دکوراسيون داخلي مينيماليسم (ساده گرايي)

ساده گرايي يا ساده پسندي يا مينيماليسم ( Minimalism ) يک مکتب هنري است که اساس آثار و بيان خود را بر پايه سادگي بيان و روش هاي ساده و خالي از پيچيدگي معمول فلسفي و يا شبه فلسفي بنيان گذاشته است.
ساده گرايي پس از جنگ جهاني دوم، در هنر غرب به وجود آمد و بيشتر از سوي هنرمندان هنرهاي تجسمي آمريکايي در اواخر دهه 1960 و اوايل دهه 1970 ميلادي، گسترش پيدا کرد. ساده گرايان بر اين باورند که با زدودن حضور فريبنده ترکيب بندي و کاربرد موارد ساده و اغلب صنعتي که به شکلي هندسي و بسيار ساده شده قرار گرفته باشند، مي توان به کيفيت ناب رنگ، فرم، فضا و ماده دست يافت. از هنرمندان اين سبک مي توان به ديويد اسميت، دونالد جاد، ارنست تروا، سول لويت، کارل آندره، دن فلاوين، رابرت رايمن، رونالد بلادن و ريچارد سِرا اشاره کرد.
آثار هنرمندان مينيماليست گاه کاملاً تصادفي پديد مي آمد و گاه زاده شکل هاي هندسي ساده و مکرر بود. ساده گرايي نمونه اي از ايجاز و سادگي را در خود دارد و بيانگر سخن ميس ون دروهه است: Less is more (کمتر غني تر است).شايد بتوان گفت که هنر مينيمال دو ويژگي عمده دارد :
استفاده از قوانين فيزيک در خلق آثار
استفاده از استعاره ها و نشانه ها

ويژگي هاي سبک طراحي و دکوراسيون مينيماليسم

اين سبک دکوراسيون داخليدر نهايت دقت است و هيچ چيزي بيش از حد و زيادي نيست، بدون زمينه اي گزاف و مجلل. همين طور که از اسم اين استايل مشخص است، تاکيد اين سبک بر سادگي و بي آلايشي است. رنگ هاي مورد استفاده در اين سبک ممکن است خيلي تيره و خسته کننده يا روشن باشند، يا در برخي موارد ممکن است از رنگ هاي درخشان و نمايشي استفاده شود. اجزا و وسايل مورد استفاده در يک مکان با طراحي داخلي مينيماليست همين طور با اشکال هندسي مثل مربع، مستطيل و دايره مي باشند، اما سطوح و ظواهر همه چيز صاف و ساده ، بدون جزئيات و بي آلايش است. علتي که طرح هاي مينيمال به سرعت به معروفيت و محبوبيت رسيد استفاده طراحان از ابزارهاي مدرن مانند شيشه،استيل و بتون در کارهايشان بود .
در ادامه مدل هايي از سبک مينياليسم در دکوراسيون داخلي قسمت هي مختلف خانه اعم از آشپزخانه، اتاق نشيمن، اتاق خواب و حتي سرويس بهداشتي را براي شما گردآوري کرده ايم.

دکوراسيون اتاق ناهار خوري به سبک مينيماليسم

دکوراسيون اتاق ناهار خوريبه سبک مينيماليسم